peter heeft het vanavond komen uitmaken; de relatie kostte hem teveel moeite, hij vond dat zijn studies en sociaal leven eronder leden, wat wel overdreven is; het duurde maar een maand tussen ons, maar ik ben geradbraakt; één van de grotere problemen is da mijn zelfbeeld naar beneden gaat; zucht; wat nu?

ik heb ruzie gemaakt met mijn vriend om iets kleins; daarop heeft hij een halve dag het contact verbroken terwijl ik hem hopeloos probeerde te bereiken; ik heb hem dan toch aan de lijn gekregen, hij deed lacherig, was half-boos, zag mij wel nog graag, maar wilde wat tijd voor zichzelf...wat wil dat zeggen? ik weet dat de ruzie grotendeels tot volledig mijn schuld was en ik heb honderd maal mijn excuses aangeboden... ik wil nog eens met hem praten onder vier ogen en dacht eraan om hem onverwacht te gaan opzoeken, maar ik ben bang voor een afwijzing; als hij mij nu niet wil zien? mijn verstand zegt rustig af te wachten, maar ik wil dit zo snel mogelijk volledig oplossen, ik ben bang, want ik hou van hem; wat zou ik het beste doen?

ik heb met die jongen gesproken waar ik bij ben blijven slapen. hij valt op mij, zegt hij, maar hij wil geen relatie met mij omdat hij denkt dat een relatie gevaarlijk is voor zijn resultaten op de hogeschool en hij is bang dat hij zijn vrienden zou kwijtspelen. ik vind dit domme redenen, maar ik ga er niet op in. ik weet zelf niet goed wat ik wil. ben wel bang dat ik verliefd aan het worden ben.morgen komt hij langs om te praten, maar ik weet niet eens wat ik moet zeggen...

na een feestje met russische vodka werd ik vanmorgen wakker in de armen van een ex van mij, dit is een ander dan degene over wie ik reeds gesproken heb. gelukkig is er niet veel gebeurd, maar ik zit nu met de vraag of hij verliefd is op mij of niet...enerzijds denk ik van wel want hij was voortdurend van die "liefdevolle" dingetjes aan t doen zoals mijn haar achter mijn oren steken, een kus geven, mijn wangen strelen en hij hield mij toch wel erg stevig vast. anderzijds herinner ik mij dat ik verschrikkelijk opdringerig was, wat impliceert dat hij mij toch niet wil. Ik durf er hem niet over te spreken en weet niet of ik hem zelf wel wil.

ik kamp met nog wat kleine problemen met mijn ex, maar daar wilde ik het nu niet over hebben. Ik wilde het hebben over een ander probleem dat mij ook nauw aan het hart gaat. Ik zit op een home op kot, met mijn zus in de kamer naast mij. We zitten hier nu al drie jaar. dit jaar zijn op onze verdieping veel nieuwe mensen bijgekomen. Velen zeggen niet eens goedendag als ik hen groet en lopen gewoon door. Degenen die hier vroeger al zaten en die ik een beetje ken, beginnen mij ook te negeren. Ik heb al eens gehoord dat er over mij geroddeld werd. Bijna al deze mensen vormen een hechte groep op onze verdieping.

zo... het is nu al een dikke drie maand uit nu... ik kijk een beetje rond en zie wel dat er nog andere jongens zijn dan hem, maar ik heb het gevoel dat ik hem eerst "uit mijn systeem moet zien te krijgen"... maar hoe doe ik dat eigenlijk? ik neem afstand en doe leuke dingen... wat moet ik nog meer doen? ik wilde dat ik gewoon weer opnieuw verliefd werd en een leuke relatie kreeg. maar ik heb nog zo een zwak voor hem en de lijn tussen vriendschap en liefde ligt nog altijd nergens voor hem.
het geeft mij wel moed als ik eens een leuke dag heb gehad zonder hem of dat ik al een paar stappen verder sta dan vroeger.

Het is nu al 2.5 maand uit met mijn ex-vriend. Mijn herstel gaat op en neer. We zouden vrienden blijven en dat proberen we ook. Maar ik zou het niet kunnen verdragen dat hij een nieuwe vriendin krijgt. Hij vindt dat ik dan niet voldoe aan de waarden van vriendschap. Ik heb eraan gedacht om alle contact te verbreken om mij "emotioneel veilig te stellen", anderzijds is hij wel een leuke vriend. Maar de dreiging van een andere vriendin hangt mij boven het hoofd. Wat kan ik het beste doen?