Hier ben ik weer, bijna een half jaar later.

Het is een heel verhaal maar hoop toch op een beetje respons...

Ik haat kerstavond zo alleen, niemand ook waar ik heen kan Ik ben het gewend om omgeven te zijn met vriendinnen, bah ik heb het echt zwaar.
En dan zie ik ook dat hij lekker met z'n vrienden aan het wokken en op stap is, en daar speelt de onzekerheid weer op, dan ziet 'ie allemaal mooie vrolijke meiden, lekker weer vrijgezel.

Ik weet niet zo goed wat ik hier doe en wat ik er mee wil bereiken, ik weet alleen dat ik het ergens kwijt wil zoals ik nergens doe (ik heb ook een eigen blog en bijvoorbeeld op facebook) omdat ik weet dat niemand die ik ken het hier leest. Het is een heel verhaal wat nog beknopt bedoeld is, wie het leest, erg fijn.

Ik ben 23 jaar en heb al een vrij turbulent leven achter de rug. Mijn moeder is al mijn hele leven ziek, mijn broer is psychisch niet in orde en heeft ons ook heel wat zware jaren gegeven. Verder heb ik een vrij onbezorgde, leuke jeugd gehad met lieve ouders en altijd vrienden om me heen.

Een leuke studententijd, veel reizen gemaakt (heb o.a. paar maanden in Griekenland, half jaar Londen, half jaar Afrika en half jaar Parijs gezeten) inmiddels 7 jaar het huis uit en je zou dus kunnen zeggen dat ik vrij levenslustig en zelfstandig ben.