hey allemaal,

ik weet dat het eigenlijk niet voor deze site bedoeld is, maar toch zou ik graag even mijn verhaal kwijt willen.

Toen mijn relatie met mijn vorige vriend uitging, heb ik heel erg veel aan deze site gehad. Het is nu ruim 4 maanden uit, en ik denk dat ik wel aardig over hem heen ben, het is gewoon beter zo.

Ik heb ondertussen een nieuwe relatie, nu pas een paar weken maar het voelt zo slecht. Niet dat ik hem niet leuk genoeg vind, dat is geen probleem, maar ik voel me zo onzeker! Ik maak me de laatste dagen constant zorgen dat hij me niet meer wil, een heel apart gevoel, net als dat ik bij mijn ex-vriend had in de laatste weken van onze relatie. Een gevoel dat er meer zit achter wat ie zegt, dat ie afstandelijk doet en het eigenlijk niet meer ziet zitten.

Het is nu iets langer als twee maanden uit, en het begint me nou op te vallen dat tijd echt wonden heelt. Het gaat heel langzaam, en het valt misschien niet direct op, maar nu naar 2 maanden durf ik te zeggen dat ik echt vooruitgang heb gemaakt.

De eerste weken dat het uit was genoot ik van niks. Ik probeerde er wel uit te gaan en mijn gedachten te verzetten, maar het lukte nooit.
Langzamerhand merk ik dat ik weer geniet van uitgaan, met vrienden weg, en zelf van het alleen zijn.

De momenten dat ik weer met hem geconfronteerd word, kan ik steeds beter aan. Zoals dat ik hem tegenkwam in de stad gister, en 'ons' liedje hoorde op de tv. Het gaat zo af en toe nog wel eens met een traan, ik voel mijn hart nogsteeds overslaan, maar het is allemaal minder pijnlijk als eerst.

Nou, ik ben vanaaf naar het cafe geweest, ( zie vorige dagboek ) Het viel mee, voornamelijk omdat ik zulke schatten van vriendinnen heb die me zo goed steunden op dat moment. Vond het raar om hem te zien, gelukkig was ZIJ er niet. hij zag er natuurlijk op zijn best uit. Heb het lef gevonden om naar hun toe te lopen, en heb fijn gepraat met wat oude vrienden.

Hij keek me heel raar aan, alsof hij beledigd was dat ik niet veel met hem sprak. Heb uiteindelijk nog wat met hem geklets over koetjes en kalfjes. Stond gewoon te trillen op mijn benen. Kan me er soms zo over verbazen dat 1 persoon zoveel teweeg kan brengen bij me. Denk dat ik contact met hem voorlopig mss toch nog maar uit de weg moet gaan. Op avond zoals vandaag, besef ik gewoon nog meer hoe erg ik hem mis..

Is eigenlijk niet heel bijzonder, maar ga vanaaf waarschijnlijk voor het eerst sinds het uit is weer naar het cafe waar we samen altijd kwamen, en waarvan ik weet dat HIJ er ook is met HAAR.
Heb het nu al zo lang ontweken, denk dat ik er maar gewoon weer es heen moet gaan, en me proberen te vermaken.
Ben alleen bang voor mijn reactie als ik hem en mss haar zie..

Heb nog nooit wat geschreven, wel al een aantal keer gereageerd en veel gelezen hier.

even in het kort wat er is gebeurd: Mijn ex (tevens buurjongen, schoolgenoot en lid van vriendengroep) heeft het zo'n btje 2 maanden geleden uitgemaakt omdat ie niet meer genoeg voor me voelde. Het was de 4e keer dat we wat hadden in ongeveer 2 jaar. In die tussen tijd dat we niks hadden, waren we ook eigenlijk veel bij elkaar.

Tijdens onze relatie was er altijd die bekende "goede vriendin" wat niks voorstelde en waar hij absoluut niks voor voelde. Vertrouwde het eigenlijk nooit echt, was iets in de manier waarop ze met elkaar omgingen en dat maakte me heel onzeker. Dat is ook 1 van de redenen dat het uitging. Binnnen een week dat het uit was kreeg hij met haar, had achteraf toch gelijk gekregen.