I'm listening to the rain fall.
The trees have to fight to keep on standing.
My tears fall down like rain.
I almost can't keep myself standing.
I'm fighting against my tears.
I'm fighting against the pain.
One tree falls down.
My heart is broken.

It feels like nobody cares.
It feels like nobody can help me.
It feel like nobody understands my pain.
Except one person.
The person who I lost.
The person who possible feels the same as me.
Perhaps he listens to the rain fall too.

Mag ik ff chagrijnig en verdrietig zijn. Het is nog geen twee weken geleden dat mijn vriend het uitmaakte en daarmee mijn hart brak. Ik voel me klote. Ben blij als ik me af en toe ietsje minder klote voel, door een beetje afleiding. Als ik die afleiding vind door tv te kijken e.d. en niks nuttigs te doen, is daar dan wat mis mee? Ik mag toch wel verdriet hebben nu mijn vriend t na 2,5 jaar heeft uitgemaakt?

10 dagen geleden is mijn hart in duizenden stukjes gebroken, toen mijn vriend het uitmaakte. Het kwam totaal onverwacht. Vind het ontzettend moeilijk te accepteren dat het over is. Wilde echt nog met hem veder. Wil met hem oud worden, maar hij denkt er helaas anders over. Hoe kan ik dit accepteren? En hoe kan ik ooit een dag leven, zonder te denken aan hoeveel plezier ik met hem had en nog zou kunnen hebben?