All alone on a saturday evening... en dat is eerlijk gezegd niet verkeerd. De eerste zaterdagavond sinds de breuk ruim 2 maanden geleden dat ik niet wordt bezig gehouden door anderen. Mijn eigen beslissing voor vanavond. En met ups en downs komt je de avond door, en je merkt dat het beetje bij beetje beter gaat. In een rotte situatie kom je er pas achter aan wie je wat hebt en wie er voor je staan, nou dat heb ik zeker gemerkt. Alle afleiding die ik gekregen heb heeft me zeker goed gedaan, maar het vult die verdomde leegte maar niet (natuurlijk niet!).

En ik kan wel zeggen dat ik daar zelf ook schuldig aan ben, al kom je daar altijd pas te laat achter. Veel leuke dingen tijdens mijn relatie laten schieten, omdat ik zo graag bij mijn engel wilde zijn. Keertje pokeren, keertje tennisen, keertje dagje naar het strand? Vaak vond ik wel een excuus zodat ik in alle rust lekker thuis kon blijven en dan niks doen, op de bank een filmpje pakken met m'n vriendin. En oh wat was ik dan gelukkig. Zelf voor gekozen. Weinig tijd gemaakt voor andere mensen in mijn leven, daar kom ik nu achter. En nu ze er staan voor me kan ik er nog even niet van genieten, maar mijn gedachtes worden er wel door afgeleid En ze blijven maar hameren dat alles vanzelf weer goed komt met me...

Ik merk dat het niet makkelijk is om woorden te vinden voor hoe je je zich voelt. Het schrijven van m'n verhaal vorige week was toch wel een soort van opluchting, ik weet nog niet waarom. Lezen hoe andere mensen in dezelfde situaties omgaan met de emoties en gevoelens is goed om te lezen. Niet dat iedereen hetzelfde moet reageren natuurlijk, maar in de verhalen die hier te lezen zijn zie je toch veel overeenkomsten en herkenning.

Ik was er dus voor mezelf uit, dit ga ik doen. De beste manier om het voor mijzelf te verwerken is geen contact meer hebben. Absoluut geen contact. Een vrouw die mij zo laat stikken is geen optie. Zet het uit je hoofd... Ik voel me rot door haar stem, door haar woorden, door te denken aan momenten uit ons verleden. Ieder contact zou haar een lijntje geven waar ze mee kan spelen. Waar ik aan onderdoor kan gaan. In m'n hoofd is een stortvloed ontstaan van gedachten hoe ik het wil aanpakken.