Het is nu een kort tijdje definitief over en ik dacht er eigenlijk toch relatief weinig moeite mee te hebben. Maar ik denk dat dit alleen is omdat ik haar verder niet meer gezien heb. Gisteren is ze langs gekomen en dan blijkt het toch wel een stukje moeilijker te zijn. Op zo'n momenten besef je weer hoeveel je leven ineens is veranderd?¢‚Ǩ¬¶.. en hoeveel je iemand om je heen mist. We hebben het gisteren allebei dan ook niet droog kunnen houden. Ik heb de laatste week niet echt moeite gehad op de momenten dat ik alleen thuis was, maar vanaf het moment dat ze gisteren weer de deur uit liep voelde ik weer de eenzaamheid en het verdriet.

Tja, ik heb nu al zo veel verhalen van andere gelezen dat het misschien tijd wordt om mijn verhaal hier ook een keer neer te zetten. Hoe lang mag dit verhaal worden eigenlijk want dit kan wel even duren denk ik... Maar goed, komt ie:
Tot 3,5 weken geleden was er in mijn relatie niks aan de hand. We hebben een relatie van bijna 3 jaar en woonden 1,5 samen in ons eigen huisje. We hadden veel lol samen, af en toe ruzie maar niet te veel, en het leventje beviel me prima. Zoals jullie allemaal weten zijn er altijd ups en downs, en dat weekend ging het gewoon weer even wat minder, zonder veel ruzie te hebben trouwens. Na dat weekend wilde ik daarom even met haar praten en ik merkte wel aan haar dat zij ook wel toe was aan een gesprek. Ik ging er toen nog vanuit dat een goed gesprek weer alles op zou lossen.