4 jaar lang heb ik een relatie gehad met een meisje die in mijn ogen geweldig was, al hadden we veel ruzies.
Ik ben iemand die zich er snel overheen zet, zij iets minder. Maar alsnog vond ik het geweldig met haar, ik wilde nergens liever zijn dan bij haar (al kon ik haar tijdens de ruzies wel wurgen). Ik ben helaas een persoon die erg slecht zijn liefde kan uitdrukken, te zien aan de kleine dingetjes zoals het niet versturen van berichtjes zodat ze wist dat ik aan haar dacht of iets leuk doen met Valentijnsdag(en nog wel meer dingen).

1,5 jaar geleden kwamen die dingen allemaal bij elkaar en besloot zij het uit te maken. Ik was helemaal kapot. Ik heb de standaard dingen gedaan: Berichtjes sturen, zeggen dat ik zal veranderen en dat ik van haar houdt etc. etc. Niets hielp mij hiermee. Zij kreeg binnen een maand al een vriend, wat ik overigens wel erg snel vond. Maargoed, iedereen rouwt op zijn/haar eigen tempo. Ik ben in die tijd nog 1 keer bij haar thuis geweest en we hebben toen sex gehad. Ik met met domme kop dacht natuurlijk dat dit betekende dat we weer bij elkaar kwamen. Niet dus. Zij vond maar dat ik niet meer aan haar moest denken en dat we geen contact meer moesten hebben. Na dit besproken te hebben met een paar vrienden en mijn huisarts, vond ik dat dit ook maar het beste was.

Meer dan een jaar lang heb ik haar geprobeerd uit mijn hoofd te zetten, maar elke dag kwam ze wel een keer langs. Mijn dag begon goed, maar dan dacht ik weer even aan haar óf aan iets wat we samen deden óf nog erger: iets wat we niet samen hebben gedaan maar we wel wilden doen, en mijn hele dag zag er meteen een stuk grauwer uit. In deze tijd heb ik ook chronisch last gekregen van misselijkheid en kokhalzen door, ik vermoed, stress van de breuk.

Ondertussen kreeg ik in februari 2014 een nieuwe vriendin, heel leuk en aardig allemaal. Maar het zou niet zo lang duren voordat ik erachter zou komen dat zij mijn rebound was (en waarover ik mij erg schuldig voel). De sex was minder leuk dan met mijn ex, ik vond haar lichaam minder mooi dan van mijn ex en ze vulde mij minder aan dan mijn ex. Maar omdat ik haar wel leuk vond heb ik wel geprobeerd door te zetten.

Aan het begin van de vorige zomervakantie vertrok zij voor een maand naar St. Maarten, naar haar familie. We hadden toen 2 vliegtickets naar Rome gekocht, waar ik mij erg op verheugde. Het zou mijn eerste vliegreis zijn in mijn 22-jarig bestaan. Ik moet er wel bij zeggen dat dit de tijd was dat ik eigenlijk klaar was met de relatie. Het klikte niet echt en ik dacht dat dit wel een mooi einde was van onze relatie.

Vlak nadat ze vertrok ben ik met vrienden uitgegaan. En mijn grote vriend alcohol heeft mij een SMSje doen versturen. Namelijk naar mijn exvriendin. Gewoon een "hey". Uiteindelijk is daaruit een gesprek, een ontmoeting en heel veel gevoelens ontstaan. Zij had toen ook nog steeds een vriend. Ik voelde mij weer blij, vrolijk en gelukkig. Dom genoeg ben ik toen een aantal keer met haar naar bed gegaan, maar het voelde goed. Ze vertelde dat ze weer gevoelens voor mij had en ik vertelde dat ik dat ook voor haar had. Niet lang daarna had ze het uitgemaakt met haar vriend.

Ik voelde me toen goed schuldig, dus wilde ik het niet ook nog uitmaken via whatsapp of skype met mijn vriendin. Ik wachtte tot ze terug kwam, en we zijn toen uiteindelijk alsnog naar Rome gegaan. Hier kwam mijn Ex achter en ze heeft veel, niet zulke leuke dingen gezegd tegen mij. Hier kan ik wel inkomen, het was niet zo'n leuke actie van mij. Door deze opmerkingen had ik haar een tijdje geblokkeerd, om haar af te laten koelen. In het verleden deed ze dit ook wel eens. (dat was ook wel iets wat ik stiekem wel leuk aan haar vond.

Toen ik terugkwam uit Rome heb ik weer contact met haar geprobeerd te zoeken. Ik had het inmiddels uitgemaakt met mijn vriendin. Maar Mijn ex wilde niks meer van mij weten. Ze beantwoorde berichtjes door te zeggen dat ik maar eerst volwassener moest worden en dat ze geen contact meer met mij wilde hebben. Hierdoor kwam ik weer ontzettend in de put te zitten. Ik besloot haar wens te accepteren en te wachten tot ze weer toe was aan contact.

Ondertussen was ik gemeenschappelijke vrienden aan het irriteren door vragen over haar te stellen. Hoe is het met haar? Heeft ze weer een vriend? Komt ze hier vaker? Praat ze over mij? Heb ik nog een kans(antwoord: zou er niet op rekenen, ze is heel erg boos). Dinsdag besloot ik maar een heel lang bericht te sturen. Waarin ik veel dingen uit heb gelegd wat er gebeurt is. Hier heb ik de volgende dag reactie op gekregen op haar manier.

Het was dapper dat ik dit bericht na al die jaren stuurde, en dat ik spijt had betuigd van de dingen die ik fout had gedaan. Maar haar conclusie was dat al deze dingen waren opgestapeld en dat ik niet de juiste persoon voor haar ben. Ik moet doorgaan met mijn leven en haar en haar vrienden niet meer lastig te vallen. De tijd tussen ons is voorbij, ze had mij genoeg kansen gegeven. {God, ik moet nog elke keer huilen als ik dit lees}

Nu ben ik weer compleet de weg kwijt. Ik mis haar en ik wil haar terug. Maar hoe?