ik sta mezelf toe om geluk te voelen

ik moet alle zeilen bijzetten om niet terug te denken

aan wat zo mooi was en aan wat had kunnen zijn

zodra zo'n gedachte opkomt, verdring ik het

ik laat mijn nu, mijn toekomst niet verpesten door een asshole die er niet voor me wilde zijn

na dagen van verdriet en wanhoop en woede over mijn ex die niks heeft gedaan om onze relatie te redden.. heb ik sinds gister/vandaag een beetje berusting gekregen... maar dat is niet alles. waar ik het nu moeilijk mee heb is mijn toekomst. we hadden samen een toekomst voor ogen, maar die gaat nu niet meer door. ik had me daar zo op ingesteld, daar leefde ik voor. en nu heb ik niks meer om voor te leven. ik ben bang om verder te gaan met mn leven. bang dat ik ofwel altijd alleen blijf ofwel nooit meer iets zal vinden dat minstens net zo goed was als wat ik had met hem.