Vandaag kreeg ik een mooi mailtje.

Het verhaal van de vier kaarsen.

Heel langzaam branden de vier kaarsen. De omgeving was zo rustig dat ze men kon horen spreken.

De eerste kaars zei: " ik ben de VREDE, niemand kan mij beletten dat ik uitdoof." Haar vlammetje werd vlug kleiner en doofde uit.

De tweede kaars zei: " ik ben het VERTROUWEN, meestaal kan ik gemist worden dus heeft het geen zin meer dat ik blijf branden. Terwijl zij stopte met praten blies een zuchtje haar uit.

Op haar beurt sprak zachtjes de derde kaars; " ik ben de LIEFDE, ik heb de kracht niet gekregen om te blijven branden. De mensen negeren mij. Zij vergeten zelfs hun naasten te beminnen." Zij wachte niet langer en doofde uit.

Ja, kom nog eens even piepen om te zeggen dat het mij helemaal voor de wind gaat. Het is nu 1 jaar en 10 weken geleden dat ik hier mijn eerste blog van mij afschreef.

Hier heb ik de eerste maanden dag en nacht zitten schrijven en naar jullie raad zitten "luisteren" (lezen). Het heeft mij zeer goed geholpen en een eind verder gebracht in mijn genezings proces. Daar zal ik jullie altijd dankbaar voor blijven. De rest van het proces heb ik zelf moeten verhelpen. Van dag één ben ik wel bijgestaan door een vrouwelijke collega (die 6 jaar geleden ook een scheiding achter de rug had) ik mocht haar dag of nacht bellen als ik een luisterend oor nodig had. Zij heeft mij geholpen met vervoer omdat ik zelf mijn wagen had moeten verkopen. Wij deden samen de grote boodschappen, en gingen met regelmaat een kopje koffie drinken. Wat ik de eerste maanden niet zag was dat ze smoor op mij was!!! Tot ze op een dag op het werk mij bij het wagen park een zoen op de wang gaf en zei:" Johan ik zie jou en je kinderen graag, en als je mij ook ziet zitten ben ik bereid te wachten tot die dag dat jij zelf vind dat je er klaar voor bent. Toen pas ging er bij mij een lichtje branden.

Geloof dat je leven de moeite loont,
en je geloof zal zorgen voor de bewijzen.

Groetjes Coach.

Ik ben nog niet gescheiden, maar word nu lastig gevallen door een vrouwelijke collega. Niet degene die een oog op mij en de kinderen heeft laten vallen, maar een waarvan haar man ook bij ons werkt. Bijna elke week moet hij een paar dagen op verplaatsing gaan werken en die dagen moet ik op mijn hoede zijn. Ze kan niet langs mij passeren of ze zit mij over de billen te wrijven, deze week pakte ze mij zelfs in het kruis. Ik heb telkens van mij afgebeten en haar op haar plaats gezet maar dat heeft met haar het tegenovergestelde effect. Nu doet ze tekens om mee met haar naar de toiletjes te gaan.

Er is op de wereld geen schoner overdaad
dan deze van dankbaarheid.

Men mag best eens over u lopen,
maar niet heen en weer.

Iemand beledigen
is als een steen werpen
in een modderpoel?¢‚Ǩ¬¶
men bespat alleen zichzelf.

Geluk,
bestaat in zoveel stukken,
dat er bijna altijd één ontbreekt.

Als je geen ster aan de hemel kunt zijn?¢‚Ǩ¬¶
wees dan een lampje in je huis !

Vergeet beledigingen,
maar vergeet nooit vriendelijkheid !

Dankbaarheid?¢‚Ǩ¬¶
is het geheugen van je hart !

Een mens trachten te begrijpen is zo moeilijk?¢‚Ǩ¬¶.
Dat men hem gemakkelijkshalve veroordeelt.

Vaak hoor je beter met je mond dicht.

Mijn eerste verjaardag, zonder mijn vrouw. Nu 43 weken en drie dagen later dat ze mij bedrogen had en voor die andere koos.dit na bijna21 jaar huwelijk. Ze koos voor hem na twee weken chat en één ontmoeting in zijn flat. (ik had er 5 jaar over gedaan voor ik haar hand vroeg) Hoe je leven plots veranderd. De vrouw die toen op vraag van de kids ons huis heeft verlaten en niet meer is weergekeerd zal er dus nu ook niet zijn. Niet dat de verjaardag van mij een speciale dag was of zo in al die jaren, als de kids er niet op stonden ging die dag voorbij als een gewonen dag.

Die zelfde kids hebben iets gepland, voor vandaag de 20ste. . Ze doen zeer geheimzinnig en het huis is netjes opgeruimd, ik mocht morgen geen competitie spelen gaan maar moest van het werk rechtstreeks naar huis komen. Wat hebben die engeltjes voor mij in petto? Zal ik voor de eerste keer een feestje krijgen? Kan geen slaap vinden een eerste verjaardag feestje, ik voel mij net een puber.

De scheidings procedure is gestart. Wij zijn eindelijk tot een overeenkomst gekomen.
Na ongeveer 10 maanden dat ze mij niet alleen via advocaat kleineert en dreigt met allerhande dingen die geen poot hebben om op te staan, is het zover. De scheiding is aangevraagd, een E.O.T. (echtsch. onderl. toestem.)

Mijn twee oogappeltjes blijven bij mij en ze hebben al een zestal maanden een leventje hoe het zou moeten zijn, geen geschreeuw geen geruzie naar de kinderen toe, een volledige rust. En ik ook heb geen last meer van haar driftbuien. Wat kan het leven toch mooi zijn waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet. En dit zelfs zonder hun moeder.