De scheidings procedure is gestart. Wij zijn eindelijk tot een overeenkomst gekomen.
Na ongeveer 10 maanden dat ze mij niet alleen via advocaat kleineert en dreigt met allerhande dingen die geen poot hebben om op te staan, is het zover. De scheiding is aangevraagd, een E.O.T. (echtsch. onderl. toestem.)

Mijn twee oogappeltjes blijven bij mij en ze hebben al een zestal maanden een leventje hoe het zou moeten zijn, geen geschreeuw geen geruzie naar de kinderen toe, een volledige rust. En ik ook heb geen last meer van haar driftbuien. Wat kan het leven toch mooi zijn waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet. En dit zelfs zonder hun moeder.

Zal nog een maantje of vijf moeten geduld hebben en het is officieel een feit dat ik terug "jonkman" ben. Vijf jaar verloving en bijna 21 jaar huwelijk heb ik op de teller zitten, het is een hele hap uit je bestaan en voel mij dus al een old tymer. Maar daar zijn ook liefhebbers voor Het zal nog lang duren dat er ook eens een dag voorbij gaat dat ik niet meer met de gedachte van eens mijn grote liefde zit.

Ik hou het huis en daarmee de kinderen hun vertrouwde omgeving? Zal wel de eerste 20 jaar geen auto meer kunnen veroorloven door de uitkoop van haar deel van het huis. Maar ons kostbaarste bezit die twee ENGELTJES van dochters 18 en 15 jaar blijven onder mijn vleugels veilig en droog. Mijn leven bestaat er alleen nog in door hun in de goede richting op de sporen te zetten en ze daar ook op te houden. En als ze uitgevlogen zijn, kan ik proberen om die old tymer aan de "vrouw" te brengen. Weet wel niet of er tegen die tijd nog interesse zal zijn voor dat oud karretje, maar wie zoekt die vind.

Ps: ik moet wel bekennen dat er nu wel interesse is maar die drempelvrees is voor mij nog veel te groot, en weet niet hoelang "zij" nog kan wachten.

Groetjes Coach.