Maandag ben ikgelukkig
Dinsdag heb ik twijfels
Woensdag weet ik het niet meer
Donderdag heb ik weer twijfels
Vrijdag gaat aan mij voorbij
Zaterdag ben ik gelukkig
Zondag... heb ik rust

kijk me aan, laat de wereld om je heen even zijn eigen gang gaan.
Denk aan niets anders, dan aan jezelf, je gevoel.
Pak mijn handen en ik pak de jouwe.
Laat me tegen je aankruipen en omarm me.
Onze zielen gaan terug naar het verleden. Laten alles zien waar we zo'n verdriet en pijn van hebben.
alles wat een gapend gat heeft achter gelaten.
Laat het uren duren, neem er de tijd voor.
Geniet van de rust en de stilte die er nu om ons heen is.

Als we eraan toe zijn smelten onze zielen smelten samen. Ik geef jou mijn verdriet en jij aan mij de jouwe.
Het verdriet van de ander zit in onze handen. We geven het een kusje en het verdwijnt in een vlinder.
We openen onze handen en zien de vlinder wegvliegen.

Laat je angsten en je pijn gaan.
Laat je ziel samengaan en doorgaan..
Laat het verleden achter jeen durf het leven weer aan.
Laat je hart voor ons openstaan....

Vraag me niet om dit verdriet een plekje te geven, het zit in al mijn vezels.

Het zit in mijn grote teen, zodat ik pijn heb als ik door wil gaan.
Het zit in mijn hoofd, zodat ik huil als ik diep nadenk.
Het zit in mijn hart, zodat iedere slag pijn doet.
Het zit in mijn hand, zodat alles wat ik beetpak kapot valt.

Maar ik ga door. Met de pijn, ik kan niet anders. Standje overleven staat aan.

Veel pijn & verdriet. Maar dit lied zegt veel over wat jij met me deed.

Somehow you reach in and you touch my heart
Somehow you reach in, you touch my soul
When I look at you, I see everything we could be

Eyes wide open, looking at me
What can I offer you that you've never seen
Just don't be afraid, someone is watching
You will see

Somehow when you smile the day seems brighter
Somehow when you smile you melt my heart
When I look at you I see all things we should be

And in your darkest hour, hold out your hand for me

Mijn hartje schreeuwt, huilt..
Ik mis je, maar hoe kan ik je missen terwijl je zo kort in mijn leven bent geweest?
Heeft jouw persoontje nu zo'n grote indruk bij me achtergelaten dat je afwezigheid een gat in mijn hart heeft geslagen.

Jouw afwezigheid betekend vraagtekens voor mij.

• Waarom heb je jezelf afgesloten voor mij?
• Waarom wil je het niet uitleggen.

Eén ding weet ik; je hebt veel pijn en verdriet gekend in je liefdesleven. Is het daarom dat je je voor mij afsluit. Omdat je bang was jezelf in mij te verliezen. Omdat ik iets in je los hebt gemaakt, omdat ik zo close met je was dat ik je hartje raakte.
Ik moet je laten gaan, je vergeten. Dat weet ik met mijn verstand, maar waarom nu weer dat verdomde gevoel? Als ik naar je foto kijk gaat mijn hartje sneller kloppen en zie ik je mondhoeken omhoog krullen bij het zien van mijn gezicht. Hoor ik weer je stem die mij rustig maakt.

Na mijn scheiding / het overlijden van mijn grote liefde ben ik nu in rustige vaarwateren beland. En ben deels ook gelukkig. Maar een stukje ontbreekt. Intimiteit. De plek waar maar 1 iemand kon komen stond voor jou open. Maar is nu weer stevig dichtgespijkerd. Wil niet dat daar iemand komt, durf er ook niemand in toe te laten. Bang voor pijn, bang voor herhaling, bang voor het mezelf te verliezen.
Daarom via dit (annonieme) medium gekozen. Een plek waar jij ook ooit eens je hart hebt gelucht. Ik weet het, heb je gevonden. Maar ik kan je niet bereiken. Omdat je de deur dichtgooit. Dat kun je fysiek gedaan hebben, maar ik geloof nooit dat je dat ook met heel je hart hebt gedaan.

Je denkt aan me, je ziet me in je dromen. Ik weet het, want ik ben bij je op die momenten.
Als jij deze deur gesloten houdt moet ik er respect voor hebben, maar rust zal ik niet hebben voordat ik zelf van je gehoord hebt dat je niets voor me voelt. En dat je ook je hart hebt gesloten voor mij.

Liefje laat me niet gaan!

Liefde op het eerste gezicht, zo begon het een aantal jaren geleden. Het werd verbroken maar wat we samen hadden was super. 2 x Maar hebben we elkaar gezien, maar het voelt alsof we elkaar al veel langer kenden...

Toen ik jou weer zag een paar maanden geleden vielen alle puzzelstukjes in elkaar, maar het maakte me ook verward. JIj was verder gegaan en ook ik had het nodige meegemaakt. Tussen ons kon / kan niet. Jij hebt je relatie en ik de mijne. Maar toch hadden we contact.