Ik ben mijn zoontje bij mijn ex gaan ophalen. Hem genegeerd en vertrokken. Maar als ik thuis kwam zag ik een onderbroekje van mijn zoontje in een zakje vol uitgedroogde kaka. Ik kreeg het! Kan mezelf gewoon niet meer inhouden al weet ik dat het stom is wat ik doe...

Ik sms: Als er stront in x zijn broek zit wast dat dan effe uit of zorg zelf voor kleren dit krijg ik er niet meer uit en ik kan ze weggooien.
ex sms: Dat was wel pas gebeurt he na school en heb het wel in een zakje gedaan!
Ik sms: Tja ik had wel verwacht dat t te veel gevraagd is x zen broekje effe af te spoelen.

Ik ben vandaag mijn zoontje bij mijn ex zijn vader gaan afzetten. Ik heb 1 zin gezegd, hij niks. Hij kwam aangelopen met een sarcastisch glimlachje (zo van ik ben nu supergelukkig en ik ben blij dat jij je nu zo k**t* voelt). De wetenschap dat ik de rest van mijn leven die egoistische, sarcastische, meedogeloze man zal moeten blijven zien maakt mij kapot. Het zorgt ervoor dat ik nooit zal vergeten hoe goed we het ooit gehad hebben en het zorgt ervoor dat ik nooit zal vergeten wat hij mij allemaal heeft aangedaan.

Mijn ex blijkt met een 9 jaar jonger zusje van mijn vriendin naar A'dam. Zogezegd voor 't werk maar dan zouden ze niet samen op een 2persoonskamer zitten. Zeker in een hotel waar geen single room charge is... Ik probeer hem buiten ons kind uit mijn leven te houden maar in zo'n klein dorpje kom je gewoon alles te weten. Ik wil terug zelf een leven!