Iets langer dan een week na mijn laatste bericht en er is zoveel gebeurd.. Uiteindelijk heeft hij voor zichzelf gekozen. Vreemd genoeg voelde ik dat al dagen voordat hij het me vertelde aan. De lafbek stelde het ook dagen uit voordat hij het me kon vertellen. Of misschien vond hij die aandacht allemaal wel lekker zo.

Vanaf dat moment heb ik hem losgelaten. Totaal geen contact meer met hem gehad, ondanks dat hij mij wel meerdere mails stuurde. Ik was zo ongelofelijk kwaad op hem. En die boosheid heeft me enorm geholpen om over hem heen te komen. Voor mijn gevoel heb ik nog geeneens zin meer om door te vechten voor ons, al zou hij nu opeens aangeven dit wel te willen.

Heb hem de keuze gesteld voor ons te gaan of mij volledig te laten vallen. Was een moeilijke keuze voor me, omdat ik als de dood ben dat hij me verlaat maar voor mijn eigen gevoel is het wel een goede beslissing geweest. Hij dacht immers ook niet echt aan mij toen hij met dat kind zoende.

Ik wil tegen hem schreewen, en er zit een deel in me dat hem ontzettend haat en weet dat het nooit meer zoals vroeger zou worden. Daarvoor heeft hij teveel schade aangericht. Hij gaf al op toen hij nog geen strijd gevoerd had. Dat wil zeggen dat ik in zijn ogen blijkbaar niet zo belangrijk voor hem geweest iben als andersom. Ik ben altijd voor hem gegaan, heb hem nooit met een ander bedonderd en zelfs nadat hij dat deed bleef ik bij hem. Ik kan mezelf wel voorhouden dat hij zou veranderen, en dat het aan andere externe zaken ligt maar dan lieg ik mezelf alleen maar voor.

Ik heb iets ontzettend stoms gedaan.. Na dat kaartje van mijn vorige berichtje, had hij haar een mail gestuurd waarin hij zei dat hij het fijn vond enz :S dus ik begon helemaal te flippen. Mijn grootste angst was dus geen illusie geweest.

Ik was zo ontzettend kwaad en voelde me zo in een hoek gegooit dat ik besloot de confrontatie aan te gaan en hem gewoon eerlijk te vertellen dat ik zn mail gecheckt had en waar ik dus achter gekomen was.. Wilde zijn gezicht zien. Geen leugens meer..

Ik er dus naartoe.. en ja hoor. Meneer had gezoend. Had hij voor de makkelijkheid maar niet aan mij verteld.

Oke, ik ben dus ergens achter gekomen. Ik weet het, het is slecht om iemands mail te lezen, daar ben ik echt niet trots op.. maar waar ik achter kwam dat was alles behalve mooi..
Vrijdag had hij afgesproken met het meisje waar hij voor het eerst mee zoende. Oke, dit wist ik dus al langer, maar ik besloot er niets over te zeggen om te kijken of hij hier zelf over zou beginnen. Zaterdag "mocht" ik em dus opbellen.. en nee hoor; geen woord over haar. Hij was gewoon naar de studios geweest zei die. Vandaag checkte ik dus weer zn mail.. had hij een kaartje naar haar gestuurd! met de tekst "je bent teuk" geen idee wat dat betekend maar goed, op zich niet heel zorgwekkend.. Alhoewel ik het op zich niet leuk vond dat hij er met geen woord over gerapt had.

Ik wordt zooo gek van mezelf! Ik maak me zorgen om alles. Gisteren 1,5 uur met hem aan de tel gezeten en mn hart aan hem geopend in de hoop dat hij de waarheid eindelijk eens ziet. Ik weet eerlijk gezegt niet meer wat ik precies moet doen. Probeer op alle mogelijke manieren te laten zien dat ik echt van hem hou. Dat ik zelfs denk en voel dat hij de ware is.. Dus waarom ziet hij dat nou niet

Ik wordt echt gek hiervan.. Ik voel me zo wanhopig. Zo alleen en bang. Ik haat dit echt. Ik ben vandaag dus officieel gek verklaard.
Heb zo'n 4 uur lang zitten werken aan iets zodat ik hem kan bewijzen dat ik van hem hou. 100 dingen heb ik opgeschreven. Zou het wat helpen - vast niet.

Ik was mijn dagboekje een beetje vergeten :S haha, typisch iets voor mij om een aantal dagen trouw een dagboekje bij te houden en het vervolgens niet meer aan te raken. Maar toch helpt dit me om van me af te schrijven, dus vandaar weer een nieuw berichtje.

Gisteren heb ik X niet meer op MSN gesproken. De hele dag is hij niet online geweest. Stomme ik maak me dus weer zorgen, zoals altijd met dat soort dingen. Als hij vroeger niet thuis was terwijl we een afspraak hadden gemaakt dan dacht ik altijd ook meteen dat er een ongeluk gebeurd was ofzo.

Ik weet eindelijk wat er "echt" aan de hand is. X heeft een probleem met zich kwetsbaar en afhankelijk opstellen. Liefde maakt je kwetsbaar, want diegene kan je immers als geen ander pijn doen. Ironisch dat hij nu datgene doet bij mij waar hij zelf het meest bang voor is. Toch heb ik meer hoop dan een week geleden. Dit is namelijk niet de eerste keer dat hij bang is voor de liefde. Een aantal jaren geleden was dit ook al het geval, en daar zijn we ook samen uitgekomen. Als hij van me houdt, zou uiteindelijk de liefde het van de angst winnen, daar ben ik van overtuigd. Alles wat hij voelt, voel ik ook - wantrouwen, wanhoop, angst, liefde, pijn.. Mocht het weer goed komen dan hebben we een hoop werk te doen om dit weer te herstellen. Maar als we er maar samen voor gaan, dan zou alles goedkomen.

Als er iemand bij me wegging
Even slikken en weer doorgaan
Even woelen en gewoon weer opstaan
Het deed me weinig
Maar om jou ben ik verdrietig
Zonder jou ontzettend nietig
Je stem die in mijn hoofd blijft zitten
Mij geen moment met rust laat

En dat er mensen zijn die lachen
En dat er mensen zijn die dansen
En dat er mensen zijn die innig zoenen
Dat kan ik nu niet meer begrijpen

Ik voel alleen de pijn van 'god waar is ze'
Ik voel alleen de pijn van jou hier bij me missen
En ik kan er niet mee omgaan
Ik kan er echt niet meer mee omgaan

En ik zou wel willen smeken
Je op m'n knieën willen smeken