Beste Lezers,

Zo nu en dan lees ik jullie forum, en heb dan het gevoel dat ik niet alleen in deze situatie zit. En dat doet je goed. Ik wil graag mijn verhaal kwijt, dus bij deze.

Het is inmiddels 4 en halve maand geleden toen ze het uitmaakte. Nog steeds heb ik het er heel erg moeilijk mee. We hadden een top relatie van bijna 10 jaar. We kregen met elkaar op jonge leeftijd, zei was toen 16 en ik 19 jaar. Ze was alles voor me. We hebben 2 en half jaar samen gewoond. We hadden een relatie waarin we veel samen deden. We konden goed praten, lachen en huilen met elkaar. Met onze familie's konden we het ook goed vinden.We hadden bijna nooit ruzie.
Ze heeft de relatie uitgemaakt, ze zat vast, in de knoop met haarzelf. Ze was een jaar geleden klaar met haar opleiding en kon daar ging werk in vinden. Ze had niet de motivatie om daar wat in te zoeken, ze was erg aan het twijfelen over van alles en nog wat. Afgelopen jaar was dan ook een jaar waarin ze zo ontzettend veel tijd had om natedenken. We hebben ons hele leven in een kleine stad gewoond, de vrienden die we daar hebben, zijn of getrouwd of zijn toe aan kinderen. Zo gaat dat hier. Hier waren wij nog niet aan toe en vooral haar benauwde dat erg. Ik kon deze situatie beter accepteren, niet dat ik kinderen wou. Maar ik maakte me er niet zo druk om. Zij had het gevoel dat ze niet op eigen benen stond, iedereen, ouders en zus bemoeide zich met haar. Ik had niet verwacht dat ze het uit zou maken.
Inmiddels heeft ze een grote stap gezet, ze is verhuist naar Utrecht. Zo radicaal, hup weg uit de situatie. Ze woont daar nu in een klein kamertje, haar vriendin studeert daar en woont in hetzelfde studenten huis. Ze heeft daar ook een goede baan gevonden, wat hier in een jaar niet lukte, lukt haar daar in 1 week. Het lijkt allemaal op zijn plaats te vallen voor haar. Ik stond erbij en keek erna.

Dit is een brief die ze me laatst stuurde.

Lieve M

Ik vind het ontzettend moeilijk om te zien dat ik jou zo ontzettend veel pijn en verdriet aan moet doen. Van de buitenkant lijkt het alsof het m,ij niets doet, maar je kent me nu tien jaaren weet ook dat ik zo niet in elkaar zit. Ik ben nog steeds een binnenvetter en laat vrij weinig aan de buitenwereld zien.
Ik heb het ontzettend fijn met jou gehad. Je was echt mijn maatje en liefje! Ik wou dat het mij was gelukt om samen met jou oud en gelukkig te worden. Maar mijn gevoel is wegEr is in mijn hoofd teveel gebeurt wat ik niet terug kan draaien of weg kan stoppen. Nu wordt het voor mij tijd daar iets aan te doen. Ik moet verder en jij ook!
Ik hoop dat je je snel weer een beter gevoel krijgt en dat verdriet plaats maakt voor geluk. Jij verdient het om samen met een mooi en lief meisje gelukkig te worden. Ik weet dat je die ook weer vind! Ik hoop dat je ons ziet als een leuke herinnering waar we veel hebben gelachen en het fijn hadden met elkaar en nog veel meer.
Vind het echt naar dat ik je op dit moment zoveel pijn moet doen! Het spijt me heel erg.

Heel veel liefs, M

Ik vind het nog erg moeilijk om het af te sluiten. Ik blijf nog te vaak hangen in gedachten. Het doet me pijn om te zien dat zei al veel verder is in de verwerking hiervan. Er zijn momenten dat het goed gaat, maar er zijn ook momenten dat je je ontzettend down voelt, zoals afgelopen week.
Greetz Twisted