Het is al weer een tijd geleden dat ik hier ben geweest. De site heeft me veel kracht gegeven, het gegeven dat je niet de enige bent die een soort gelijke situatie meemaakt, geeft steun.

De laatste maanden klungel ik maar wat aan. Er is het afgelopen jaar veel gebeurt. De relatie is nu meer dan een jaar uit, tien jaar samen viel me toch zwaar omdat te verwerken. In Januari ging het helemaal mis, mijn vader overleed plotseling naar een auto ongeluk. De maand erop was heftig. Had weer veel kontakt met mijn ex. Ze is direkt gekomen. Eerst wou ik haar niet zien, maar vond het echoistisch om haar niet het afscheid te gunnen. Voor haar is mijn vader 10 jaar lang ook een soort vader geweest, steun en toeverlaat. In die periode vlak daarna begon er weer iets te bloeien, we hebben een paar keer afgesproken en spraken elkaar veel. Het was een fijne periode, ondanks het verdriet van mijn vader. Het gevoel dat je maatje er weer was, deed me goed. Je gevoel kunnen uiten, die hand om je heen. Helaas was dit van korte duur, ze kon niet verder. Hoeveel ze ook van me houdt zei ze. Ze moest aan zichzelf werken, nieuwe baan, andere stad en nieuwe vrienden. Dit sloeg bij mij in als een bom. Was hierdoor even helemaal de weg kwijt, heb me een maand ziek gemeld om dingen die gebeurt waren een plekje te geven. Nog steeds ben ik elke dag bezig, en gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. Je gaat maar door, probeert te overleven. Onderneem veel met vrienden en probeer mijn gedachten te verzetten, maar dat gaat moeizaam. In mei kreeg ze een nieuwe relatie, weet dat het een vlucht is voor haar. Ze is 28 en hij 20. Behoorlijk leeftijds verschil, maar goed dat maakt niet uit. Ik heb haar nu bijna 4mnd niet meer gesproken, en dat voelt vreemd. Weet dat het beter is en daar hou ik me dan ook aan vast. Afgelopen jaar is zij als een gek gaan feesten (pre-midlife crisis) Zoenen met jan en alle man. Vrienden kunnen we op dit moment niet zijn, het zit me nog te diep. Ik zit nog steeds in het huis, wil hier graag weg en dat gaat binnenkort ook gebeuren, ben druk op zoek naar een appartementje. Denk dat dat goed is. Ik weet dat ik er sterker uitkom, maar afgelopen jaar was een hell. Heb me mezelf helemaal binnenste buiten gekeert. En dat was behoorlijk pittig. Denk dat ik de mid-life crisis nu al heb gehad, lol. Uiteindelijk zal het allemaal wel goedkomen, wou graag even mijn verhaal kwijt. Moest het jullie toch even melden.

Beste Lezers,

Zo nu en dan lees ik jullie forum, en heb dan het gevoel dat ik niet alleen in deze situatie zit. En dat doet je goed. Ik wil graag mijn verhaal kwijt, dus bij deze.

Het is inmiddels 4 en halve maand geleden toen ze het uitmaakte. Nog steeds heb ik het er heel erg moeilijk mee. We hadden een top relatie van bijna 10 jaar. We kregen met elkaar op jonge leeftijd, zei was toen 16 en ik 19 jaar. Ze was alles voor me. We hebben 2 en half jaar samen gewoond. We hadden een relatie waarin we veel samen deden. We konden goed praten, lachen en huilen met elkaar. Met onze familie's konden we het ook goed vinden.We hadden bijna nooit ruzie.