Vandaag een heerlijke dag gehad, lekker naar de efteling geweest en uit eten daarna. Maar toch, hij had er bij moeten zijn. Hij heeft vanavond een bbq bij ons in de straat vanwege het dorpsfeest. Dan zit ik toch te denken hoe dat gaat, zal hij veel drinken (waarschijnlijk wel, mesen zullen toch vragen stellen over ons en mij. Dan dringt toch het beeld binnen dat hij zit te huilen en zegt dat hij mij mist, ondanks dat het misschien beter is zo. Mijn hersens zeggen echt rare dingen, ik mis hem. Ik eis dat hij zich bedenkt, grapje... (stiekem meen ik het gewoon). Hij zal echt niet de leukste man op aarde zijn, maar hoe kom ik van dat verliefde gevoel af.