Het gaat beter met mij, voel me zelfstandiger worden, ben niet meer bang voor ruzie of irritaties. Nadat hij zo door het lint ging hebben we heel lang gesproken 's avonds en ik heb hem een heleboel dingen een beetje duidelijk kunnen maken. Hij snapt iig nu dat mijn vertrouwen in hem niet meer is. En ik besef ook dat zonder vertrouwen niets mogelijk is. En ik begrijp hem tot op zekere hoogte ook wel, maar het is mij heel duidelijk dat wij over veel essentiele dingen heel anders denken, en dat werkt niet. We belemmeren elkaar in plaats van te stimuleren...en waarom dat zo is of waardoor is eigenljk helemaal niet meer zo belangrijk. Het is zo.Dikke vette punt. Het einde van ons en het doet nog steeds pijn maar ik wil de pijn niet meer laten overheersen..ben diep gegaan de afgelopen tijd maar nu is het genoeg. Ik ga leren me met mezelf bezig te houden en mezelf weer te ontdekken...niet opzien tegen de toekomst maar er vertrouwen in hebben...vertrouwen in mezelf. En wat hem betreft....ik hou heel veel van hem maar ik wil dit niet meer..als hij anders zou zijn...what you see is wat you get zei hij wel eens...precies..niet meer en niet minder...bevalt het niet? jammer dan....Ik wil niet samenleven met zo'n iemand, iemand die je telkens weer laat merken jou niet nodig te hebben op geen enkele manier...
Ik wil hem uit mijn systeem, dat het me niet meer raakt wat hij doet of met wie hij wat doet. En ik weet ook wel dat hij op zijn manier van mij houd, of om mij geeft moet ik misschien zeggen maar ik wil niet meer hopen op iets dat er niet meer is en ook niet zal komen. Wij horen niet meer bij elkaar....niet meer en niet minder....hoe verdrietig ik het ook vindt. En daar ga ik vrede mee leren hebben...ik wil me weer sterk voelen en blij zijn met mijn leven...dat is mijn doel.....