Zit ff te janken achter mn computer nu... een paar dagen geleden schreef ik een stuk over loslaten en vergeving. Ik heb mn ex gemaild, hem verteld dat ik nog vaak dacht aan hem, aan onze momenten samen, dat ik hem dan miste, maar ook dat de dingen goed waren zoals ze nu zijn. Dat ik me sterk voelde, dat ik veel van hem geleerd had, dat ik hem begreep en dat ik er vertrouwen in had dat hij ook zijn eigen weg kiest die goed voor hem is.

Ik kreeg net een mailtje terug van hem met alleen de woorden: thanks voor je lieve berichtje! xxx. Heb 4 maanden helemaal niks van hem gehoord, het voelt goed nu weer eventjes een teken van leven van hem te krijgen, een teken dat mijn woorden aangekomen zijn. Het verandert niks aan hoe de dingen nu zijn, maar het voelt goed.

Nu ben ik ff lekker emotioneel, maar de laatste dagen voelt mijn hart zoveel vrijer. Heb echt het gevoel dat ik hem ergens losgelaten heb maar tegelijk hou ik hem heel dicht bij me, en daar blijft hij. In mn hart. Die jongen blijft voelen als goud, ondanks alle pijn die hij me deed. Ben zo blij dat ik hem heb leren kennen, hij heeft mn leven veranderd. Al mn pijn en verdriet ben ik ook aan het loslaten nu, verwerkt is het nog niet, maar het beheerst mijn leven niet meer. Af en toe komt er weer even een zwaar gevoel opzetten, maar dat verdwijnt ook weer... wilde dit ff delen met jullie. xxx