Start › Blogs › Selas78's blog

Ben ergens achter voor mezelf!

afbeelding van Selas78
Zon, 16/10/2005 - 23:38 — Selas78

Oooh man, ik sla echt door hier. Heb haar vandaag gebeld. Wou het hebben over een aantal dingen uit die relatie. Ze kapte het gesprek echter na een tijdje weer af met dat ze dingen te doen had en hing zo weer op. Daar sta je dan. Maar het begint nu toch echt tot me door te dringen. Ik was eerlijk gezegd niet eens verdrietig dat ze dit deed. Ik begin nu toch steeds meer door te krijgen dat ze echt niet meer terug komt. Dat het over is. Dat ik door moet gaan met mijn leven. Ik blijf maar vasthouden aan het stukje leven wat ik had met haar. Blijf eigenlijk de hele tijd maar in die tijd vaststeken. Ik laat mezelf daar niet uit komen. In het telefoongesprek zei ze me ook dat ik het toch echt los moet laten. Dat ik door moet gaan. Nu ben ik het toch echt voor het eerst eens met haar sinds dat het uit is, bedenk ik me nu. Ze ergderde zich aan het feit dat ik maar door bleef gaan over de relatie en al die vragen. Daarom kapte ze ook af. Zij is doorgegaan. Heeft haar leven opgepakt. Ik zit nog steeds vast en het houdt me zo bezig dat ik gewoonweg niet verder kom. Mijn kamer is weer een zooi, ik heb een wasgoed waar iedereen amen tegen zou zeggen. Ik concentreer me nergens meer op, morgen over een week is dat vervloekte tentamen en ik kan me nog steeds niet concentreren op die boeken. Ik heb een hele grote stapel post liggen. Ik snap eigenlijk totaal niet waar ik mee bezig ben. Ja, één ding weet ik wel en dat is dat ik mezelf helemaal aan het slopen ben. Ik gooi mezelf steeds meer in een slachtofferrol. Dit begint nu allemaal tot me door te dringen. Maar dan snap ik toch nog steeds niet waarom ik het maar niet aanpak??? Durf ik soms niet??? Wil ik dan niet weg uit dit verrekte verleden en doorgaan met leven??? Ik denk dat ik voor mezelf nog steeds op die bodem ben en er nooit echt uitgekomen ben. Nu moet ik in deze week mezelf toch echt proberen op te pakken en me uit deze sleur van laat opstaan, niets doen, films kijken, in het donker zitten, de hele dag op het internet zitten, denken over en aan deze relatie en laat naar bed gaan te trekken. Het vreet me op. Ik bereik er niets mee dan dat ik toch telkens weer mijn kop stoot. Zo krijgen alleen maar die tegenvallers de voorrang bij mij. Zo krijg ik ook niets voor elkaar en niets gedaan. Ik moet nu toch echt proberen mijn leven op orde te krijgen. Ik heb voor mezelf besloten dat dit is waar ik nu voor ga. Waar ik voor moet gaan wil ik weer wat geluk in mijn leven hebben. WIl ik mijn leven weer helemaal op orde hebben dan moet ik dus mijn ex loslaten. Ik moet haar laten gaan. Dat is hem nu juist het moeilijke. Ze betekent nog zoveel voor mij. Ik kan gewoon niet snappen waarom ik me nog zo erg aan haar vasthou. Maar toch zal ik moeten, wil ik verder kunnen. Er zijn nu al bijna 3 maanden voorbij en ik ben nog geen steek verder. Dit kan echt zo niet doorgaan. Dan dus zoals voorheen maar helemaal geen contact meer. Helemaal niets. Ik kan er nog niet mee overweg, daar ben ik wel achter. Nu eerst maar eens mijn leven oppakken en hopelijk kan ik op een gegeven moment net zo denken als Ron, dat ik me vrij en bevrijd voel. Dat ik dan ook eindelijk zie dat het geen tekortkoming is van mij, want zo denk ik nog wel vaak. Dat er iets mis is met mij. En hopelijk kan ik op een gegeven moment ook net zoals Ram6 en Pluk genieten van de liefde met iemand die er voor mij zal zijn.

Ma, 17/10/2005 - 07:51 — Ikke78
afbeelding van Ikke78

Lieve Selas, Het is goed om

Lieve Selas,

Het is goed om in te zien dat je haar los moet laten en dat je echt zonder haar verder moet.
Als ik eerlijk ben, dan denk ik dat je jezelf onderschat, want in je andere blogs en postings ging het toch al een stuk beter met je?
Denk je niet dat het weer door het contact is gekomen, dat dat je weer zo aan het denken zet en je weer de hoop gaf?
Ik denk zeker wel dat je de laatste drie maanden wat bent opgeschoten hoor, want je hebt toch ook alweer genoten, leuke tijden gehad. En er was ook nog een ander meisje dat je weer leuk en interessant kon vinden toch?

Toen er geen contact meer was, tussen jou en je ex, toen ging het eigenlijk toch stukken beter met je? Ben van mening dat het echt door het contact komt hoor. Omdat je hoop gaat krijgen uit hele kleine dingen, wat ook heel menselijk is.
Wat je zelf ook zegt, denk dat je helemaal geen contact meer moet hebben. Dan zal het steeds weer een stukje verder slijten, en kan ook de hoop niet meer gevoed worden en kun je los gaan laten.

Ik denk echt dat je redelijk snel weer terug bent waar je ook was... En tuurlijk is er nog het verdriet, gemis, de pijn... maar volgens mij heb je ook een periode gehad dat het veel minder aanwezig was toch?

Je komt er wel hoor, zeker als je doet wat juist is, verstandig is. Heb nog even geduld.

Veel liefs Lin

Ma, 17/10/2005 - 08:46 — Ram6
afbeelding van Ram6

Hee mafkees, Je was weer een

Hee mafkees,

Je was weer een ouderwetse spring in het veld dit weekend (de kat is nog steeds van slag)Ergens een beetje dubbel om dit blog nu te lezen, maar tja als je alleen zit gaan je gedachten malen he? Ook ik denk dat je echt ff voor jezelf moet kiezen, en haar acuut los moet laten. Ik sluit me dan ook aan wat bij Lin zegt, je was zo'n eind. Vraag jezelf af of het deze terugslag waard is.. makkelijk gezegd, ik weet t, maar met wilskracht kom je een eind, en daar ontbreekt t je niet aan. Hang in there man..
enne, bedankt voor het compliment Glimlach

*My heart cried so loud for you it's lost its voice*

Ma, 17/10/2005 - 09:01 — geraldine
afbeelding van geraldine

Lieve Selas, Je moet iets

Lieve Selas,

Je moet iets loslaten wat heel vertrouwd was, zo lang. Zelfs verdriet gaat vertrouwd worden, de slachtofferrol is veilig. Je hoeft zolang je daar in zit je leven niet op te pakken om er iets van te gaan maken. Waar je tegenop ziet, want dat is nieuw en het voelt waarschijnlijk heel kaal aan zonder haar. Want ergens was ze er nog steeds, bij jou, ook al is het uit.

Je moet nu echt iets doorsnijden, pijnlijk, en het zal ook voelen als snijden. Maar ik denk wel dat het nu de tijd ervoor is.
Je moet over die drempel heen. Hou maar in gedachten dat als de eerste onwennige tijd voorbij is, het echt beter zal worden. Dit is vaak het moeilijkste stukje voor iedereen. Naar de leegte gaan, het gevoel dat er even niets is, want het vasthouden aan iets wat voorbij is gaf je toch nog het gevoel van houvast.

Maar jou kennende, vanuit jouw blogs, denk ik dat je het wel kan, dat je wel sterk bent en dat je het vacuum wat straks even zal komen, wel aan kan. Wat de voorgaande commentaren ook al zeiden, je was al op weg. Dat moet je weer terugpakken, het was kennelijk nog zo'n stevig fundament, maar er staat nog wel iets van overeind als je goed kijkt. Sterkte!

Liefs,
Geraldine.

Ma, 17/10/2005 - 09:33 — pluk
afbeelding van pluk

Lieve Selas,

Lieve Selas, allereerst wil ik even kwijt dat het ook onwijs moeilijk is om door te gaan met je leven net na de breuk. Want alles wat je als waardevol beschouwt is weg. Je kunt je nergens op concentreren, want je gedachten zijn bij die ander. Dat is echt heel normaal. Iedreen krijgt een punt waarop hij beseft dat hij toch door moet gaan. Wees iig niet te streng voor jezelf wat betreft de afgelopen drie maanden. Je hebt gewoon de tijd genomen die nodig was en zeker niet alleen in een hoekje zitten huilen. Je hebt nieuwe vrienden gemaakt, leuke dingen gedaan. Nu wil je je energie ook weer steken in het op orde krijgen van je dagelijks leven. Das toch hartstikke goed Glimlach. Ik ben trots op je hoor Selas, jij komt er wel. Er zit genoeg levensvreugde in je iig. En las je het moeilijk hebt zijn wij er toch voor je? Dikke knuffel van Pluk

Ma, 17/10/2005 - 09:56 — tweety23
afbeelding van tweety23

Lieve Selas

Ben het helemaal met plukje eens. Heb het al eens tegen je gezegd maar wees er trots op wat je de laatste tijd toch allemaal maar mooi gedaan hebt. Tuurlijk, in het begin is het heel erg moeilijk om alleen te zijn. Je "wist" hoe je toekomst er ongeveer uit zou zien en in 1 klap is dat ineens helemaal anders. Zoals pluk al zegt, er zit echt genoeg levensvreugde in je en je geniet ook echt van de leuke dingen, dat is heel erg knap na zo'n korte tijd. Je beseft nu dat er maar 1 ding op zit en dat is haar loslaten en proberen je dagelijks leven weer op te pakken. Dit gaat niet van de een op andere dag, dat gaat stapje voor stapje. Ook voor jou loopt er iemand rond waarmee ook jij hetzelfde gaat delen als wat pluk en ram6 hebben, daar ben ik van overtuigd. Je bent een schat van een jongen/man, gun het allemaal gewoon wat tijd dan komt het vanzelf wel weer helemaal goed.

Liefs

Ma, 17/10/2005 - 12:08 — Selas78
afbeelding van Selas78

Ten eerste bedankt voor de

Ten eerste bedankt voor de reacties.

@ Lin: Het ging inderdaad wel beter met me. Gedeeltelijk zal het ook welkomen door het contact. Maar toch heb ik haar al die tijd niet losgelaten. Bleef ik qua haar toch nog hangen. Heb ook zeker wel leuke dingen meegemaakt. Misschien dat geen contact ook wel het beste is voor het moment. Ik ben er in ieder geval achter dat het nu zeker nog niet kan.

@ Ram6: Sorry van de kat Knipoog Volgende keer zal ik het beestje wat minder opfokken hehehe. Ja het zal vast wel dubbel klinken. Maar dat komt omdat ik me heb voorgenomen dat ik alleen nog maar over die ex ga zeuren op deze site als ik daar behoefte aan heb en tegen mijn moeder en broer. Ik wil geen zeurpiet zijn bij anderen die alleen maar over zijn ex loopt te zeuren. Ik heb geen zin in ergenissen van anderen.En nu zal het bij jullie vast niet zo worden, maar als ik bij anderen ben, wil ik gewoon lol hebben en plezier beleven en niet met mijn kop bij die ex hangen de hele tijd. Dat kan ik ook wel als ik alleen thuis zit. Het is deze terugslag zeker niet waard. Ik ga ook zeker proberen om haar accuut los te laten. Ik moet wel voor mezelf.

@ Geraldine: Je beschrijft het precies zoals ik het voel. Zij voelt,ondanks dat het uit is, nog steeds zo vertrouwd aan. Ze is iets waar ik nog steeds steun uit kan putten ook al is ze er niet meer. Ik moet leren meer op mezelf te gaan bouwen en vertrouwen. Zij is er niet meer zoals ze eerst voor me was. Daar ben ik nu welachter gekomen. Dat besef is nu toch eindelijk tot me doorgedrongen.

@ Pluk: Zeker nieuwe vrienden gemaakt. Leuke vrienden! Gelukkig heb ik niet in een hoekje gezeten. Daar ben ik wel blij om. Had ik dat gedaan, dan had ik nu geen nieuwe vrienden erbij.

@ Tweety: Ik hoop dat het alleen maar wat tijd kost. Ach en het komt inderdaad allemaal vanzelf wel weer op zijn pootjes terecht. Ik vind het nog steeds moeilijk om alleen te zijn. Maar dat begint toch steeds meer te wennen. Op sommige dingen ben ik ook zeker trots hoor.

Allemaal bedankt! Doet me goed Lachen

*Ama me fideliter! Fidem meam noto: De corde totaliter Et ex mente tota, Sum presentialiter Absens in remota.*

Ma, 17/10/2005 - 12:30 — Ron038
afbeelding van Ron038

He Selas,Erg rot om dit te

He Selas,

Erg rot om dit te lezen. Je bent zo goed op weg.
Het zal straks echt beter met je gaan. Je bent er ongemerkt nog mee bezig, en je kunt je nog niet helemaal losmaken van haar.
Die tijd heb ik ook gehad, totdat ik ineens me vrij en bevrijd voelde, nog niet zo lang geleden. Ik heb het naast, nee haar, naast me neer kunnen leggen. Er is geen 'ons' meer, en dat zal jij ook moeten beseffen.
Neem daarvoor de tijd, en ik zal je een ding vertellen: die dag komt voor jou ook dat je eindelijk rust hebt, en je eigen leven weer kan oppakken.

Hang on kerel.
Sterkte

Ron

Er is geen weg terug, je moet er verder doorheen!

Din, 18/10/2005 - 03:39 — Lifebegins (of verwijderd)
afbeelding van Lifebegins

Beste Selas,Ik denk dat

Beste Selas,

Ik denk dat alles al gezegd is...
Rest me dus alleen maar om je veel sterkte te wensen.
Maar zoals Geraldine al zei, jij komt er wel doorheen!

LB.

Don, 20/10/2005 - 17:37 — Hexagon Sun
afbeelding van Hexagon Sun

Beste Selas, Wat ontzettend

Beste Selas,

Wat ontzettend rot voor je, man. Ik maak precies hetzelfde mee op dit moment, dus ik besef hoe ontzettend kapot je je voelt. Het lijkt alsof er niks meer is om voor te leven, maar je moet je goed beseffen dat dat niet zo is. Die indruk krijg je nu inderdaad niet, maar het is toch echt zo. De tijd heelt alle wonden. Je zult altijd aan haar blijven denken, maar de hevige pijn die je nu voelt zal langzaam weggaan.

Plan je agenda goed vol met afspraken, zoek nieuwe hobby's en probeer je daarmee bezig te houden. Ikzelf zorg ervoor dat er elke avond vrienden om me heen zijn, zodat ik niet zo vaak alleen hoef te zijn. Want juist als je alleen bent blijf je maar piekeren, piekeren, piekeren...

Heel, heel veel sterkte. Stuur me een berichtje als je erover wilt praten.