Hoi Philosu,

Dankjewel, ik hoop dat het mij wat positieve energie geeft.

En ja ik heb vandaag een reactie gehad op mijn brief. Maar pff wat verwarrend allemaal.

Hij geeft aan dat ik niet naar hem heb geluisterd maar hij geeft ook aan zijn emoties niet makkelijk te kunnen uiten.
Het is een lange brief van twee kantjes. Hij verteld dat hij dacht dat ik hem niet zag staan. Hij vond dat ik erg veel bezig was met het uitvinden van hoe ik verder wilde gaan met mijn werk. En dat hij niet tegen de teleurstelling kon als het niet bij mij lukte. Hij leefde mee, maar ergerde er zich ook aan. En dat heeft hij niet naar mij uitgesproken. Ik wist het echt niet, want soms heeft hij zo’n een dikke pantser voor zich, dat ik er niet door heen kom. Ik wilde zo graag dat hij dit had verteld.

Nu vind hij dat ik de relatie snel heb opgegeven. En dat maakt me zo boos omdat ik dat zeker niet heb gedaan. Hij had schuldgevoelens omdat hij dacht dat hij van al onze problemen de oorzaak was en daarom niet veel zei. Daarnaast is hij al eens eerder bij mij weggegaan. Hij communiceert voornamelijk door hele kwetsende dingen te zeggen over dat ik niet goed genoeg ben en dat hij alleen maar zorgt voor mij . En mijn fout hierin is dat ik dat laat gebeuren. Misschien steek ik mijn hoofd ook wel in het zand.

Maar het probleem nu voor mij is; dat hij niet zeker weet of hij voor mij wilt gaat of misschien wel met het andere meisje. Met haar is hij vreemdgegaan. Zij gaat nu stage lopen bij hem vanaf juli, ze lunchen samen. Hoe kan ik uberhaupt daar iets mee als hij zulke dingen aan het doen is.
Hij begrijpt niet wat het allemaal met me doet en als dat zo blijft moet ik wel voor mijzelf kiezen en het defintief uit laten.

Maar ohhh het is zo moelijk allemaal! 13,5 jaar gooi ze niet zomaar aan de kant en ik heb zielsveel van hem gehouden en dat houden van zit er nog steeds. Liefde kan zo'n pijn doen.

Dankjewel voor het meeleven, het is fijn dat mensen hier reageren.
Je voelt je even niet zo alleen...