Vandaag gaat het weer wat beter. De laatste dagen ging zo'n beetje geleidelijk aan telkens wat beter. Dat geeft toch weer hoop dat het na zo'n terugval niet weer helemaal van scratch af aan beginnen is.
Aanstaande woensdag houdt mijn contactverbod dat ik mijn ex heb opgelegd op. Ik ben altijd benieuwd of hij daarna dan ook nog iets van zich laat horen (het is de 2e keer van zo'n verbod - in verband met examens, ik kan hem er echt niet bij hebben nu). Aan de ene kant zou ik het graag willen, maar vandaag is echt zo'n dag dat ik me niet kan voorstellen wat hij kan toevoegen aan mijn leven. Vandaag is het weer heel duidelijk voor me dat hij me bedrogen heeft, tegen me gelogen heeft alsof het niks voorstelt na een relatie van vijf jaar.
Ik mis nog steeds wel iemand, en vaak genoeg hem, maar op het moment ben ik tevreden. Niet per sé gelukkig, maar tevreden.
Ik las net een uitspraak dat liefde een aanvulling op je leven is, geen invulling. Dat zijn dingen die ik op een dag als vandaag helemaal waar vind. Hopelijk blijft het een tijdje zo'n dag als vandaag.

Maar toch vraag ik me af wanneer ik het echt los kan laten. Wanneer hij niet meer het eerste is waar ik aan denk als ik wakker word. Wanneer het me echt niks bijzonders meer doet aan hem te denken, aan haar, aan hun samen. Wanneer ik echt door kan gaan met mijn leven. Ik weet het niet, maar tot die tijd koester ik dagen als vandaag, omdat dat de andere slechte dagen weer wat draagbaar maakt.

Sterkte aan iedereen die vandaag niet zo'n goede dag of zelfs een slechte dag heeft, en er komen echt betere tijden! Ik spreek uit ervaring, ik ben vanuit het donkerste van het donkerste weer tevoorschijn aan het kruipen...