Assertiviteit is voordat ik een relatie had mijn streven geweest... Zeggen waar het op staat, weliswaar subtiel, indien mogelijk anderen kwetsen voorkomen...

De 1e paar maanden was ik op die manier bezig, met een eigen ruggegraat zat ik in de relatie...

Maar na die maanden ging het opeens gigantisch fout, ik raakte mijn assertieve houding kwijt omdat ik teveel van mijn vriendin hield, ik verloor mezelf erin... Zij vond een paar van mijn eigenschappen vervelend die ik moeilijk meteen kon veranderen zeg maar... Ik wou haar niet kwijt en werd daarom minder assertief...

Hoe kan je assertief zijn als je daardoor jouw ware verliest?

Ja, het zat eraan te komen, de breuk een tijdje terug, maar ik weigerde het te zien, ik hield teveel van haar, ik zou voor haar door het vuur gaan....

Alsof een bokser in een wedstrijd een flinke hoek zit aankomen en ipv deze te ontwijken gaat hij met zijn kop naar voren staan om de knockout-slag te incasseren... Zo voelde het, het zat eraan te komen maar ik was zo verliefd dat ik alle controle kwijt was... Zij liet me zo speciaal voelen en was zo zorgzaam, een herinnering komt opeens naar boven:

"Toen we eenmaal zaten vertelde ik J* dat ik een tijdje in een depressie gezeten had en er nu voor aan het knokken was om eruit te komen. Ze vertelde me dat zij ook in een depressie gezeten had en er ook niet helemaal uit was. "Samen komen we er wel uit", vervolgde ik. Ik zag ook de pijn in haar ogen en we besloten elkaar stevig te omhelsen. Op begeven moment wou ze weer terug gaan, maar ik zei dat ik me niet goed voelde en daarom naar huis wilde gaan. Daar wilde J* niets van weten en ze zei dat ik een leuke tijd moest hebben. Als een engel lette J* op me die avond. Toen ze zag dat ik verdrietig keek pakte ze mijn hand vast en gaf er een zoen op. Nog nooit had ik iemand gezien die zo met mij begaan was en mij steunde en zo ontzettend zorgzaam was. Ik had altijd een gevoel bij het uitgaan dat de leegte die er in mij zat door iedereen niet gezien werd, of dat men het bewust niet wou zien totdat J* me opving."

En nu is dat weg en moet ik mezelf uit het dal knokken als vanouds...

Ik ben blij dat ik hier mijn ei kwijt kan...