Een anderhalve maand van veel onrust (zolang is het al geleden sinds de breuk), veel ups en downs, wel/geen/wel contact. De ene dag voelde ik me sterk, de andere juist heel zwak. De laatste paar weken dag bij dag geleefd en zo kom ik de tijd door. Niet kijken naar morgen, alleen naar vandaag. Dat werkt voor mij. Ik hoef elke keer maar 1 dag door te komen. Gelukkig kan ik goed slapen en heb ik een paar vrienden waar ik goed mee kan praten.

Wat mij enorm veel onrust heeft gegeven is het wel/niet contact. Volgens velen is helemaal geen contact het beste. Ik heb het geprobeerd en het is me niet gelukt. We bleven telkens om elkaar heen draaien, samen afgesproken om elkaar niet meer te contacten, maar toch nam één van ons elke keer weer contact op. De laatste keer dat ik haar smste, liet ik haar weten dat ik liever geen contact meer met haar wilde, als het alleen maar vriendschappelijk is. Het was alles of niets voor mij. Dat is mij achteraf zwaar gevallen. Ik dacht er sterker van te worden, te kiezen voor mezelf, maar voelde me er juist veel slechter door en dat is om de volgende reden:

Mijn ex zit niet lekker in haar vel en heeft het erg moeilijk, haar moeder is ernstig ziek en het is niet bekend hoelang ze nog te leven heeft. En ze heeft sinds onze breuk geen contact meer met haar vader, dus ellende alom.
Een korte week na mijn sms heb ik haar een e-mail gestuurd. In mijn bericht heb ik aangegeven dat als ze me nodig heeft, ik voor haar klaar sta. Sinds die tijd, hebben we contact, alleen per e-mail, korte redelijk zakelijke berichten en niet elke dag.
Ik hoef dit niet voor haar te doen, zij heeft er immers voor gekozen om niet verder met mij te gaan, maar toch voelt het zoveel beter voor mij. Het geeft mij een stukje rust en denk dat ik het op deze manier beter los kan laten.

Ik kan en ga weer gelukkig worden zonder haar, maar ze zal altijd een speciaal plekje in mijn hart houden.

M, ik hou van je, ik mis je.