Ik vraag me echt af wat het is.

Hoe komt het toch als je zelf een stap zet in de verwerking (ik ga dit weekend met een goede vriendin, waar altijd een gezonde spanning tussen ons is geweest, op stap en ze blijft slapen), je ex dan ineens weer je pad doorkruist?

Ik had al een week niets meer vernomen van mijn ex, en op de dag dat ik iets afspreek krijg ik ineens weer een smsje. Het was echt een nietszeggend berichtje, maar blijkbaar moest het me toch echt even gemeld worden. Iets over een tijdelijke mobiel die ze heeft die "kut is".
Echt, ik kan er niets mee.. Het lijkt echt een schreeuw om aandacht, dus dat geen contact zoeken werkt wel, op een bepaalde manier.

Wel fijn dat ik echt zo'n 'laat maar'-gevoel had. Het deed me eigenlijk niets op emotioneel gebied. Het bevestigt alleen weer genoeg, dat mijn mensenkennis me toch niet in de steek laat, en dat is stiekem ook weer een opsteker. Ik krijg weer steeds meer grip op 'de bal', hoewel zij hem nog steeds wel in het bezit heeft. Maar ik kom in de buurt!