Ik heb het even gehad. Alles zit tegen, geld waar ik op gerekend heb, blijkt ineens niet door te gaan, mijn telefoon die stuk is gegaan en lichamelijk voel ik me echt slecht. Voel me echt alleen. Voel me gewoon heel erg gespannen, en weet even niet waar ik troost moet zoeken. Sinds we uit elkaar zijn, moet ik t ook echt helemaal alleen doen. Tuurlijk kun je bij vrienden terecht, maar ik kan daar slechts elke keer geld vragen, of mijn kind neerplanten als ik moe ben. Dat doe je 1 keer, misschien 2 keer maar dan houdt het ook op. Het is gewoon de harde waarheid, als je met een kind alleen komt te staan dan heb je het gewoon financieel, praktisch en emotioneel zwaar. Ik maak zulke lange dagen en als ik vrij ben van kind moet ik werken. Er is geen ruimte voor leuke dingen, waar moet uberhaupt ik de tijd vandaan halen en het geld? Er zit al dagen een brok in mijn keel en ik heb echt het gevoel het niet voor elkaar te krijgen. Mijn ex heeft gewoon zijn baan nog, met financiele zekerheid, een huis gekocht en zijn dikke auto onder zijn kont, alle tijd van de wereld om er ook nog eens bij te beunen. Als je naar mijn auto en fiets kijkt, vallen ze gewoon uit elkaar. De koelkast is stuk gegaan, geen geld om een nieuwe te kopen, ook geen 2de handse. En dit is het ECHTE leven, wanneer houdt het nou eens op? Ik sta gespannen op en ik ga gespannen naar bed. Ik word er ook passief van, er is zoveel te doen dat ik uiteindelijk verval in apathie omdat het zon grote berg wordt. Dit is ook een groot gevolg van uit elkaar gaan. Waarom lees ik hier zo weinig over op dit forum? Hoe doen jullie dit? Hoe houden jullie, alleenstaande ouders, jezelf boven water?

Liefs Vlinder