Ik ben op mijn 16e op mezelf gaan wonen omdat het thuis niet lekker liep en er teveel stress was. Ik ging naar begeleid kamer wonen en leerde daar een jongen kennen, M. 4 december was het toen we zoende, hij was stoned en ik was moe. We lagen op het bed in de kamer van een vriend van hem. Het was zo'n jongen waarmee ouders je liever niet zien thuiskomen, ging niet naar school, maakte al zijn geld op, blowde de hele dag, had geen doel in zijn leven. Maar ik was verliefd, heel erg. In het begin was het heel erg spannend, hij vertelde dat hij eigenlijk niet opzoek was naar een meisje maar hij vond me heel bijzonder. Vanaf dat moment ben ik al begonnen met hem te veranderen. Ik kookte voor hem normaal at hij de hele dag brood en dronk thee. Ik deed leuke dingen met hem en hielp hem met zijn problemen. Toen kwam er een meisje bij ons wonen waar hij elke dag bij was. Het maakte me heel verdrietig, ik had het idee dat hij haar leuk vond wat achteraf niet zo was. Ik vond dat hij moest kiezen tussen haar en mij en hij koos voor zichzelf en het ging uit. Na een maand was het weer aan we hadden elkaar heel erg gemist. Hij verhuisde naar oost, maar we waren als ik niet op school was altijd bij elkaar. Iedereen was tegen onze relatie, ze dachten dat het mis met mij zou gaan. Ik verhuisde naar west en het ging heel goed tussen ons, we gingen samen op vakantie naar Tunesie en we deden alles samen. Ik zag me vriendinnen minder, maar ik had het er voor over. We begonnen wel echte ruzie's te krijgen maar het kwam altijd weer goed. Hij kocht een ring voor me en ik kocht een ring voor hem met onze namen erin. We fantaseerde over later en over kinderen krijgen. We gingen samen naar de sportschool, maar we kregen steeds meer ruzie. Hij zei dat hij stress had en dat ie niet wist waarom ie zo tegen me deed. We woonde toen al 2 maanden samen, hij heeft me geslagen, we hebben het geen van beiden uitgemaakt maar we weten allebei dat het uit is. Hij heeft al zijn spullen gepakt en hij is weg. Ik weet zeker dat hij ook niet meer terugkomt, daar is ie veel te trots voor. Het voelt zo alleen, ik moet alles zelf doen, koken, boodschappen, wassen, opruimen en ik ben pas 17. Ik mis hem heel erg maar ik haat hem ook omdat hij me zoveel pijn heeft gedaan. Ik voel de hele tijd zo'n drukkend gevoel dat er iets mist. Als ik wakker word is hij het eerste waar ik aan denk. Hij vind een ander meisje leuk zegt hij van de sportschool ik moet het gewoon begrijpen. Ik wil niet alleen wonen, maar ik heb voorlopig geen andere optie. Ik heb zoveel voor hem gedaan en zoveel van hem gepikt en het voelt alsof ik het allemaal voor lucht heb gedaan.