Na al een tijdje een hoop verhalen hier te hebben gelezen vind ik het tijd worden dat ik me er ook eens aan waag. Half juni is mijn grote pijn begonnen. Toen heb ik mijn aanstaande ex verzocht om te vertrekken. Dit had te maken met alcohol. Ik kon er niet meer tegen. We hadden een relatie van 23 jaar, 20 jaar samengewoond waarvan 12 jaar getrouwd. Direct nadat we gingen samenwonen begon die drankellende. Zo vaak heb ik gesmeekt om te stoppen en zo vaak heeft hij beloofd dat hij zou stoppen, maar het gebeurde dus nooit. Hij heeft een topbaan, was heel veel weg. Liet mij alles alleen doen, ook met de kinderen. Zo veel weekenden zijn er door verpest, zo veel vakanties. Ik wist dat het altijd weer mis zou gaan. Dus half juni kon ik niet meer. 2 jaar geleden was ik ook al eens ingestort. Toen kwam ik erachter dat het aan de relatie lag. We hadden gewoon echt een slechte relatie, maar ik was relatieverslaafd. En hoe meer je dat bent, hoe meer je gaat proberen om de relatie te redden tot smekens toe. Maar ik kan in mijn eentje niet aan een dood paard blijven trekken, hoe lang ik het ook geprobeerd heb. Dus vanaf half juni ben ik alleen met de kinderen, waarvan er een zwaar depressief is. Nou dat ben ik zelf dus ook. Ik heb echt op het punt gestaan om alle slaappillen die ik in huis had in te nemen. Hoe diep kun je zinken? Heb ik het begin ook van alles geprobeerd om er maar zo snel mogelijk vanaf te zijn, ben naar een klopdokter geweest, psycholoog, heb bachbloesem geprobeerd, heb met maatschappelijk werk gepraat. Maar zo werkt het dus niet. Het heeft gewoon tijd nodig, heel veel tijd. Want ondanks alle ellende hou ik nog zielsveel van hem en zou ik niks liever willen dan dat hij terugkomt, maar dat is misschien nog steeds mijn verslaving. Ik voelde me als een junk die een shot nodig heeft. Niks interesseert me nog, mijn huis kan me gestolen worden. Hele dagen heb ik hem in mijn hoofd. Hij woont inmiddels gedeeltelijk in het buitenland en ziet zijn kinderen amper meer. Hij zegt nu dat hij gestopt is met drinken en hij wil ook ineens een goede vader zijn. Hoe bedoel je "als het kalf verdronken is". Hij geeft mij alle schuld dat het fout is gegaan, ik was veel te dominant, ik heb hem gekwetst. Eigenlijk moet ik er gewoon om lachen. Iedereen in mijn omgeving weet hoe het echt zat. Zo vaak hoorde ik van mensen "ik snap niet dat je het volhoudt". En de woorden "ik wil zo snel mogelijk van je af" zijn werkelijk als messteken. Ik moet door ook voor mijn kinderen, moet mijn eigen leven opbouwen, moet aan mijn toekomst werken, maar ik wil er nog niet eens over nadenken wat ik 's avonds moet eten. Ik heb me wel voorgenomen dat ik hem niet meer wil zien of spreken, want dan gaat het fout. En ik ga hem ook niet meer smeken om terug te komen. Hij verdient mij niet. Ik ben al die jaren veel te goed voor hem geweest, ben gewoon hardstikke gek geweest. Heb alles van hem gepikt. Al 4 maanden zitten we diep in de ellende, het is echt alleen maar overleven wat we doen en iedere minuut doorstrompelen. En daarnaast moeten we ook nog een scheiding regelen. Ook zoiets waar je hoofd echt niet naar staat, maar ik vecht voor mezelf en mijn kinderen. Hij zal nog zien dat ik me ook anders kan gedragen dan als een hondje dat achter hem aanloopt. Voor mijn part krijgt hij de rambam. Ik besef dat ik niet een erg vrolijk verhaal heb geschreven, één van de vele ellendeverhalen.
@stuurloos
Je schrijft het zelf : "vecht voor mezelf en kids".
Doe dat en hou vol!!! Je kan het en geloof gerust dat er hier mensen zijn die je zullen steunen.
Je hoeft hier geen vrolijke verhalen te schrijven, schrijf wat je voelt en het kan je helpen, al is het maar even een opluchting voelen en een beetje energie krijgen
Laat je helpen door mensen uit je omgeving die je kan vertrouwen want alles helemaal alleen doen ,is zwaar
Sterkte
Diep
hoi, Je bent stoerder dan je
hoi,
Je bent stoerder dan je denkt en je krijgt je vechtlust terug.Loodzwaar en je wil het toch doorzetten.Knap!! Hier kan je alles kwijt en niets is raar of vreemd.Uit een donkere tijd op weg naar het zonlicht!!
Heel veel sterkte
Spijt
@Stuurloos
Als ik je verhaal zo lees dan denk ik; jij gaat voor ervoor.. goed van je! Denk hier ook aan als je bij de advocaat zit! Hoeveel je ook van hem gehouden hebt, nu moet je aan jezelf en de kinderen denken!
En ja, het is een soort verslaving en wij zijn aan het afkicken, ik heb zelf een relatie van 24 jaar achter de rug en mijn ex-man had er geen zin meer in, Ik heb vreselijk veel verdriet gehad en ben door diepe dalen gegaan, misschien heb jij ook wat aan de site cambriana.nl, dit is een site voor vrouwen die na een lange relatie alleen komen te staan. Ookal heb je er zelf een einde aan hebt gemaakt (en als ik zo je verhaal lees, vind ik het heel sterk van je) heb je toch veel verdriet en twijfels. Maar er komt een tijd dat je weer plezier krijgt in de kleine dingen en ga je hem steeds minder missen. Tijd is in mijn ogen ook het enige wat we hebben, de tijd om dit te verwerken en door die diepe dalen te gaan. Ik hoop ook dat je je verhaal kwijt kunt bij vrienden, een beetje afleiding is ook erg fijn!
Ik wens je heel veel sterkte!
Letje
@Letje
Dank je wel voor je woorden. Ik heb de site bekeken en herken er inderdaad veel in. Iedereen gaat volgens mij door dezelfde diepe dalen. Het is echt iets universeels. Het moeilijkste vind ik om mijn even leven weer op te pakken, want hij was mijn leven. Als je zolang samen bent en ineens ben je alleen, dan ben je dus compleet stuurloos. Voor mij is ook belangrijk dat het goed komt met mijn dochter, dan gaat het met mij ook weer beter. En niet meer in gedachten alleen maar met hem bezig zijn. Daarmee vergiftig je jezelf, dat weet ik heel goed, maar het is zo moeilijk. Je weet dat hij lekker zijn leventje leidt in een spannend buitenland, allemaal nieuwe mensen ontmoet en misschien ook wel een nieuwe lover. En ik zit hier thuis met de kids in de ellende, want zo is het gewoon. Ik heb ze alleen maar mezelf te bieden. Hier komt de winter eraan en is het vaak grijs. Daar is het meestal lekker weer. Nu doe ik het dus toch weer; met hem bezig zijn. Ik moet aan mezelf denken en de kids. De scheiding moet geregeld worden en daarin zal ik keihard zijn, zowel over alimentatie als over bezoekregeling. Ik hoop op deze site wat steun te krijgen van mensen die door hetzelfde dal gaan en er hopelijk weer uitklimmen.
@Stuurloos
Het is ook ontzettend moeilijk om je leven op te pakken! Maar het is niet onmogelijk, eerst moet je door alle fases van het verwerken heen.
Ik weet hoe het voelt en ik weet wat jij voelt! Ook ik dacht dat mijn ex man, de man was waar ik oud mee zou worden en ik had hem op een voetstuk staan, ik dacht dat mijn leven zinloos was geworden zonder hem.
Maar ik kan je 1 ding meegeven... dit gaat over! Nu sta je er nog middenin en ik ben nu 2 jaar verder en WEET dat het over gaat. Je zult altijd een stukje van hem met je meedragen maar het enorme verdriet en de wanhoop gaat over!
Het gaat om JOU, niet om hem, jij moet met jezelf en je dochter verder, zoals ik ook verder moest met mijn kinderen, ook hun vader kijkt niet naar ze om en ik moet alles zelf doen, maar ik zie hoe mooi het kan zijn om je kinderen om je heen te hebben en hun liefde te krijgen.
Denk eraan... je bent niet alleen!
Ik herken hier echt
Ik herken hier echt ontzettend veel in mijn vriend en ik waren kort samen tot ik zwanger werd, hij ging liever na kroeg en kantine om zij zat te zuipen.. Ik waa altijd alleen hij hield nergens rekening mee ben aantal z weg gegaan!! Maar na maandje ging ik altijd weer terug, Hij beloofd je weer wat en je trapt er weer in na 1 week ben je weer terug bij af!! Mijn. Dochtertje is geboren bij m'n ouders thuis daar woonde ik toen, hij kwam veel langs eb was erg lief.. Ik ben weer terg gegaan om een gezin te zijn!! Ik kwm erachter dat hij stiekem contact met een ex had. Waarover we ruzie kregen en hij elke x beloofde ermee op te houden. Maar tevergeefs! Ik kwam er elke x weer achter en liep zo uit de hand dat ik een tik kreeg en hij vervolgens het bed overeind zette waar ik met m'n 2 maand oude kindje op zat. Vervolgens heeft m'n dochtertje een week slecht gedronken. Die avond kreeg ik een excuus en trapte er weer in! Poos later kregen we weer ruzie en ben ik teru na ouders gegan. Maandje later wou hij ons terug en beloofde zOveel mooie dingen waarna het tweee week goed ging! En wij weer onze spullen konden pakken. Hij kwam Snachts dronken thuis en ging tv kijken met een hoop lawaai en alle velle lampen aan terwijl ons kindje naast de woonkamer sliep waar een deur tussen zit met glas wat er ook nog uit lag vanwege een eerdere ruzie. Hij wou een stoel na me gooien maar gelukkig bleef die hangen tussen de deur! Maar die nacht dus had hij een hoop lawaai terwijl hij weet hoe slecht ons dochtertje slaapt. Vanwege alle heen en weer geslingerd dus ik zei er wat van en hij ging nog meer lawaai maken.. Het liep enorm uit de hand. En ik ben weggegaan met m'n dochtertje en bij z'n zus in gegaan! Een weekje verder betrapte ik hem in z'n huis samen met z'n ex waar hij stiekem aldoor mee smste waren gewoon aan koffie drinken. Maar het deed mij enorm veel pijn!!! Ben er amper week weg en de persoon war het aldoor om mis ging zit er dood leuk in huis!!! Nadie tijd lie hij niks van zich horen ook na m'n dochtertje niet gij had dr bijna maand biet gezien! Toen op een avondje kwam die ineens eens langs een uurtje en deed vervolgens ook nog niks met haar!! Met oud en nieuw was ik bij hetzelfde feest als hem, en eindigden samen in bed!! Volgende ochtend ontdekte ik in z'n tel dat hij met die ex na bios geweest was, en stonden enorm veel foute dingen in hij smste honderd x op dag met haar over rare dingen, ik voelde me gebruikt.. Hij beloofde contact te verbreken en zei dat hij wou dat we weer bij elkaar komen ik geloofde erin.. Maat eenmaal thuis ging ik wantrouwen.. En ging overal wat achter zoeken.. En hem van dingen beschuldigen omdat ik hem gewoon niet vertrouw. Ti's niet eerste x dat hij vreemd gaat.. En hij niet laat zien dat dat wel kan hij bewijst het tegendeel ook niet.. Hij wou het weer proberen kreeg lieve sms'jes en woorden, hoop! Maar als die hier was blijkt er niks van, hij zegt niks doet niks.. Wil niks.. Ik knokte voor m'n geZin mar hij wou niks en doet er niks voor.. En dan krijg ik een week na een sms dat hij ons hoop geeft, een bericht dat het weer niks word, en mijn dochter is er de dupe van. Hij ziet haar soms 1x in maand dan 2x in week allemaal 1 uurtje of soms ietsje langer maar dan Savonds en slaapt Ze dus heeft ze er niks aan als die overdag vrij is, gaat hij liever na vrienden!!!! Ze heeft niks aan hem hij kan niks met dr hij wil niksnut dr.. Hij is in principe een vreemde voor haar! Maar Tog blijf ik ergens hoop houden ik kan het contact niet verbreken hoe vaak ik ook geprobeerd heb, ik denk elke dag Aan hem en aan hoe het had kunnen zijn! Het doet me zoveel pijn! Maar hij ziet het niet!!