Eergisteren hebben we een heel opluchtend gesprek gehad, waarin we beide heel veel moesten huilen. Ik vertelde haar hoeveel pijn ze me deed toen ze over haar vorige ex was begonnen tegen mij. Het waren haar eerste woorden tegen me sinds tijden, en die gingen er over hoe moeilijk ze het had met haar vorige ex.

Eergisteren hadden we het erover en vertelde ze me dat het inderdaad niet slim van haar was, maar dat ze absoluut niet dat gevoel wou geven wat ik kreeg. We legden alles aan elkaar uit en besloten de tijd te nemen om de vriendschap weer op te bouwen.

Zij is gewend om alles compleet te blokkeren en verder te gaan met het leven, gewoon veel werken, studeren met vrienden omgaan etc, en er zo min mogelijk bij stil te staan. Mijn manier is ook wel doorgaan maar wel soms stil te staan, en dingen te verwerken en niet te verstoppen. Ik vertelde tegen haar dat ik wou dat dat ook samen kon, en of zij dat ook aan kan. Het was voor haar nieuw, maar ze vertelde me dat ze het wel wil proberen, dus elkaar niet meer te negeren, maar weer aftespreken op een normale manier.

Ze zou me bellen voor een afspraak en heeft dat ook gedaan. Ze belde me vandaag dat we pas dinsdag kunnen afspreken ipv vandaag, omdat dat eigenlijk de bedoeling was, want ze had het heel druk. Nu zie ik dat ze gewoon op internet aan het surfen is en aan het chatten met vriendinnen. Iets wat wel pijn doet eigenlijk, maar ook heel duidelijk laat zien hoe het staat. Ze stelt haar prioriteiten.

Ik hoop dat ik met haar een vriendschap kan opbouwen... maar ben bang dat mijn of haar gevoelens wel in de weg kunnen liggen.

We zullen zien.