Heb vanavond weer een lange nacht in de stad gehad, en kwam haar uiteindelijk tegen in een kroeg. Ik moest met haar praten en sprak haar aan. Ik merkte dat ze een beetje afstand verlangde, maar ik wou deze kans niet laten schieten.
Ik vroeg haar waarom ze nooit meer belde, smsde of mailde. Of mezelfs aansprak op msn. Ze zei dat ik daar nog niet aan toe was volgens haar gevoel. Ik draaide het juist om en zei dat ik daar juist behoefte aan heb. De hoop voor een relatie heb ik al lang op gegeven maar ik wil haar als gewoon goede vriend niet kwijt. En elkaar dan juist blokeren werkt dan juist naar mijn gevoel niet.
Ik zei tegen haar, dat als zij het niet trekt om af te spreken of met elkaar te spreken dat ik dat respecteer, maar dat ik juist alles beter verwerk als we wel afspreken. Gewoon relaxed, en we het niet hebben over de relatie. Iets zegt ze me niet zal geloven, maar ik geloof me zelf wel. Ik weet wat ik wil, ik wil verder en genieten van het leven, zoals ik nu ook doe. Voor het eerst sinds tijden kan ik weer ademhalen, en genieten en lachen. Ik weet dat ze de juiste keuze maakt omdat ze voor zichzelf kiest, wat ze zelf wil. Maar ik wil die keuze ook maken en verder. Ik wil haar missen als vriendin maar haar ook koesteren als goede vriendin.
Ik voel me vandaag sterk, en voor het eerst sinds anderhalve maand gelukkig. Ik zei tegen haar dat wanneer zij het aan kan dat ze me dan weer kan aanspreken, en dat ze dat niet moet tegen houden omwille van mij, want ik merk dat dit voor mij de manier is van verwerken, en niet het elkaar helemaal niet meer zien.
Ik verwerk alles beter door juist met haar in contact te zijn, op een relaxte manier. Zij volgens mij wil meer afstand, maar meer omwille van mij omdat dat haar manier van verwerken is.
Ik denk dat ze nog steeds veel afstand neemt, ook om mij te beschermen en haar zelf. Maar ik hoop dat ze me durft aan te spreken en met me durft te praten en zal zien dat dat ook een manier is. Het is tenslotte iets wat we samen gehad hebben en wat we samen kunnen oplossen. Niks is onmogelijk. We zullen zien.
het lijkt een beetje op mijn
het lijkt een beetje op mijn verhaal.
nadat t uit was, hadden we nogsteeds goed contact.
Totdat hij wat met een ander meisje kreeg, en ik aangaf daar moeite mee te hebben. Hij vermeed contact om mij geen pijn te doen. Heb hem duidelijk gemaakt dat ik daar juist behoefte aan heb. Dat ik hem als vriend kwijt ben is al moeilijk genoeg, maar om hem dan helemaal kwijt te raken, dat zou ik niet goed tegen kunnen.
Nu is het contact weer goed maar ik merk wel dat ik hem nu ook weer meer begin te missen. Juist omdat het contact weer zo goed en leuk is. krijg een beetje hoop dat het toch weer goed komt.
Maar daar wil ik niet aan denken. En het contact weer verbreken, geen haar op mn hoofd die dr aan denkt
Ik kan het wel aan zoals het nu gaat, voel me er niet verdrietig onder en ben nog steeds realistisch over ons. Dus het kan best, zolang het doel van het contact niet is om weer bij elkaar te komen.
sterkte en ik hoop voor je dat de vriendschap weer goedkomt