Online gebruikers
- Just a guy
De afgelopen dagen heb ik het idee gehad dat ik in een soort roes verkeerde, met uitzondering van de ochtenden. Vreselijk zijn die. Ik heb me ziekgemeld op mijn werk. 's nachts slaap ik op 1 of ander paardenmiddel wat door de huisarts voorgeschreven is. Vanmorgen was echt een heel diep punt.
Een vriendin van mij had mijn vriend/verloofde oftwel degene met wie in in ondertrouw ben, gesproken en hij had haar echt even in zijn hart laten kijken. Inmiddels heb ik hem zelf ook 3 keer gesproken. Het eerste gesprek ging over alle dingen die geregeld moeten worden en dat is een heleboel. Ik merkte dat hij dacht dat ik alles wel op me zou nemen omdat ik ook degene was die de afspraken gemaakt had. Het liep nogal hoog op en ik moest vreselijk huilen. Later op de avond heb ik hem nog eens gesproken omdat ik terug belde. Dit was echt een fijn gesprek. Hij liet mij alles zien wat er in zijn hart leefde en hier werd mijn pijn en verdriet niet minder van maar het maakte het wel dragelijker. Met mijn vriendin had hij afgesproken dat hij alles af zou bellen (m.u.v. familie/vrienden van mijn kant) om dit voor mij wat dragelijker te maken. Eergisteren en gisteren had ik hem alle telefoonnummers gemaild (want die lijst had ik). Vanmorgen las ik een mailtje van hem waarin hij mij beschuldigde van misbruik maken van zijn medelijden met mij. Omdat we in ondertrouw zijn moet er iemand van ons naar het gemeentehuis komen om een formulier te ondertekenen om alles ongedaan te maken. Vanmorgen mailde hij dat het enige wat hij wilde doen is bellen maar meer ook niet. En dat ik blij moest zijn dat hij dat nog wilde doen omdat er veel mannen/vrouwen zijn die op een hele andere manier een relatie beeindigen. Ik helemaal overstuur. Hoe kan hij hierin geen enkele verantwoordelijkheid nemen? Hoe kan hij van mij verwachten dat ik degene ben die mijn handtekening gaat zetten om alles ongedaan te maken? Echt vreselijk. Ik heb hem vanmorgen gebeld en dit tegen hem gezegd. Hij zou kijken wat hij kon doen. Ik raak zo ontzettend in hem teleurgesteld en wordt tegelijk ook boos op hem omdat het lijkt dat hij niet de verantwoording wil nemen voor de door hem genomen beslissing. Echt vreselijk!
Zakkenwasser
Wees maar blij dat je niet met hem getrouwd bent! Gelukkig kom je er nu achter hoe hij in elkaar steekt. Nu heb je daar even geen ene zak aan maar voor de acceptatie is dit wel een goeie gedachte. Voor dit moment is het voor jou even doorbijten. De enige tip die ik je kan geven is, praat erover met zo veel mogelijk mensen en zorg zo goed mogelijk voor jezelf. Je bent het namelijk waard!! Het wordt minder, er is licht aan het einde van die tunnel.
Roberto
Robert
tegenstrijdig
Aan de ene kant sluit ik me helemaal bij je aan (verstandelijk dan) maar het moeilijke is dat we afgelopen maandag een heel 'fijn' en open telefoongesprek hebben gehad. 1 van de opmerkingen die ik nooit zal vergeten is: "als er pilletjes zouden bestaan waardoor ik weer van je kan gaan houden, zou ik er 10 tegelijk innemen". Dus het is gewoon zo tegenstrijdig met elkaar. Ik begrijp er werkelijk waar helemaal niets van. Bedankt voor je tip om er veel over te praten. Dit doe ik ook met 3 vriendinnen. Ik hoop echt dat ik zover zal komen dat ik het licht aan het eind van de tunnel zie...
Dat had de mijne kunnen zijn
Ja het had mijn ex kunnen zijn, niet te geloven zeg. Hij beslist iets en jij kan de rotzooi opruimen. Wat een eikel zeg.
Hoewel het bij mij nu ruim 5 weken is geleden, doet mijn ex me ook niet veel meer. Behalve als hij zijn mond open doet. Het gaat alleen maar om hem, wanneer ik van plan ben zijn huis uit te gaan... of ik wel aan het zoeken ben naar een ander huis. Om de haverklap staat hij in dit huis, zogenaamd om te vragen hoe het met mij gaat, eerst had ik de illusie nog dat het inderdaad zo was.....
Dat ik nog meer problemen hebt, maakt hem schijnbaar niets uit. Niets liever ga ik hier zo snel mogelijk weg, maar dan moet het wel mogelijk zijn. Zonder werk/geld kom je namelijk niet zo ver.
Hij woont tijdelijk bij zijn moeder en dat kan niet lang meer duren. Tja, wat kan ik daar aan doen. het is mijn keuze niet geweest. Ik heb hem niet weggestuurd, voor mij hoeft hij niet bij zijn moeder te wonen hoor. In het begin kreeg ik nog te horen, neem je tijd, maar die tijd is vrij kort. Ik heb wel langer nodig. Ik voel me behoorlijk ongejaagd en zeer onveilig.
Het helpt wel bij de verwerking, om zo snel als mogelijk in te zien dat hij mij inderdaad niet waard is.