Jammer dat je dat soort acties niet kunt tegenhouden. Mijn ex heeft ook een keer verhaal gehouden bij mijn zus, iets wat ik totaal niet kon waarderen. Je moet er maar gewoon op vertrouwen dat de mensen op wie hij zijn pijlers richt, verstandig genoeg zijn om het snel weer terzijde te leggen.

Het lijkt allemaal heel vriendelijk en netjes, maar ik vind het ook een tikje abnormaal hoor... Het heeft iets kruiperigs, bijna.

En dat zullen meer mensen misschien denken.

Ik zat nog even de rest van je blogs vluchtig gelezen trouwens enne een mustread voor jou is "Het Monsterverbond" van C. Roodvoets. Zie je alles over de dynamiek van jouw type relatie en ook wat het over jezelf zegt. Ook geinig in dat boek: een foute mannen checklist, zodat je ze een volgende keer hopelijk wel weet te herkennen. Het zegt namelijk niet alleen iets over de ruggegraat van je man, maar ook over je eigen behoeften en zwakke plekken.

Verder schijnt "women who love too much" (Robin Norwood) een eyeopener te kunnen zijn in jouw relatiekeuzes, maar die heb ik zeker tien jaar geleden gelezen dus dat weet ik ook niet helemaal zeker...

Succes en laat hem maar modderen... Zijn keuze.

Ik kan (helaas ) niet door zijn raam loeren om te beoordelen of mevrouw Fiets nu gewoon een 'scharrel' is, of inmiddels van hem de titel 'vriendin' heeft gekregen, maar ik vind die actie moeilijk te rijmen met zijn behoefte om nu ineens in jouw omgeving hier en daar afscheidsbriefjes te gaan rondstrooien. Het vervelende is dat je hem dit niet werkelijk kan verbieden (mocht dat, zoals even bij mij na het lezen, in je opgekomen zijn)--maar misschien moet je dat ook niet willen.

Ik kan ook niet beoordelen hoe meneer Aan de Overkant in elkaar zit en hoe hij situaties zoals deze verwerkt. Ik probeer me te bedenken wat mijn motivatie is geweest toen ik de moeder van mijn Ex een mail-uitleg stuurde nadat ik hem letterlijk tijdens zijn plotselinge geren hier uit huis in een intuitieve impuls heb toegeschreeuwd dat 'wegrennen een einde' betekende. Ik mijn geval wilde ik bij zijn moeder een gevoel teweegbrengen dat 'het niet aan mij heeft gelegen'. Sterker nog, ik denk dat ik stiekum op die manier probeerde nog enigzins controle over hem te kunnen uitoefenen, via zijn moeder ("je bent gek dat je haar laat gaan, moet je kijken hoe respectvol en fatsoenelijk ze er zich doorheen probeert te slaan'). Ik hoopte dat 'een afscheidsbrief' hem ineens met de feiten op de neus kon slaan--dat hij ineens zou beseffen ''shit, wat heb ik gedaan?!''

Nou wil ik heel voorzichtig zijn met speculeren of dat voor jouw ex ook de dieperliggende reden is. Zoals hij zich heeft gedragen en nog steeds gedraagt lijkt het erop dat hij er liever niet aan wil. Lopen scharrelen met iemand anders, ook al is het een vlucht, bevuilt automatisch alle intimiteit die er tussen jullie was, en ook jouw respect ten aanzien van hem. Maar waarom dan toch iedereen inlichten? Misschien heb je het wel bij het rechte eind--en eerlijk gezegd klinkt het ook logisch: 'wederom waarschijnlijk om maar vooral niet te boek te komen staan als gevoelloze en harde klootzak'. Het past wel in het plaatje 'erg gevoelig voor wat anderen van hem denken en wil graag aardig en integer gevonden worden'.

Hij laat zich wel van een zeer typische kant zien. Zoals Boa al schreef: "Je moet er maar gewoon op vertrouwen dat de mensen op wie hij zijn pijlers richt, verstandig genoeg zijn om het snel weer terzijde te leggen''. De meeste zullen waarschijnlijk even achter de de oren krabben en een 'huh?!' uitkramen (terwijl hij waarschijnlijk hoopt op respect en het behoud van gezicht).

?É‚Ä??ɬ©n ding mag duidelijk zijn: hij is op zijn onbeholpen, onhandige manier absoluut nog met jou en jullie aan het worstelen

"accept the sky, accept the birds, accept birdshit"