Afkickverschijnselen

afbeelding van Sylvan

Vandaag is nog moeilijker dan gisteren. Mijn lichaam begint pijn te doen. En kan me ternauwernood beheersen om niet te bellen. Ik wil deze verdrietige situatie niet meer. Ergens zou ik me toch opgelucht moeten voelen. Maar dat iis niet zo. Alles doet pijn, mijn lichaam lijkt wel een grote kramp.

Ik wacht op die enorme enorme huilbui die maar niet echt meer wil komen.

Ik ben nog nooit ergens verslaafd aan geweest (nou ja, een beetje aan drop, vroeger) maar volgens mij zijn dit afkickverschijnselen. Afkicken van houden van mijn man waar ik niet meer mee kan leven omdat ik niet meer tegen de loze beloften kan.

afbeelding van diep

@Sylvan

Ja zo kan je het eventueel benoemen : afkickverschijnselen en je bent niet de enige.
Die huilbui komt wel, als het nu niet lukt dan moet je het niet forceren. Het komt soms totaal onverwacht en laat het dan maar lopen (bij wijze van spreken)
Bel hem niet, sms niet, mail niet.
Ik en vele anderen hier op ldvd hebben het meegemaakt : die drang om toch contact te willen nemeen MAAR je moet dit mijden want het brengt meer schade toe dan je wilt.
Hij moet contact nemen, geef hem daar de tijd voor. Sommigen krijgen nooit iets meer te horen maar dan weet je ook waar je staat.
Je moet voor jezelf een systeem vinden waarmee je jezelf afleidt om niet te bellen, mailen, sms-en of wat dan ook. Even een wandelingetje maken, even nr muziek luisteren, even nr iets op tv kijken, opruimen, boodschappen, in een dagboek schrijven, een vriendin/familielid/collega bellen, hier op de site schrijven en lezen (je kan tips uit allerlei reacties op blogs halen) ,naar de kapper gaan, nr de carwash met je auto (desnoods 1001 onbenullige dingen....als het maar helpt)
sterkte
diep

afbeelding van Sylvan

Toch sms gestuurd....

Je advies had ik al eerder gelezen (ik heb je hele blog bekeken en weet inmiddels dat je wel van verdriet af weet) maar ik heb toch een sms gestuurd waarin ik vertelde dat dit alles zo veel pijn doet. Hij heeft niet gereageerd, dus ja, je hebt gelijk, het brengt meer schade toe dan ik zelf wilde, ook voor mezelf. Weet je, ik bang voor zijn intiatief. Bang omdat ik vrees zwak te worden en weer toe te geven voor een poosje. Ik wil dat niet meer maar of ik het kan is een tweede. Ik dacht op die manier iets van grip op de situatie te krijgen, maar nu voel ik me ook nog eens onbelangrijk en afgewezen. Jee, wat is een ego een gecompliceerd ding.

Het is beter als we niet meer bij elkaar zijn, maar het doet heel erg pijn. Hier schrijven werkt inderdaad, vandaag heb ik het hele huis gepoetst en ik ben twee keer gaan douchen (nieuw douchegeurtje gekocht gisteren en nu twee keer geprobeerd). Dom van mezelf om te sms-en terwijl ik weet dat het me meer pijn gaat doen (het zijn echt afkickverschijnselen, dat liefdesverdriet). Ik hou erg van films kijken, ik zal je advies opvolgen en een dvd gaan bekijken. Naar de kapper gaan is niet verstandig nu, want voor ik het weet kom ik met een hele verkeerde kleur thuis (ik ben niet helemaal stabiel nu *grijns* en heb daar ervaring mee). Weer bedankt 'diep', ik wens jou ook sterkte!

afbeelding van Layla

@ Sylvan

Het is ook heel moeilijk iemand te moeten missen, waar je zoveel mee gedeeld hebt.
De relatie is voor jou heel onzeker geworden omdat hij zijn beloftes niet nakomt, waardoor je het niet meer aandurft. (in ieder geval op dit moment niet)
Maar dit alles was niet jou keuze en dat maakt het zwaar, want je had het uiteraard heel anders gewild en gehoopt, juist ook na zijn beloftes.
In je vorige blog beschreef je dat de vriend van je man veel invloed op hem schijnt te hebben, als het gaat om het contact tussen je man en jij.
Als je man hier al naar luistert, dan denk ik zomaar dat deze vriend een grote (te grote) invloed op je man heeft en je man zelf moeite heeft om zijn eigen beslissingen te maken.
Hij wil zijn vriend niet teleurstellen, maar hierdoor stelt hij jou keer op keer teleur.
Dat is wat er speelt, (hij zet je op de tweede plaats, want zo voelt dat voor jou) en het is zo jammer dat je hierover niet in alle rust met je man kunt praten.
Je inversteert (nu met een smsje dat je hem mist) maar je tot nu toe laat hij niets van zichzelf horen.
Wederom een teleurstelling erbij voor jou, ik had voor jou gehoopt dat je man het initiatief eens zou tonen, je te laten zien dat hij absoluut niet zonder je kan.
In plaats van af te wachten tot na de scheiding.
Afstand nemen is ontzettend moeilijk Sylvan, maar het is de enige manier om te kunnen zien, of hij moeite voor je wil doen.
Liefs en sterkte, Layla