Ook voor mij gaat het net als bij nagenoeg een ieder beslist niet vanzelf.
Na een mooie start na 7 weken al een een breuk, niet alleen door mij , maar op de ander heb je geen invloed nietwaar.

Het mooie is dat de breuk eigenlijk erg kort heeft geduurd en op haar initatief is gelijmd.
De breuk is in dit geval mede gelijmd doordat ik oprecht kon aangeven hulp te hebben genomen bij mijn uitdaging.
Dat zit dan vooral in de onzekerheid en het zoeken naar bevestiging.
De alom bekende verwachtingen dat speelt toch ook een rolletje in deze.

Hoe dan ook, ik ben met hulp van een coach (weer ) aan mezelf gaan werken, deze coach wist al erg snel mijn pijnpunten er feilloos uit te halen. En intussen plm 5 weken verder heb ik daar aanzienlijk minder last van, durf ik te stellen.

Uiteraard is niet alles ineens geweldig en gemakkelijk, mijn vriendin heeft zo haar eigen besognes die het pittig maken.
Waar ik in het begin toch wel veel last had van tegenvallende verwachtingen, merk ik dat ik nu meer richting "ik zie het wel" ga. Een mooie ontwikkeling daar ik merk dat het de relatie ten goede komt, evengoed is mijn gevoel zoasl ik het heb ontwikkeld in 30-40 jaar zeg maar, ook echt niet zo aar eventjes weg. het blijft voorlopig nog wel een punt van aandacht.
het verschil zit er vooral in, dat ik het oprechte gevoel en besef heb, goed genoeg te zijn, als dan de relatie niet gaat lukken, phieuw... dan nog steeds erg vervelend/verdrietig etc... maar ik ga het redden.
Dat maakt wel een groot verschil tov de voorgaande keren.