Ik heb een waanzinnig raar weekend achter de rug. Ik weet bijna niet waar ik moet beginnen. Vrijdagavond was ik naar de film geweest. Ik had wat biertjes op. Kom ik 's avonds laat thuis, krijg ik sms van mijn ex waar ik al maanden nauwelijks contact mee heb. Of ik op stap ben. Ik terug gesms't "nee ben thuis". Zegt hij: mag ik even binnenkomen dan want ik sta voor je deur. Nou okay dan, ik was natuurlijk nieuwsgierig wat er aan de hand was. Hij heeft allemaal dingen verteld dat hij het ook moeilijk vond dat onze relatie voorbij was, ondanks dat hij een vriendin heeft. Blablabla. Uurtje later krijgt hij sms dat hij naar huis moet komen van zijn vriendin. Dus gaat hij naar huis. Ik dacht: gebeurt dit nou echt?
Volgende dag had ik een afspraak met mijn flirtman (zie mijn vorige blog). Ik kreeg er trillende benen van. Want ik vond hem toch wel heel leuk. Maar hij maakte geen aanstalten om er werk van te maken. Dus ik werd er behoorlijk onzeker van. Het was heel gezellig, maar ik heb geen idee wat ik er nou mee moet. Volgende dag was hij op msn nogal vaag en kortaf toen ik vroeg via een omweg, wat dit nou was tussen ons. Hij reageerde megabot. Ik dacht, nee he, vind ik eindelijk iemand weer eens een beetje leuk, krijg ik weer zo'n botte reactie. Nou ja. Ik dacht: laat maar zitten ook. Ik was echt boos. En verder had ik zoiets van, ik maak er gewoon een fijne dag van. Loop ik naar buiten, kom ik hem toch tegen! Hij allemaal vaag doen, van dat hij het allemaal ook niet weet en zo. En dat hij er ook niet over na wil denken. Maar gaf hij me toch een zoen. Ik zo: he? Ik volg je niet meer.
's Avonds op msn spreekt mijn ex me aan, dat het toch wel vrijdag een zatte bedoening was. Dat hij het niet tegen zijn vriendin gaat zeggen. En dat ik hem beter niet binnen had kunnen laten...
Het is nu maandag en ik kom tot de conclusie dat ik echt niks meer van mannen begrijp.