Vanmorgen werd ik wakker met een vreemd opgewonden gevoel.
Wist niet waar het vandaan kwam...
Ik zat nog niet achter de pc of Kevin hing aan de telefoon,
hij wou wat afspreken vandaag om met me te "praten".
Ik natuurlijk erg blij en hoopvol, dus ik stemde er mee in.
Over een half uur daar en daar. komt voor elkaar.
Ik kwam aanlopen, en hij zat al te wachten... wat is het toch een mooie jongen.
Ik ben eerst toen hij me nog niet zag, hem eens even goed gaan bestuderen. Ik wou niets liever dan hem aanraken, en zoenen en de liefde met hem bedrijven.
Toen hij door had dat ik er was, stond hij op en ik weet nog dat ik dacht, doe net alsof het je niet doet shir, laat je niet kennen.
Ik liep heel droog en normaal op hem af, en wou op een afstand blijven... maar hij kwam op me af, en ik dacht dat hij me alleen een normale kus wou geven, en ineens zoenden we... heel innig, en ik wou hem nooit meer los laten.
We zijn even wat gaan drinken bij de brasserie, en ik kon hem niet aan kijken, bang dat ik in huilen uit zou barsten.
Toen we ons drinken op hadden zijn we een stuk door het bos gaan lopen, en hij sloeg z'n arm om me heen.
We hebben heel lang lopen praten, we missen elkaar verschrikkelijk, maar toch is het beter om toch even te wachten... bang om snel weer in het ouwe te vervallen.
mijn hoofd was het er mee eens, maar mijn hart wil hem niet loslaten, als is het maar voor een tijdje.

Die jongen heeft zulke mooie sprekende ogen, en hij zegt zulke lieve woorden... achteraf denk ik: hij heeft me weer ingepakt met z'n lieve woordjes, hij weet precies hoe hij me kan raken.
Om een lang verhaal kort te maken, waar ik zo naar verlangde (de liefde met hem bedrijven) is uitgekomen,
midden in het bos.
Maar waarom weet ik dan alleen maar minder raad met mijn gevoelens??? Nu kan ik hem alleen maar minder uit m'n hoofd zetten.
Toen ik Zaterdagnacht al die verhalen hoorde, was ik zo boos dat ik alle foto's van de muur heb getrokken...
maar ze hangen er weer.
Ik kan niet sterk blijven, en ik kan en wil niet zonder hem.
Weet je wel hoe onwerkelijk en magisch het voelde toen ik hem weer vast hield vanmiddag? toen ik hem weer kon strelen, zoenen, met m'n handen door z'n haar kon gaan?
nah jha, niet te beschrijven.
ik stop nu weer een.
Maar ik hou jullie op de hoogte.

Liefs en sterkte
Shirley