Gisteren weer een psychologische grens bereikt, tijd voor een korte update. Ik merk beetje bij beetje dat het slijt. Het zijn maar kleine dingetjes waaraan ik het merk, maar ik voel toch dat het proces een eind op gang is. Het vluchtgedrag wat ik vooral de eerste weken/maanden had heeft plaats gemaakt voor meer rust. Waar ik voorheen bijna in paniek raakte als ik s'avonds niks had te doen, verlang ik nu dagelijks naar een rustige avond. En dat is een mooie vordering aangezien ik juist die persoon was voor het hele gebeuren. Langzaam komen oude gewoontes terug en vind ik een ritme waarin ik me prettig voel.

Ik heb behoorlijk geforceerd om dit gevoel maar kwijt te raken en ben nu na het punt dat ik weet dat het echt niet zo gaat werken. Vooral in m'n hoofd gestampt dat 2007 alle ellende van 2006 wel zou doen oplossen, wat het niet deed natuurlijk, en behoorlijk tegengewerkt dat ik weer een dipje zou krijgen. Dat resulteerde in een forse terugval op de 4de dag in het nieuwe jaar, en alle pijn waar ik me zo probeerde tegen te blokken kwam ineens terug waardoor ik weer flink van de kaart was. Dat brak mijn verzet een beetje, en sindsdien vind ik wat meer rust. Ik zie allemaal wel hoe het afloopt en wat het met me doet. Minder piekeren.

Ik heb vooral haar de schuld gegeven van alles, en liep daar constant mee rond in m'n hoofd. Nu wat maanden verder weet ik dat zij daar maar een klein aandeel in heeft gespeeld. De onverwachte breuk en de hele manier waarop was dan wel de aanleiding voor deze hele handel aan emoties, maar de manier waarop mijn leven buiten haar was ingedeeld blijkt nu totaal niet goed te zijn geweest. Dat leidde ertoe dat ik al mijn plezier en vreugde blijkbaar haalde uit onze relatie, de rest deed er eigelijk niet zoveel toe, en daar kom ik nu achter. Wijze les, rotte manier om erachter te komen maar ok, je leert van je fouten. Alle energie die ik had ging de relatie in, en niks meer in mijzelf. Ikzelf kwam niet meer zo aan bot en dwarrelde ergens op de achtergrond (met mijn goedkeuren, ik had het naar m'n zin zo...). Toen die relatie uit ging was er ineens nog maar weinig over, eigen fout weet ik nu. Ik werk nu aan mezelf, en mijn omgeving, en de gedachtes aan vroeger zijn al een stuk afgenomen. Ze komen dagelijks nog wel terug hier en daar, maar hebben niet meer de impact die ze weken geleden hadden. En als ik nog dipjes krijg, so be it. Ik mis haar nu eenmaal, dus dat hoort er gewoon bij.

Nu maar een goed jaar van 2007 proberen te maken, veel wijzer geworden en eens zien of ik dat ik de praktijk kan laten zien. To be continued...

Groeten, JP