Het is echt super raar. Ik mis zijn aanwezigheid nog elke dag en vooral in het weekend. Morgen is het 4 weken uit en ik moet zeggen dat de tijd toch snel verstrijkt. Hij heeft nu al 2 weken een nieuwe vriendin en zaterdag heb ik ze zien zoenen. Ik zag daar heel erg tegenop omdat ik niet wist hoe ik zou reageren en daarom had ik gevraagd of ze rekening met mij konden houden en het niet te doen als ik het zou kunnen zien. Daar heb ik nog ruzie met hem over gehad en toen heb ik gezegd dat hij zijn gang kon gaan maar niet vol voor mijn neus. Nou ik ging zaterdag dus op stap en op een gegeven moment keek ik ergens naar en toen zag ik het einde van hun zoen. Ik voelde alleen een kriebel meer niet. Ik weet dat ik daar blij om moet zijn maar toch vind ik het heel raar. Ik denk dat onze relatie dus bij mij ook niet zo goed zat. Ik merk dat ik ipv een deuk in mijn zelfvertrouwen te hebben opgelopen mijn zelfvertrouwen omhoog is geschoten. Ik durf dingen die ik een jaar geleden nooit gedurfd zou hebben. Hij heeft altijd mijn zelfvertrouwen ondermijnd. Ik heb P ook gezien( de jongen waar ik gevoelens voor kreeg ) en ben erachter dat het echt alleen vriendschap van beide kanten is. Zondag ga ik met 5 vrienden barbequen om hun te bedanken voor de dagen dat ze er voor me zijn geweest. Begrijp me niet verkeerd ik mis het allemaal echt nog wel en heb echt nog ups en downs maar op zich gaat het steeds een stukje beter. Ik was afgelopen weekend naar Scheveningen geweest met vrienden en dat was dus echt heel zwaar omdat er zoveel herinneringen omhoog kwamen van mijn ex en ik. Ik heb mbh vrienden me door de dag heen kunnen slepen en al met al was het zeker een leuke dag. Er komt nu weer een spannende tijd aan. Mijn vader heeft longkanker( sinds eind apr zijn we daar achter) en hij krijgt binnenkort te horen hoe de behandeling nu verder zal gaan. De relatie met mijn ex was echt niet goed want ik heb met hem nooit kunnen praten over wat er met mijn vader aan de hand was omdat hij dat niet aankon. Oke er kunnen dingen zijn die je niet aankunt maar als ik met niks naar hem toe kan gaan( ook mijn angsten en onzekerheden niet ) dan is er toch iets goed mis. Hij hield ook altijd zijn mond tegen mij over zijn problemen. Maar ja genoeg nu. Hopelijk blijft het de goede kant op gaan.

Vandaag weer dingen van een vriend gehoord die hij eerst niet durfde te vertellen omdat ie zich er niet mee wilde bemoeien. Hij vertelde dat mijn ex al smsjes kreeg van dat wijf 2 a 3 maanden geleden. En tegen mij maar zeggen dat het allemaal aan mij ligt dat ie weg is gegaan. Ik vertrouwde hem zo. En iedereen eigenlijk. Niemand verwacht dit van hem. Iedere dag kom ik achter meer en mijn hart breekt steeds verder. Hoe kan mijn lieffie dit doen. Ik kan er echt niet bij..Ik moet kwaad op hem zijn en blij zijn dat hij weg is, maar ik mis hem nog steeds verschrikkelijk..Het lijkt een boze droom die over gaat als ik maar lang genoeg wacht.

en weer vandaag werd ik met me neus op de feiten gedrukt..
ik moest vandaag naar het ziekenhuis en toch wel voor iets waar ik me enorme zorgen over maak en dat wist HIJ..iedereen belde van te voren en erna behalve....HIJ!
ik smste hem nog aan het einde van de dag dat ik volgende week terug moet komen en dat ze nog niet weten wat het is..
nog steeds geen reactie, ik gaf hem nog de voordeel van de twijfel omdat ik dacht misschien is hij aan het sporten ofzo..en kan hij niet direct reageren...Ik had me de hele dag voorgenomen om hem absoluut niet zelf te bellen , maar weer won mijn hart het van mijn verstand en belde hem net 10 minuten geleden op, en vroeg of hij me sms nog had gehad hij zei: "ja, en hoe was het?" ik toch alles verteld maar was echt eigenlijk heel somber daarna, en heb het gesprek snel afgekapt, maar ik kreeg daarna weer een schuldgevoel en belde hem weer op, maar hij nam niet meer op....

En weer voel ik me vandaag zo ontzettend kloten!
Wil haar spreken, vasthouden, zeggen hoe veel ik van haar houd en dat ik een ander mens ben geworden doordat zij me heeft verlaten...
Maar ik doe het niet, ondanks dat ze online is en ik het dus wel zou kunnen zeggen.
Ik wil haar zo veel vertellen, hoe mijn dag was op het werk, wat de poesjes uitvreten, alles wat er maar in mijn hoofd omgaat...
Helaas is zij het nu hoofdzakelijk wat er in mijn hoofd omgaat! Vandaag op mijn werk ging het ook al niet goed, werd kwaad om de kleinste dingen, ergerde me aan alles en deed ook nog eens van alles fout.

Ik moet eigenlijk een beetje in mezelf lachen om hoe ik hier nu zit. Heb een berg geweldige vrienden, maar toch heb ik schijnbaar de behoefte om wildvreemde mensen te laten weten hoe ik me voel. Vreemd...

Weer alleen na 6 jaar, het is raar, ookal kwam het van mijn kant. Heb afleiding genoeg, maar toch... die leegte blijft gewoon en gaat steeds meer aan me knagen.

Vandaag echt weer een rotdag en weet niet eens waarom, heb even helemaal nergens zin in

Het is heel lang geleden dat ik hier op deze site ben geweest dus de meeste zullen mij en mijn verhaal dan ook niet kennen..
maar toch moet ik even mijn hart luchten..
het was uit met zijn vriendin, en ja hoor WIJ zouden iets beginnen..en ik was voor de zoveelste keer weer zo blij gemaakt door zijn mooie praatjes! maar nu een paar weken verder hebben we nog steeds wat, maar zijn oude streken is hij nog niet verloren...het gaat weer K*t tussen ons..ik vertrouw hem voor geen meter, en denk dat het beter is om het weer te verbreken omdat hij me meer pijn doet dan plezier maar de grote vraag is HOE DOE IK DAT??? want ik hou zoveel van hem...maar het grote probleem is dat dat helaas niet wederzijds is....

We zijn allebei getrouwd, maar toch werden we verliefd op elkaar. Kennen elkaar van vroeger en geloof me, nog nooit zo'n leuke man tegen ge komen. Nu hebben we allebei voor ons huwelijk gekozen, maar wat is het moeilijk zonder hem, zonder zijn mail's, zijn telefoontjes gewoon alles van hem.