Hai mensen,

Ik wil jullie allemaal sterkte wensen, maar 1 ding is zeker jullie komen er allemaal weer bovenop.

Het is nu 6 maanden uit en heb geen nieuwe vriend gehad sinds die tijd maar toch gaat het goed met me.

Ik geniet van het vrijgezellen leven, ik ga elk weekend uit, kom wel eens wat leuks tegen, maar verder is het niks.
Ik zie het allemaal wel, ik sta wel op zo'n relatie site ingeschreven maar goed dat werkt ook niet echt.
Ik wil wel een relatie maar ga er niet meer naar opzoek want dat werkt toch niet!!

Succes met alles
Groetjes Eveline

pfff weer een slecht dagje gehad
begon allemaal vrij goed, maar kon me er niet overheen zetten dat er weer beloftes waren gedaan die zoals gewoonlijk niet nagekomen werden
dan het idee dat hij iets bij mij in de bus had gegooid zonder even binnen te komen, of gewoon even persoonlijk af te gooien
stond verdomme gewoon in de keuken te koken
als ik uit het raam had gekeken had ik hem gewoon zien wegrijden
die kerel kan echt alleen aan zichzelf denken
hij wilde toch zo graag vrienden blijven?
dan mag hij wel iets meer aan mij gaan denken, want zo maakt hij me alleen pisnijdig, met als gevolgd voor mij dat ik me weer ga opvreten

hoi iedereen, ik ga weer ff schrijven omdat ik gewoon op dit moment weer wat vraagtekens heb bij heel wat dingen en het lucht altijd wel op. moet eerst even zeggen TNX bucks! je hebt echt al veel goede adviesje sgegeven!!

en ja my story again...
helemaal ben ik niet over mn ex heen maar wel heel eind. maar als ik hem zie met dat mesije denk ik toch ja dat had ik ook kunnen zijn, denk soms dat ik niet mn best gednoeg heb gedaan. zoals hij nu met haar is nee zo was ik niet. maar dan ga ik f rationeel zijn en zeggen ja maja wat nou als hij blijft bij jou omdat hij je leuk vind zoals je een toneelstuk opvoert, en dat zou het zijn. ik kan niet 24/7 bij iemand zijn, niet ineens mn vrienden laten vallen en met hem uitgaan en hele uren met hem staan zoenen in een cafe. nee dat ben ik niet, maar als je het ziet doet het wel ffkes pijn. heel stom maar dat is nu eenmaal zo.

het doet wel verdriet
het gevoel dat je zo makkelijk vergeten kan worden door degene waar jij een toekomst mee op wilde bouwen
raar is het toch hoe slecht sommige mensen zich kunnen geven in een relatie
tuurlijk het toelaten van gevoelens is eng, maar als je die goede dingen niet toelaat heb je toch ook geen plezier??!!
ach ja wie weet leren de mensen die het niet kunnen het nog, wilde alleen dat hij van mij ook iets widle leren

ben voor mezelf heel sterk geweest
niets van me laten weten, gewoon mijn leven leven en niet constant hem bellen of smsen of mailen
dan smst hij
belooft me dat hij de volgende dag zal mailen, en natuurlijk...het gebeurd weer niet
heb me nu dan ook niet kunnen inhouden
heb hem gesmst dat hij niets moet beloven wat hij niet wil nakomen
lucht iets op, maar niet veel
word er kwaad van...
waarom toch steeds iets beloven, als je het niet nakomt
heb niet gevraagd of hij contact op wilde nemen, deed hij zelf
ga verder ook niet meer reageren, niet dat hij er veel van merkt...
ben natuurlijk wel benieuwd of ik nog iets hoor, maar het is weer aan hem

het is over....
het is over en ik kan er niks aan veranderen... één jaar zijn we samen geweest en we waren stapel op elkaar, ik was 27 en jij 40 maar dat maakte niks uit. je noemde mij je allessie... toen we ongeveer 7 maanden bij elkaar waren hebben we even een rotperiode gehad maar we sloegen ons er samen doorheen, we werden er alleen maar sterker van! eindelijk was voor ons het genieten nu weer aangebroken, je was zo gelukkig met me zei je en je was het helemaal met me eens dat het nu echt lekker ging. je was superblij voor me toen ik een huisje voor mezelf vond en zei me dat het nu alleen maar beter kon gaan... alles komt goed zei je nog. met kerstmis kreeg ik van je een horloge van 200 euro, ik had 'm in de winkel gezien maar jij zei me dat ik mijn geld moest bewaren voor mijn huisje en kocht 'm toen stiekum voor me. zo kon ik zien hoeveel dat je wel niet van me hield... met oud en nieuw zei je om 12 uur tegen me: schatje, 2005 wordt ons jaar.... ik geloofde je!

Ik heb zo`n pijn in mijn hart.... dan ben je 5 jaar getrouwd, en dan word je zo vreselijk verliefd op een ander, wetende dat het niet kan.... hoe stom kan je zijn? Hoe veel pijn kan je je gezin en jezelf doen? noem het...
Ik heb gebroken.... maar nu moet ik hem nog loslaten en uit mijn hart verwijderen.... maar het lukt me niet, ik weet dat iedereen mij veroordeelt, maar neem maar van mij aan ik zat hier ook niet op te wachten.... ik hou van 2 mannen.... jemig.... nu ik het zo lees denk ik .... mijn god.... dat kan niet, maar het gebeurde me, bij de ene vond ik de stabiliteit, en bij de ander de echte passie....en 1 moet je er los laten....