Verdrietig..

afbeelding van Broem

En toch ben ik vandaag weer verdrietig, ik maam mezelf gelukkig niet zo veel verwijten meer, maar het gemis is vandaag weer zo groot. Ik voel me zo teleurgesteld, gefrustreerd, achter gelaten, kan niet begrijpen waarom je door zulke ellende moeten gaan. Ik wil verder in mijn leven, maar ik mis totaal de kracht om er iets van te maken. Ik kan net neit die stap zetten. Ik krijg wel veel steun van vrienden, maar het helpt net neit genoeg, grofweg heb ik twee vriendengroepen, eentje van vroeger uit, van de middelbare school, de ander van de laatste 7 jaar, mijn oude vrienden steunen me door dik en dun, maar er zijn er nu veel op vakantie, bij die andere vriendengroep ligt een vriend van me in coma na een mountainbike ongeluk. Dus daar is iedereen ook heel verdrietig, angstig en bedroefd. Niet echt iets waar je blij van wordt als je luddevedu hebt. Daarnaast zijn zowel mijn vader als mijn moeder nu op vakantie, beide had ik veel steun aan in deze tijden. Ik voel me een beetje alleen, ook al ben ik dat niet echt, ik voel me echt weer slecht, ik baal ervan dat ik nog geen moment vrolijk ben geweest de afgelopen 6 weken. Dat is me bij mijn weten echt nog nooit gebeurd in mijn leven. Zo lang bijna depressief rond lopen, dat is niet goed voor me, ik ben bang dat dit voor altijd zijn weerslag op me zal hebben, dat ik niet meer mijn oude zelf naar boven krijg. Gelukkig deze week wel hulp hiervoor ingeschakeld, maar dat helpt me nu nog niet echt, ik kijk er wel naar uit, zelfs leuke dingen doen helpt niet, totaal niet, met alles wat ik doe blijf ik aan die ene denken, blijf ik denken dat ik dat met haar had willen doen, baal ik er weer van dat de afgelopen zes maanden zo zwaar zijn geweest, dat ik mezelf zo ben voor bij gelopen, dat ik haar daardoor kwijt ben, iets wat ik nog niet echt kan geloven, het blijft een hele slechte film allemaal, net zoals feit dat die vriend in coma ligt: ik kan het niet geloven, komt ook omdat ik er nog niet geweest ben, maar de film is slecht, je maakt niks bewust mee, het is allemaal vaag, er is geen lichtpuntje, de doffe ellende is wel voorbij, maar ik heb het gevoel dat dit zo lang door zal blijven sudderen.

Ik baal er ook van dat dit zo voor de zomer moest gebeuren. Al weer een zomer naar de kloten, de afgelopen jaren al niet echt ervan kunnen genieten en nu weer niet. Vorig jaar keihard moeten werken voor stage, twee jaar geleden ging mijn vorige relatie uit, ik wil weer kunnen genieten van het leven, plezier hebben, dingen ondernemen, vrouwen ontmoeten, maar het gaat niet, het lukt niet, ik weet wel dat ik anders moet denken, positiever moet zijn, maar dat lukt nu niet, ik heb het er erg moeilijk mee om dit allemaal op te brengen, bij alles wat ik doe en denk moet ik aan haar denken, blijf ik denken hoe perfect het met haar was en had kunnen zijn, wederom domme gedachten want het is uit, maar ik kom er maar geen moment van af. Wee mij, Wee ons, wee liefdesverdriet, onwetendheid is een zegen...

afbeelding van Mike74

Ha die Bram... Klote he, zon

Ha die Bram...

Klote he, zon terugval... en ja, het mooie weer maakt het er niet beter op... maarre... we hebben nog dik 3 maanden lekker weer voor de boeg, en dat is een mooi vooruitzicht toch?

Hou je goed,

Mike

Every moment marked with aparations of your soul...

afbeelding van Broem

lekker weer

Ja ik weet het, ben alleen weer heel erg angstig, verdrietig en onrustig, een terugval op een wat ander niveau dan vorige week, toen storte ik helemaal in, nu moest ik vanmorgen een beetje huilen, maar ik heb ook iets stoms gedaan, teveel koffie met suiker gedronken! ben nu heel onrustig, drink maar veel rooibosthee, helpt wel, maar ik voel me erg verrot, niet zozeer verdrietig, maar heel onrustig en angstig, even ook heel erg bang! ga zo maar een vriendin bellen, mijn zelfvertrouwen moet weer omhoog, ik moet de wereld weer aankunnen!

afbeelding van zonnestraaltje

Niet zo streng voor jezelf

Niet zo streng voor jezelf zijn! Je moet helemaal niks... en dat je denkt dit is allemaal afschuwelijk en gaat nooit meer over, dat had ik ook. Maar het gaat dus wel over, echt! Weet hoe rot het is om je zo machteloos te voelen, dat je er niets aan kan doen hoe je je voelt. Misschien kun je je vasthouden aan het idee dat het wisselt, je hebt immers ook goeie dagen gehad. Kijk naar de grote lijn. Even tussendoor: waarom denken mannen toch altijd dat ze de wereld moeten aankunnen?? Toch nergens voor nodig? Dan forceer je jezelf zo lijkt me. Voel je gewoon zoals je je voelt! En wat betreft die zomer: waarom moet die nou altijd leuk zijn, al die reclames moeten we maar niet geloven.. De herfst kan ook leuk zijn met harde regen en chocolademelk en een romantische boswandeling ofzo. En tegen die tijd zul je je echt al duizend keer beter voelen dan nu. Ik noem maar iets, maar staat je niet blind op het feit dat het nu weer allemaal goed moet zijn en probeer gewoon je dagen zo goed mogelijk door te komen. Sterkte!!

afbeelding van Broem

Streng..

Je hebt helemaal gelijk zonnestraaltje, ik moet inderdaad minder streng voor mezelf zijn, het is alleen zo'n rot periode, ik voel me zo verdrietig, angstig, onrustig, zo totaal verloren van mezelf. Dan heb je af en toe nog irrationele gedachten, dingen waarvan je weet dat ze eigenlijk niet kloppen. Maar ik mis haar nog zo, mijn zelfvertrouwen is laag, ik ben (onterecht) bang dat ik niemand meer als zij ga vinden, (onterecht) bang dat ik geen relatie meer aan durf, maar ik kan al die gevoelens nog niet op zij zetten, laat staan los laten, nog geen moment helaas.

En waarom mannen altijd denken de wereld aan te moeten kunnen, is denk ik omdat ze dat wordt opgelegd. Mannen moeten stoer zijn, moeten geld verdienen, carriere maken. Het klopt wat je zegt, voel je gewoon goed, volg je gevoel, doe wat die je ingeeft. Dat is iets wat ik eigenlijk nog nooit gedaan heb, behalve de eerste twee maanden van mijn afgelopen relatie, daarom ben ik er nu ook zo van kapot, ik was voor het eerst waarlijk mezelf, voelde me totaal op mijn gemak, maar kon niet bewoorden wat dit was, kon niet aangeven waar dit vandaan kwam en verloor het weer toen ik ben gaan werken. Wat ik verloor was mezelf zijn, zonder scrupules, zonder angsten, mezelf zijn tegenover die ander, je gevoel durven volgen en durven dingen te doen die mijn gevoel mij ingeeft, dat heb ik verloren omdat ik het niet kon benoemen. Nu weet ik dat en ben ik in volle zoektocht om dit vast te houden! Dank voor je reactie, doet me goed om een ander blikveld te krijgen! x Bram

afbeelding van zonnestraaltje

peptalk

Graag gedaan, nog even een peptalk naar aanleiding van je verhaal:
Als iets echt goed zit dan kun je ook echt jezelf zijn, maar zo'n klik is redelijk zeldzaam. Niet iedereen kan je echt raken is mijn ervaring. Misschien is het niet zomaar te vinden, maar je zal op een gegeven moment weer iemand tegenkomen die echt bijzonder voor jou is. En denk dat voor veel mensen hier geldt dat we het pas weer geloven als we het meemaken. En dan zo blij zullen zijn en ons er zo goed bij voelen dat dat de angst vanzelf wegneemt. Citaat uit een of ander vrouwendrama: zij zal niet de laatste zijn waar je van zal houden!

afbeelding van Broem

ik ben gepept!

Ik had vanmorgen weer een hele slechte autorit naar mijn werk, zat weer mezelf allerlei verwijten te maken, dat komt echt door de angst. Doet me daarom dus weer extra goed om je peptalk te lezen! Ik geloof ook wel dat ik weer iemand zal vinden, maar de vorige keer dat ik me zo voelde als nu, was 10 jaar geleden, ik heb dus heel erg sterk het gevoel dat ik weer een enorme kans heb laten lopen. Misschien is het wel zo dat zij mij niet kon raken, hoewel ik dat totaal niet zo voel, maar ik heb zelf het gevoel zoveel te hebben laten lopen, zo weinig gedaan en gezegd, dat trek ik me nu heel erg aan, daarom lukt het me zo slecht om er mee om te gaan, ik sla dan makkelijk door in dingen, in het te erg vinden, het me zelf te erg aan te trekken, denken dat ik weer 10 jaar moet wachten etc. Allemaal irrationele gedachten die me nu dwars zitten en hinderen mijn verdriet te verwerken. Ik weet ook dat zij niet de laatste is waar ik van zal houden, dat ik zeker weer liefde zal kunnen geven en ontvangen, alleen zit ik nu gewoon heel erg met mezelf in de knoei. Wederom superbedankt voor je reactie! X Bram

afbeelding van Broem

ik ben gepept!

Ik had vanmorgen weer een hele slechte autorit naar mijn werk, zat weer mezelf allerlei verwijten te maken, dat komt echt door de angst. Doet me daarom dus weer extra goed om je peptalk te lezen! Ik geloof ook wel dat ik weer iemand zal vinden, maar de vorige keer dat ik me zo voelde als nu, was 10 jaar geleden, ik heb dus heel erg sterk het gevoel dat ik weer een enorme kans heb laten lopen. Misschien is het wel zo dat zij mij niet kon raken, hoewel ik dat totaal niet zo voel, maar ik heb zelf het gevoel zoveel te hebben laten lopen, zo weinig gedaan en gezegd, dat trek ik me nu heel erg aan, daarom lukt het me zo slecht om er mee om te gaan, ik sla dan makkelijk door in dingen, in het te erg vinden, het me zelf te erg aan te trekken, denken dat ik weer 10 jaar moet wachten etc. Allemaal irrationele gedachten die me nu dwars zitten en hinderen mijn verdriet te verwerken. Ik weet ook dat zij niet de laatste is waar ik van zal houden, dat ik zeker weer liefde zal kunnen geven en ontvangen, alleen zit ik nu gewoon heel erg met mezelf in de knoei. Wederom superbedankt voor je reactie! Kei lief ! X Bram

afbeelding van zonnestraaltje

Wederom graag gedaan, is al

Wederom graag gedaan, is al dat hartzeer van mij toch niet voor niets.. je leert er iig wel eens wat van Knipoog
Ik zou niet alles alleen bij jezelf zoeken. Waar een relatie misgaat zijn er 2 die hieraan schuld hebben, en misschien is schuld niet eens het goede woord, want in principe stap je erin om er samen iets van te gaan maken. Dat het dan niet lukt is alleen maar heel verdrietig. En ik weet niet of ik hierover kan oordelen, maar het komt wel in me op dat jouw ex best nog meer open had kunnen staan voor hoe het dan wel moest tussen jullie, in plaats van het meteen uit te maken. Is volgens mij ook iets van deze tijd: bevalt het niet dan vertrek je gewoon, op naar de volgende. Terwijl je als je iets echt wil laten slagen je je allebei in de ander moet verdiepen en er proberen uit te komen, tenminste als het gevoel er is van beide kanten. Maargoed.. misschien zijn sommige combinaties van mensen wel eerder gedoemd niet te werken, en als het te hard werken wordt is het misschien ook gewoon geen goede match... Ben er zelf ook nog niet uit hoor. Sterkte ermee!!

afbeelding van Broem

Spijker..

Je slaat hier denk ik voor mij de spijker op de spreekwoordelijke kop. Het is precies wat ik ook denk, als je er dan voor wilt gaan, dan kap je er toch neit zo snel mee? Zij heeft zoiets van, ik heb het vaak aangegeven, ik heb mezelf veranderd en aangepast, jij had er iets meer mee moeten doen. Daarom voel ik ook zo kut en maak ik die verwijten, omdat zij dat tegen mij zei en zij het uitmaakte. Ik weet ook dat er 2 personen voor nodig zijn en beide schuld hebben voor zover je heirvan kan spreken. Ik denk ook dat onze combinatie niet had kunnen werken, maar dat is weer een als dan verhaal, daar heb je niks aan, net als verwijten maken. Het is alleen heel frustrerend als je zelf zoals ik het gevoel heb er bij lange na neit uit heb kunnen halen wat er in zat en wat er in mij zat.

Ik denk ook dat dat iets van deze tijd is, iedereen is op zoek naar de 'ware', naar die persoon waar het 100% goed mee moet zitten, ikzelf ben niet zo, maar zij blijkbaar wel. Toen ik de teugels iets liet vieren en haar signalen voor haar niet goed oppakte was het voor haar meteen over, dat is heel snel gegaan, binnen een week ofzo. Anyways op dagen zoals dit, met slaaptekort, heb ik het er heel moeilijk mee, omdat ik voor het eerst in tien jaar weer zo verliefd was, voor het eerst een meid had waar ik echt superhappy mee was. Dan komt de klap echt keihard aan, en kan ik daar heel moeilijk mee omgaan, dank voor je steun, ik merk het ook, ik kan ook beter aan mensen met hartzeer steun geven nu, in ieder geval iets...!

afbeelding van Peter1972

Het is normaal dat je je

Het is normaal dat je je zelf dingen gaat verwijten. Achteraf denk je altijd dat je het beter had kunnen doen. Je bent gewoon je zelf geweest en als zij echt geinteresseerd in je was dan had ze je geaccepteerd. De liefde moet van beide kanten komen en misschien kwam dat niet helemaal. Ik herken je gevoel en weet daarom ook hoe je je voelt. Ik ben ook van mening dat er in deze tijd door heel veel mensen hele hoge eisen worden gesteld aan een relatie. Daarom gaan er ook zo veel uit. Probeer ook naar je goede kanten te kijken en leer van je relatie. Je zult sterker worden. En ja de angst om niemand meer te vinden herken ik ook. Maar ja moeten we daardoor geleefd worden? Iemand zij laatst tegen mij, probeer weer eens gelukkig met je zelf te worden en dan pas met een ander. Ik denk wel dat daar iets in zit. Suc6!

afbeelding van Broem

Gelukkig met jezelf..

Ik weet dat het normaal is dat je jezelf verwijten gaat maken, dat je angst hebt om niemand meer zoals die ander te vinden, maar op slechte momenten zoals nu kan ik daar alleen aan toegeven, dan weet ik niet meer hoe ik eruit moet komen. Ik weet ook dat ik vele goeie kanten heb en dat er heel veel goeie dingen in mijn leven zijn. Alleen heb ik zo'n ongelofelijke onvrede in mezelf nu, kan ik totaal niet gelukkig met mezelf zijn. Daar baal ik nu van. Inderdaad je kan niet geleefd worden om de hele tijd op zoek te zijn, daar ben ik ook mee bezig, wat als het zoals ik vaak denk weer tien jaar moet duren, ga je dan in de tussen tijd niks zitten doen en treuren? nee precies, ik wordt sterker, groei meer en meer richting mezelf, alleen ontbreekt het me de kracht om er echt iets mee te doen, om echt weer mezelf te zijn, om me zelf echt te verbeteren. Voorlopig kan ik alleen doorleven, overleven ipv verbeteren en groeien, en heb ik nog heel veel slechte momenten, zoals vandaag de hele dag. Ik kan ook niet zeggen nog dat ik daar beter uitkom, maar goed, morgen weer een nieuwe dag! Dank voor je reactie, al het inzicht helpt me goed op weg!

afbeelding van Peter1972

Ja het is nu gewoon even een

Ja het is nu gewoon even een slechte tijd. Je hoeft ook niet van je zelf te verwachten dat je je goed moet voelen. Iedereen om je heen zal vast zeggen dat de betere tijden er aan komen. Maar daar heb je nu even niets aan. Je mag ook balen, dat doe ik ook. Je mag je slecht voelen en denken dat het allemaal voorlopig niet goed komt. Ik herken het. Laat je leven gewoon even lopen als het loopt. Baal er van, schreeuw het af en toe gewoon uit. Dat is normaal. Dat komt gewoon doordat je onvrede hebt met de situatie en dat is volgens mij heel gewoon en gezond. Als je je nu gelukkig had gevoeld dan had je je ook kunnen afvragen of dat juist is. Ik herken je gevoelens en ook ik heb nu het gevoel dat ik niet leef. Het vinden van een nieuwe relatie is ook voor mij moeilijk ondanks al mijn goede kanten. Ik heb voor mij zelf besloten om nu gewoon al mijn dingen op een routine te zetten. Ik zie wel weer even wat er komt. Wel ga ik in de toekomst proberen om dingen te doen die ik echt leuk vind. Want tijdens mijn relatie heb ik ook niet alles kunnen doen wat ik altijd graag wilde. Ik ga weer een paar grote reizen plannen. Het zal niet makkelijk worden en ik zal me eenzaam voelen maar het is nog altijd beter dan thuis alleen zitten.