Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Teleurstelling..
Het moeilijkste vind ik het overkomen van de teleurstelling nu. Ik ben geschrokken, angstig en verdrietig, maar het meest teleurgesteld in mezelf. Ik weet dat ik hard en kritisch, soms zoals nu te kritisch, voor mezelf ben. Als je dan er achter komt dat je je hele leven een beetje voor de gek hebt lopen houden, dat je nooit over je emoties en gevoel echt heb nagedacht, nooit naar geluisterd, dan ben ik nu heel teleurgesteld in mezelf. Voor mij is het helder: ik heb gefaald, ongeacht of dit nou wel of niet zo is in de relatie, of het wel of niet had gescheeld, maar ik voel dat ik gefaald heb. Daar baal ik van als een stekker. Dat kan ik niet accepteren. Ik kan wel accepteren dat de relatie uit is, dat ik alleen verder moet, maar niet dat ik niet steken heb laten vallen. Dat lukt totaal niet. Het erge is ook omdat dat me het meest dwars zit, ik verder niks meer kan, geblokkeerd ben, er niks van kan maken. Ik wil eigenlijk het liefst vluchten voor dit gevoel, naar een ander stad of land gaan, mezelf opsluiten. Ik snap nu ook dat ik vroeger zo veel ging blowen, ik snap nu ook waarom mensen weer gaan roken, maar dat zijn dingen die ik echt niet zou kunnen doen. Vluchten lukt me alleen in slapen, dan is alle zorg een beetje van me af en in de auto van en naar werk, dan kan ik even de zorgen en teleurstelling in mezelf accepteren. In het dagelijks leven heb ik daar nog teveel moeite mee. Ik kan wel mezelf nog overeind houden, maar het gaat maar net, ik kan maar net alle dingen doen die ik leuk vond en af en toe nog vind.
En het is voor mijn gevoel nog erger, omdat ik zo teleurgesteld ben in mezelf, blokkeer ik om me zelf eruit te trekken. Ik kan het niet loslaten omdat ik het gevoel heb gefaald te hebben, dat kan pas weggaan als ik wel succesvol ben in een relatie of het blijft lang hangen en ga ik er aan onder door. Ik kan dan geen complimenten ontvangen als het wel goed gaat, dan ben ik bang dat ik weer naast mijn schoenen ga lopen en weer in oude (slechte) gewoontes verval, wat al vaak is voorgekomen. Ik kan nu ook mezelf er niet uit trekken omdat het teleurgestelde gevoel te groot is. Het is allemaal raar en kloten, maar het voelt goed om bij de kern uit te komen, acceptatie van bepaalde eigenschappen en om te werken aan bepaalde eigenschappen. Hiervoor heb ik dus ook professionele hulp, dat vind ik ook al wel goed van mezelf, nu alleen het 'nog' tijd geven en mezelf eruit probere te krijgen!
- Broem's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Broem
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Joh, misschien is het wel
Joh, misschien is het wel goed dat je nu baalt van jezelf, is dat niet iets wat je vroeger had weggedrukt? Je doet het dus hardstikke goed! Sorry, begreep dat je geen complimenten wilde horen...
Denk als je jezelf zo recht in de spiegel blijft aankijken het wel goed komt met je. Het rotgevoel zal vanzelf minder worden, ben ik van overtuigd. En dan ben je er klaar voor om het helemaal anders te doen. Zie het als een kans, dat je er nu achter bent gekomen dat je het anders wil, jouw eigen keuze; wees blij, sommigen komen er nooit achter en jij hebt je hele leven nog voor je!!!
Tja... het zal weer eens
Tja... het zal weer eens niet herkenbaar zijn wat ik bij jou lees... haha... sorry, ik moet er even om lachen... die gelijkenissen...
Ik snap helemaal wat je voelt... het is ook echt een afgrijselijk besef... het moment dat je inziet dat je al zolang dingen HELEMAAL niet hebt gedaan zoals je ze eigenlijk diep van binnen gedaan zou willen hebben... dat die dingen eigenlijk heel erg bij jou horen zoals je bent, maar dat je door honderduizende excuses niet aan die dingen toekwam... en dat je door het laten van dat soort zaken, niet alleen jezelf kwijt bent geraakt, maar ook iemand anders...
Dat is gewoon ronduit ongelofelijk kut...
MAAR...
Er is hier ook wel weer een winst...
Het lijkt op het eerste oogopslag op een hele zure weliswaar, maar hij is er wel... het is afgrijselijk dat het verlies van iets moois daardoor moet sneuvelen, maar het geeft ook garantie (!) op de iets anders wat erg mooi gaat zijn... de winst is dat je een stap dichter bij jezelf bent gekomen! Ik lees al heel veel besef in je boodschappen... dat is een teken van hele harde confrontaties die je gemaakt hebt... die je hebt durven aangaan... niets dan respect daarvoor... Ook de hele beslissing om professionele hulp te vragen hierbij is er eentje die toont dat je dit alles niet zomaar aan je voorbij laat gaan... tuurlijk lijkt het af en toe alsof je stilstaat, maar trust me, vanaf een objectieve afstand is dat niet het geval...
Wees niet te hard voor jezelf... en doe af en toe ook even zelf dat stapje terug om te zien hoe je hier gekomen bent, en wat je daarvoor hebt gedaan... zon bredere blik geeft een hoop verheldering, en wellicht stemt het je iets positiever als je dan ook merkt dat die weg ws al iets makkelijker (en met meer vertrouwen) te bewandelen is dan 3 weken geleden...
One day, one step at a time!
Succes en hou ons op de hoogte!!
Mike
Every moment marked with aparations of your soul...
Ik herken je gevoel van
Ik herken je gevoel van falen. Wat had je niet allemaal kunnen doen om het toch beter te krijgen. Maar is dat wel realistisch? Je bent wie je bent! Je hebt gehandeld naar de situatie. In een andere relatie zou je anders gereageerd hebben. Samen maak je je relatie en niet alleen. Ik zie het in mijn eigen relatie. Ik was ook niet altijd op en top maar dat kwam ook door haar houding en gevoel die zij mij gaf. Geloof me als je ooit een betere klik vindt zal je houding onbewust anders zijn. Zoek niet alles bij je zelf. Veel suc6!
Thanx..
Thanx voor jullie lieve reacties, het is inderdaad zo dat ik blij ben dat ik nu eindelijk dichter bij mezelf kom, dat ik durf toe te geven aan mijn gevoel. Dat is zeker een heel groot winstpunt, hier kom ik sterker uit dan ooit, tevreden en gelukkig met mezelf. Maar de transitie is zo groot, de angst, onzekerheid, wantrouwen, die gevoelens zijn allemaal heel sterk aanwezig nu. Permanent, soms alleen zeurend, zoals een flinke hoofdpijn, soms heel heftig, tegen paniekerige aan. Het gevoel dat ik hierdoorheen moet, maar niet weet hoe lang dit gaat duren, de angst om delen van mijn oude zelf achter te laten, is heel groot. Het voelt ook af en toe alsof dat weer terug wilt komen, dan komt er zo'n innerlijke botsing, hiervoor ook mezelf toch behoorlijk wat gebracht, ook een soort gevoel van veiligheid.
Tsja en het gemis blijft natuurlijk ook enorm groot..
Dit is een hele grote
Dit is een hele grote verandering voor je, vind je het gek dat je wat in de war en onzeker bent! En als je ''nieuwe ik'' niet bevalt, kun je altijd terug naar de oude, toch? Of delen daarvan gebruiken die je goed bevielen. Het is je eigen keuze, lijkt me dat dat wel een gevoel van veiligheid moet geven?
Nee, ik wil niet terug, het
Nee, ik wil niet terug, het is mijn oude zelf die niet bevalt, daardoor heb ik niet kunnen geven in de relatie wat ik wilde, daardoor zal ik altijd moeite hebben om een goede volwassen relatie op te bouwen, dat wil ik niet meer, ik heb geen zin in vluchten, maar ik moet hier doorheen, het is precies zoals je zegt, een heftige overgang, dan mag ik best onzeker en angstig zijn, dat is ook zo, maar het is wel zwaar en de kracht en energie ontbreekt nu om er iets van te maken, maar dat zal ook wel weer komen! Ik ga zo wandelen met twee vrienden, lekker de hele dag in het bos en de heuvels lopen, hoop dat mijn kop daar een beetje leger van wordt!
Hee, er zijn vast ook wel
Hee, er zijn vast ook wel delen waar je wel tevreden over bent, die mogen blijven? Kun je je daar niet aan vasthouden, als basis?
Er zijn heel veel delen waar
Er zijn heel veel delen waar ik wel tevreden over ben, waar ik zelf al heel veel aan gewerkt heb, waar veel goeds van uit is gekomen, dat is zeker waar, alle vrienden en familie zeggen dat, zelfs in de relaties ging veel heel goed, was ik heel lief, attent en aardig, alleen diepe emoties tonen, over echte gevoelens praten, eigenlijk gewoon eerlijk en open tegen mezelf zijn, dat lukte me slecht. de basis is er dus zeker wel, anders was ik nu echt wel omgevallen, dus daar hou ik me aan vast, maar meer is het ook niet, het blijft bij vasthouden..
Bram, geen idee of je van
Bram, geen idee of je van films houdt, maar ik vond deze film altijd erg toepasselijk voor dit soort momenten : High Fidelity met John Cusack... Het boek is ook erg leuk, das geschreven door Nick Hornby! Het is echt zon typisch verhaal van een gast van 30+ die na het opbreken van zijn relatie door een bezinning gaat... erg herkenbaar allemaal... Absolute aanrader!
Every moment marked with aparations of your soul...
In je leven wordt je gevormd
In je leven wordt je gevormd door de ervaringen die je op doet. Dat is met werken zo, maar ook met relaties. Je zit nu in de put en je voelt je slecht door angsten en onzekerheden. Heel normaal allemaal. Maar het het vormt je. Het gaat er niet om welke ik je achter laat maar het gaat er om welke ik je aan het worden bent. Zet je niet af tegen je zelf. Je bent je nu al aan het vormen en dat maakt je persoonlijkheid. Je zelfvertrouwen zal met de tijd terug komen en dan kan je de zaken meer relativeren. Nogmaals leg de druk nu niet te hoog bij je zelf, je gaat er uit komen.
Er uit komen..
Dat hoop ik ook Peter, dat ik er uit ga komen, maar het is gewoon een heel erg vreemde en rare periode, ik ben zo hard naar beneden gevlogen, dat ik in dit soort dingen ga denken, je hebt gelijk wat betreft dat ikme nu al aan het vormen ben, dat je van ervaringen leert, en dit is een ervaring die ik zeker nodig had, maar ik ben er zooo van naar de klote, dat is ook normaal, dat weet ik wel, maar gewoon af en toe niet leuk. Ik heb dan moeite om de lat niet te hoog te leggen, om mezelf de tijd te geven, ik weet het allemaal gewoon even niet meer, zit er even doorheen geestelijk, al een week voel ik me zo, het blijven van die kleine stapjes..
@Freakfire: Ik ken high fidelity wel ja, kon me eigenlijk niet herinneren dat ie over een kerel ging waar zijn relatie uit was gegaan, ik kan me alleen die platenzaak herinneren! Ik ga em zeker nog een keer kijken!