Overmorgen is mijn ex jarig..Voor het eerst in 6 j. ben ik er niet bij. Ik hoor er niet meer bij..Mijn plaats was al na 2 weken opgevuld door een ander. Tja:-(
Ik heb heel snel alle contact verbroken (zie weblogs) nadat het uit ging. Dit omdat ik zo diep gekwetst was door hem. Nu 5 mnd. later ben ik al een heel end verder. Heb al gevoeld dat ik opensta voor een eventuele nieuwe vriend. Gelukkig! Da's wel een bevrijding hoor:-)
Maar nu voel ik me verdrietig. Weet niet zo goed hoe ik dit moet uitleggen. Ik heb via een wederzijdse vriendin laatst gehoord dat mijn ex het heel erg jammer vond dat we nooit meer met elkaar hebben gesproken, dat hij het jammer vond hoe alles was gelopen en dat hij zich realiseerde dat hij zich nogal lullig had gedragen t.o.v. mij. (Da's de understatement v/h jaar..ahum!) Ik denk dat hij dit expres tegen haar heeft gezegd, want hij weet dat ze ook met mij omgaat. Ik denk dat hij mij face to face dit nl. niet durft te zeggen. Nogal stoer type, maar erg klein hartje.
Ik heb net gehoord van mijn broer dat hij een uitnodiging had gekregen voor het feestje van mijn ex. Het voelde heel raar, ik telde niet meer mee. Dat steekt, ik kan stoer zeggen van niet, maar dat doet toch wat met me. Mijn broer gaat niet, heeft andere afspraken. Ik vroeg me af wat ik nou 'moet' doen? Mailtje sturen? Mijn broer zei dat ik mijn ex idd een oppervlakkig felicitatie mailtje kan sturen. Ik zit hier over na te denken. Aan de ene kant denk ik ja, maar aan de andere kant nee. Moeilijk hoor..Ik wil eigenlijk niet geconfronteerd worden met hem, en toch denk ik nu weer aan hem. Pfff..

Liefs,
Girl2