Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Niets kunnen doen is zo lastig
Hoi allemaal,
Het is nu bijna drie maanden geleden dat het uitging.
Ik worstel nog steeds met loslaten, soms gaat iets beter, maar de laatste weken heb ik toch echt wel een grote terugval. Ik mis haar gewoon iedere dag en mijn gedachten gaan vaak naar dingen die we samen gedaan hebben, iets wat ik graag samen met haar zou doen of gewoon iets wat ik graag met haar zou delen.
Net na een hele tijd weer eens op skype gechat met mijn ex-vriendin. We hebben veel besproken vooral over het waarom. Zaken die een probleem waren bleken veelal op misverstanden te berusten en andere zaken zouden we zeker kunnen verbeteren mijn inziens. Eigenlijk kwam het er voor haar vooral op neer dat ze zich zelf voor haar gevoel vaak op de 2e plaats zet. Ze heeft aangegeven dat ze dit zelf doet en dat ik dit niet van haar verwachtte of aanstuurde.
Ik weet dat dit hele gebeuren niet slim is om te doen als je over iemand heen probeert te komen, maar ik kreeg hoop. We konden eraan werken, er was niets te groot om dit niet te willen doen en al het goede wat er naar mijn mening is is het zeker waard om voor te willen vechten.
Maar helaas was daarop kort en krachtig het antwoord: het spijt me, dat kan ik niet meer.
Het stomme is dat mijn eerste reactie daarop meteen weer de bekende vraag was: waarom?
Het is zo onduidelijk, we hadden een fantastische relatie en door daar aan te werken zouden we die nog steeds kunnen hebben. Maar ik kan niets doen, want je moet met zijn tweeën zijn. Rationeel zie ik ook wel in dat dit het dan is, maar nog steeds is het lastig om het gevoel uit te zetten, zelfs de hoop.
Waarom is het zo lastig om los te laten, ik mis iemand om alles mee te delen, de persoon die ik volledig vertrouwde.
chrushed
- crushed's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hoi, Ik begrijp je bericht
Hoi,
Ik begrijp je bericht volkomen. Ik zit in dezelfde situatie en dat is heel vervelend.
Heb vorige week min laatste spullen weggehaald (we woonde niet samen) en bij het afscheid liepen de tranen over haar wangen. Wat moet ik daarmee?? daarna niets meer van haar gehoord....
Nu gaan loslaten maar dat is heel moeilijk zoals je weet.
Succes.....
Christiaan
@Christiaan
bedankt voor je bericht.
Het is inderdaad zo moeilijk om echt los te laten. Mijn ex-vriendin moet haar spullen nog ophalen, ze denkt dat even in een dag te doen, maar we woonden wel samen er is zoveel dat nog ingepakt moet worden, besloten moet worden. Ik kijk niet uit naar dat definitieve moment, omdat ik er zelf helemaal niet klaar mee ben.
In onze chat hebben we veel besproken, en ik dacht gedurende de chat alleen maar meer dat we het wel konden oplossen, alles wat ze vertelde viel me mee, we losten misverstanden op, het zag er opeens veel minder erg uit, ik kreeg er hoop van want dit was absoluut op te lossen en kon echt niet tegen alle goede dingen van de afgelopen 13 jaar op. De oplossing was eigenlijk eenvoudig, meer met elkaar praten, open zijn.
Maar mijn ex-vriendin zit het dus anders, alles wat ze deelde via de chat was bedoeld om aan te geven waarom het misgelopen was, terwijl ik dacht makkelijk op te lossen.
het is zo raar om het dan definitief te laten zijn. Ik moet toegeven dat ik vandaag nog een klassieke fout heb begaan, ik heb een mail gemaakt waarin ik het positieve verhaal van onze relatie heb gedaan omdat we momenteel alleen maar over negatieve zaken praten en het net lijkt of het dat geweest is. Ik heb gevraagd of ze dat niet een kans wil geven. Ik verwacht daarop net zo goed een negatief antwoord, maar moest het gewoon doen, want beiden vinden we de tijd samen niet zo negatief zoals het nu lijkt en door dat we een tijdje door werk ver weg van elkaar woonden lijkt het misgegaan te zijn (uit het oog, uit het hart; tot mijn verbazing moet ik er wel aan toevoegen).
Ik heb je blogs gelezen en jou situatie klinkt ook erg lastig. Van iemand houden en dan uiteindelijk het gevoel te hebben aan een lijntje gehouden te zijn is verschrikkelijk, vooral omdat de liefde er niet mee verdwenen is.
Ik sta ook verbaasd dat ik na bijna drie maanden nog zoveel moeite heb met alles, het gewoon lastig vind om mijn leven weer op te pakken. Het alleen thuis zijn helpt daar zeker niet bij, want dat doe ik nu voor het eerst en dan heb je veel te veel tijd om na te denken. Veel succes met het loslaten en als je goede oplossingen tegenkomt om ermee om te gaan hoor ik ze graag!
Hoi Crushed, Lastig hoor als
Hoi Crushed,
Lastig hoor als je toch nog het idee hebt dat het mogelijk nog goed kan komen alleen via Chat, Whatsapp, SMS etc... blijft gewoon heel lastig omdat je heel makkelijk iets kunt schrijven en de andere persoon niet kan zien en ook de emotie niet.
Ik weet er alles van. Kreeg een week voordat ik besloten heb mijn relatie met haar (zie eerdere blog) te moeten verbreken nog een sms bericht wat begon met "lieve schattie, ik mis je" week daarna was daar niets meer van te merken. Je blijft daardoor met veel vragen zitten en het hoe en waarom kun je ook niet begrijpen waardoor loslaten heel moeilijk wordt. En een tip, tja die heb ik nu ook even niet....
Christiaan
@Christiaan
Hoi Christiaan,
Ik begrijp je helemaal. Het liefst zou ik haar face to face spreken, gewoon open praten over alles, geen verwijten maar luisteren naar elkaar. Ze is erg plotseling weggegaan en daarna heeft ze me geen enkele mogelijkheid gegeven. Misschien was ze er al lang mee bezig, maar ik heb het gevoel nooit een kans gekregen te hebben en dat terwijl we zo lang bij elkaar waren (waarvan ze zelf aangeeft dat dat allemaal goede jaren waren).
Precies zoals je beschrijft heb ik ook nog tot een week van tevoren berichten waar alles nog normaal in lijkt, waar ik nog bij mijn koosnaampjes genoemd wordt, heel veel liefs gewenst wordt, verteld wordt dat ze van me houd en me mist. Tja, dan verwacht ik geen problemen en komt het nogal hard aan als je opeens niets meer kunt doen. Tijdens kerst kwam ze speciaal nog 2 weken terug naar huis, eigenlijk kon het niet qua werk, maar ze miste me zo dat ze het toch voor elkaar had gekregen. Begin januari ging ze weer naar het buitenland en eind januari was het allemaal opeens voorbij.
En net zoals jij heb ik dus ook heel veel vragen, soms woede dat ik niets meer zou kunnen/mogen doen, vooral een gevoel van onmacht moet ik toegeven, het niets kunnen doen en vaak ook twijfelen of je echt niets kan doen
Ik verwachte ook nog geen tips, maar wie weet als we verder komen dat we elkaar hier wel verder kunnen helpen. Het van me afschrijven, bediscussiëren van alles helpt in ieder geval al wel. De mensen om me heen luisteren wel naar me, maar echt begrijpen lijkt ze niet helemaal te lukken (ze proberen het wel, maar als je er niet in zit is dat lastig), ze horen liever niet dat het slecht gaat maar juist dat je stappen vooruit maakt en dat is niet altijd het geval.
Hoi Crushed, Ga er inderdaad
Hoi Crushed,
Ga er inderdaad maar van uit dat ze al enige tijd bezig om een einde aan de relatie te maken want zo'n beslissing neem je niet van vandaag op morgen alleen is het zo gemeen dat men doet alsof er niets aan de hand is. Bij mij hetzelfde verhaal. Wel nog leuke dingen doen en weekendje weggaan en nog lieve berichten sturen. Bij mij was het niet anders.
Bij mij heerst ook woede, ongeloof en gemis. Ik hoor ook niets meer van haar en ik ken haar karakter. Het is over en uit dus klaar ermee. Het valt mij nog steeds heel zwaar. De ene dag wel beter als de ander maar voel een groot gemis en verdriet.
Gr Christiaan
Ik snap jullie helemaal, en
Ik snap jullie helemaal, en bij mij was het ook niet veel anders. Ook voor mij leek het allemaal uit het niets te komen en dat maakt de klap juist zo groot. Uiteindelijk ben ik ook wel gaan inzien dat het niet zomaar uit het niets was gegrepen, en dat ze er inderdaad al een tijdje mee rondliep. Tja, dat is geen fraaie situatie dan, maar je verandert er helaas niets aan.
Dat gevoel van onmacht herken ik heel erg ook. Schijnt ook typisch iets voor mannen te zijn om altijd overal de controle over te willen hebben (heb ik ook vrij sterk) en in dit soort dingen kan je nu eenmaal niet 100% controle hebben. Dat is iets wat heel lastig te accepteren is maar waar je geen keuze in hebt dan het te accepteren. Je kan je er heel druk om maken, maar het zal niets eraan veranderen. Dan is het dus nutteloos om je er druk over te maken, en kan je denk ik beter je energie steken in iets wat wel nuttig is toch?
En inderdaad, mensen om je heen lijken het inderdaad niet te begrijpen. Ook dat merk ik om mij heen. Vaak komen er goed bedoelde adviezen, zoals dat je het los moet laten, dat je alle contact moet verbreken, dat je dit moet, dat je dat moet... En eigenlijk is dat het laatste wat je wilt horen; je wilt dat soort adviezen helemaal niet... je bent al lang blij dat iemand gewoon écht naar je luistert en meer niet. Er zijn maar weinig mensen die dat ook écht kunnen heb ik wel gemerkt.
Uiteindelijk zal je het toch allemaal zelf moeten doen. Er is niemand die de controle over je leven neemt dus zal je dat zelf moeten doen. En wees blij toe; het is jouw leven, dus ook jouw controle. Neem die controle dan ook, zorg dat jouw deel op orde is, dat je gelukkig bent met je leven en dat je positief er weer in komt te staan.