hoi allemaal,

Zondag was een heel bewogen dag voor mij. hoe begon ik aan mijn zondag.
Wel heel wantrouwig , onrustig, verdrietig. Wat was der reden. Wel het gevoel dat er iets stond te gebeuren, het door mijn hoofd spelen dat ze de avond erop er op uit zou getrokken zijn dat ze op stap was. Ik zag van alle scenario's door mijn hoofd gaan. (omdat ik haar zo goed ken ) Wat deed dit bij me wel , knagend gevoel drang om contact te zoeken, willen weten wat er gebeurd was etc etc ... wat heb ik gedaan , sms gezonden zoals we altijd nog deden ' s morgens en ' s avonds maar deze morgen geen sms weer ok tijdje gewacht dan maar en 2 uur later weer sms gezonden ... weer geen reactie .... knaag knaag .... en dit gaf de bevestiging dat ze op stap was geweest want normaal slaapt ze zo lang niet..... telefoon genomen haar op gebeld thuis geen reactie ..... haar gsm gebeld ook geen reactie phew dit is hard dacht ik dit doet pijn..... hier gepraat er over via chat met enkele mensen .... getelefoneerd naar de 106 lijn ook een gesprek gehad hier over .... maar niets hielp goede raad wimpelde ik af door de pijn die door me ging....hoe kon ze dit nu doen 5 dagen uit elkaar en voort gaan met haar vorig bestaan op stap gaan op stap gaan op stap gaan want dat was haar leven voor mij... moed weer bij elkaar genomen en weer getelefoneerd weer geen antwoord maar iets ingesproken op haar voicemail ( ik ben onderweg naar jou om mijn spullen op te halen ).. iets later telefoon van haar ( dit is niet besproken dat je zou komen voor je spullen en wie zegt er dat ik thuis ben ) wooooow die woorden zij niet thuis .... van alles ging er door mijn hoofd .... ik vragen waar ben je zij antwoorde maakt niet uit ik weer vragen waar ben je zij weer maakt niet uit ik begon van alles verkeerd te denken en begon mijn geduld te verliezen en te roepen aan de telefoon .... zij hing op......terug getelefoneerd en mijn excuses aan geboden .... ze zei me dat ze geen beledigingen meer wou en ik me rustig moest houden.... ik ben dan naar haar thuis gereden om mijn spullen. Daar aan gekomen was ze aan het huilen. Ik overbezorgd natuurlijk nam haar in mijn armen en zei haar dat ik het zo niet meende ..... ze rook wel heel erg naar de alcohol .... er was iets met haar oog dus ik zei haar dat ze het moest verzorgen maar ze kon niet ze had moeite om met de wagen te rijden en had ook niets om het te verzorgen dus moesten we naar een apotheek van wacht.... ik dan gereden met haar zodat ze dit kon verzorgen..... terug thuis begon ze heel lief te doen met mijn haar spelen me knuffelen zoenen lieve woorden toefluisteren... woow wat een emoties dat er door me gingen......... maar ik liet me er niet door gaan ok een paar zoentjes meer niet.... we hebben nog heel lang kunnen praten over ons , maar vooral wat ik wou ..... we zijn tot een compromie gekomen ik wil aan mezelf werken voor een maand en ze heeft me beloofd die tijd ook te geven . ik zou geen contact meer met haar op nemen .... zei haar wel dat die regel niet voor haar bedoeld was .. ze sprak ook over haar kast die nog niet klaar was en zei me dat haar broer verder zou komen doen.... ik zei haar dat het ok was maar als ze wou dat ik ook nog wel verder zou doen ... ze ging er eens over nadenken zei ze me..... ondertusen 17:00 ze zei me ik heb nog veel te doen dus ik op weg naar huis onderweg haar toch nog een sms gezonden met de woorden ( het kruis rond je hals houd het geregeld eens vast als je dreigt af te dwalen in het geloof in ons ( kruis had ze tijdens onze relatie in bruikleen van mij droeg ik maar wegens ander hals ketting lag dit in de lade ) . ze antwoordde me op mijn sms ( bedankt om met mij naar apotheek te rijden pijn in mijn oog is hierdoor beter lieverd je bent zo een lieve man ja doe ik geregeld dit kruis vasthouden ) dag erna kreeg ik sms van haar dat haar broer het beter vond dat ik de kast verder zou afwerken dus vroeg ze me of dit paste op dinsdag . voor mij was dit geen probleem zei ik haar .... ik vroeg haar om ' avonds me te bellen om verder af te spreken en dat deed ze ook .... dinsdag morgen vroeg op om naar daar te gaan . ik had nog ff gestopt langs de bakker om haar lievelings ontbijt te regelen ( boterkoek met rozijntjes en een croissant ) iets later vertrok ze werken en was ik dus geheel alleen bij haar thuis . ik verder gedaan aan haar kast die nu klaar is. 2 dingen vielen me op zo alleen bij haar thuis ten eerste foto's van mij waren weg en ten tweede haar laptop was ook niet daar.... vertrouwd ze me niet of heeft ze wat te verbergen? .... ok ' s avonds kwam ze thuis en was blij me nog te zien ze dacht dat ik al zou weg zijn zei ze me ... ik was nog een licht in haar keuken aan het herstellen toen ze binnen kwam.. we gingen naar boven naar haar kast kijken en ze vond ze super ze was zo blij hiermee .... licht ook gemaakt was ook al meer dan een jaar stuk was ook geweldig vond ze...... nog samen pizza gegeten die ze besteld had .... nog wat gepraat tijdens het eten ook over ons en ze hoopt echt dat ik mijn weg vind in het zoeken naar antwoorden en meer vertrouwen krijg. ik beloofde haar te zullen werken aan mezelf en dit is prioriteit nr 1 ...... de gevoelens die ik van haar naar mij voelde waren weer zo lief zo mooi zo romantisch .... ma je je kent me eeuwige twijfelaar nog momenteel waren ze gemeend of was het omdat ik zoveel had gedaan voor haar die dag? op weg naar huis kwam ik tot de conclusie dat ik vergeten was te zeggen dat ze bedankt was om die pizza te bestellen .... dus ik smste haar dit... ze zei me is niet nodig is het minste wat ik kon doen jij bent bedankt lieverd voor alles wat je hebt gedaan voor mij . ik zei haar dat het ook niet hoefde dat ik dit alles doe uit liefde voor haar.. het enige waar ze me een plezier mee kan doen is dat kruis vast houden geregeld en geloven in ons...... ze zei me hierop .... doe ik ook.....

een hele boterham he hopelijk niet saai voor sommige !!!!
maar toch zit ik over bepaalde zaken met twijfels of ze wel eerlijk is tegen mij en langs de ander kant voel ik dat ze me steunt met de zoektocht naar mezelf te verbeteren en dat ze ONS nog een kans wil geven.

Ben ik blind van liefde ( twijfels ) of heeft mijn hart het bij het rechte eind ?