Er zijn momenteel 0 gebruikers en 5 gasten online.
Gedrag en gewoontes
Kan je stellen dat wie je bent, blijkt uit je gedrag?
Of is dat een beetje een te eenvoudige benadering…
Want is gedrag nu iets waarvan men grotendeels bewust is, dus het grotendeels het gevolg van ratio… of is het andersom; is wat je (on)bewust voelt de oorzaak dat men zich op een bepaalde manier gedraagt?
Uiteraard een complexe vraagstelling, waar niet even een antwoord op te vinden is.
Gedrag is het gevolg van opvoeding, normen en waarden, karakter, tal van externe factoren en de mate van zelfinzicht en zelfontwikkeling. Gedrag kan dus ook veranderen. Sterker nog, vrijwel iedereen veranderd naar verloop van tijd…
Maar 1 van de dingen die mij wel biologeert is het feit dat de mate van zelfinzicht nog niet hoeft te betekenen dat het gedrag dan automatisch veranderd. En dat is iets wat ik zelf moeilijk kan bevatten. Hoe kan het komen dat iemand wel in staat is om zichzelf te reflecteren, maar zich vervolgens niet altijd wil of kan aanpassen?
Stel dat je het gedrag zou beoordelen van 2 willekeurige mensen. Bijvoorbeeld een barman en een directeur van een miljoenen-bedrijf. Stel dat het half-broers zijn. De achtergrond is dan het zelfde, maar ik weet vrij zeker dat beide mannen zich anders zullen gedragen in verschillende situatie’s.
Komen ze bij elkaar op visite, dan zullen ze misschien soortgelijk gedrag vertonen. Maar zullen ze bijvoorbeeld in de werkomgeving van 1 van beide komen, dan zal het gedrag ineens heel anders kunnen zijn. In de zakelijke omgeving van de directeur, zal de directeur zich anders gedragen dan de barman… en in de bar zullen ze ook beide weer totaal anders zijn.
Maar wat zegt gedrag nu eigenlijk over de persoon?
En in hoeverre gaat het spreekwoord op “waar je mee omgaat, word je door besmet?”
Dat zou betekenen dat je het best in omgeving kan vertoeven van mensen die het dichtst bij jou eigen normen en waarden komen. Maar in hoeverre ontwikkel je dan nog? Want dan wordt je toch niet meer gestimuleerd tot nadenken of opnieuw jezelf te reflecteren?
Uiteindelijk is gedrag immers wat je leven bepaald. In omgang met jezelf, in omgang je partner, in omgang met anderen…
En is het ironische dat gedrag soms maar weinig zegt over de echte kern van de mens. Of toch wel?
- Imagine's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Imagine
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Gedrag
Zegt vaak niet heel veel over hoe de persoon werkelijk in elkaar zit. Ik spiegel heel vaak gedrag van anderen omdat ik overgevoelig ben voor anderen hun emoties. Zo kan ik dus ook ineens gaan huilen als ik met iemand in de woonkamer zit die heel veel stille verdriet heeft. Dus eigenlijk nee gedrag zegt niet veel veel liefs Missunderstand.
Ik weet het niet,
Ik weet het niet, missunderstand. Gedrag laat toch juist wel zien hoe je in elkaar zit. Misschien laat het niet zien hoe je in elkaar wíl zitten maar als iemand bijvoorbeeld heel jaloers is en vanuit dat gevoel gedrag laat zien, zit diegene toch zo in elkaar. Veranderen kan het wel.
spiegelen
Zoals missunderstand het omschrijft, als je het gedrag van anderen spiegelt doordat je de emotie's snel oppik... dan zegt dat inderdaad over in de kern dat je heel gevoelig bent.
Het verwarrende is alleen dat de signalen die het gedrag (het spiegelen), door anderen niet altijd worden vertaald als zijnde dat je meelevend of gevoelig bent. Men kan daar inderdaad ook totaal wat anders in zien, maar dat is dan weer afhankelijk van degene die jouw gedrag 'leest', of wat door de omgeving 'normaal' gevonden wordt...
Denk ik...
Wat een vragen! Om op je
Wat een vragen! Om op je laatste vraag in te gaan: 'gedrag zegt soms maar weinig over de echte kern van de mens'. Om het op mezelf te betrekken, ik gedraag me soms/vaak heel anders dan hoe ik me zou willen/moeten gedragen gezien mijn waarden en normen. Zo ben ik bijvoorbeeld helemaal voor het loslaten van mensen en ieder lekker zijn eigen ding laten doen. Maar door een diepgewortelde angst voor verlating die ontstaan is vanuit mijn jeugd, klamp(te) ik me juist vast aan mensen of ga/ging ik me vreemd gedragen om maar bevestiging te krijgen. Negatief gedragen. Destructief dus. Ondertussen weet ik dat van mezelf. Maar in liefdesrelaties is het nog steeds een gevecht om niet te reageren vanuit die angstgevoelens maar ze gewoon te voelen en te weten waar het vandaan komt. En wat is de kern van iemand? Is de kern bijvoorbeeld die angst of is de kern wie je geweest zou zijn zonder die angst?
Angst
De kern is wie je geweest zou zijn zonder de angst.
Angst kan echter wel zodanige blokkades veroorzaken, dat je instinctief gaat handelen...waardoor je bepaald gedrag niet altijd in de hand hebt.
Toch vind ik dat inderdaad een moeilijk issue. Want als bepaald gedrag lang genoeg aanhoud... ook al zijn het primitieve reactie's, of wordt het veroorzaakt door een dieperliggende blokkade...dan wordt het soms structureel. En tja, dan wordt het wel steeds moeilijker om onderscheid te maken tussen wat nu echt bij de kern hoort en wat niet...aangezien het afweermechanisme dusdanig ontwikkeld is, dat de kern amper meer te bereiken is.
Toch denk ik dat veel gedrag te veranderen valt, als men ervan bewust is...
Toch?
@Imagine
Pffffffff, je knikkert weer even de makkelijkst te beantwoorden vragen neer.
Maar wat zegt gedrag nu eigenlijk over de persoon?
Alles, weinig en niets. Volgens mij hangt het af van de persoon zelf, de dynamiek met een ander, de situatie/omstandigheden en dat wat iemand van zichzelf kan, wil of durft te laten zien van zichzelf. Algemeen gedrag zegt ook niet zoveel van iemand. Juist het gedrag op specifieke, bijna onzichtbare, momenten wat iemand laat zien kan heel veel zeggen over iemand.
Dat zou betekenen dat je het best in omgeving kan vertoeven van mensen die het dichtst bij jou eigen normen en waarden komen. Maar in hoeverre ontwikkel je dan nog? Want dan wordt je toch niet meer gestimuleerd tot nadenken of opnieuw jezelf te reflecteren?
Niet perse denk ik. Je kan dezelfde normen en waarden hebben als een ander, maar toch een totaal andere levensvisie hanteren of achtergrond hebben. Genoeg stof tot nadenken en zelfreflectie bij interactie dus. Mits de bereidheid en het vermogen er is om daarvoor open te staan.
En is het ironische dat gedrag soms maar weinig zegt over de echte kern van de mens. Of toch wel?
Toch denk ik dat veel gedrag te veranderen valt, als men ervan bewust is...
Toch?
Ook dat verschilt per persoon. Heeft dat niet te maken in hoeverre je echt in contant met jezelf bent. En jezelf accepteert en ziet wie je bent als mens met alle mooie en minder mooie kanten. Ben je je daar bewust van, dan is je eigen gedrag bij te sturen.
@Torn; Projectie
Ik begrijp je gedachtengang zoals hierboven omschreven en ik denk er ook zo over, mits gedrag altijd weer toe te schrijven is aan de kern en de uiting of bescherming daarvan, de invloed van omgeving en de interpretatie van omgeving.
Wat ik dus het moeilijkst vind om te onderscheiden is "wat zegt gedrag nu eigenlijk?" En is een een projectie van iets wat je 'bent' of iets wat je 'wilt zijn'?
En wat een ander interpreteert... zegt dat wat over diegene? is dat projectie van die ander? of is dat dan het 'normaal kader' wat geldt voor een hele groep populatie...
Zomaar een voorbeeld..."dronkenmans-gedrag"
Hoe kan het dat in een dronken toestand ineens totaal ander gedrag getolereerd wordt in een populatie?
Mensen worden anders naar elkaar en permiteren zich veel meer dingen, dan 'standaard' en de ander 'accepteert' het gedrag veel sneller 'omdat' men zich bewust is van het feit dat diegene dronken is...
Toch denk ik persoonlijk dat een beetje alchol-percentage niet zoveel veranderd aan iemands 'kern'...toch?
Dus zou gedrag, ongeacht omstandigheden veel meer zeggen over iemand dan dat iemand misschien bewust is
Blijft me fascineren, in ieder geval..
@imagine-ontplooien
Zou het kunnen meespelen tot in hoeverre iemand zich wil ontplooien. Je noemt een groep mensen bijv. ik stel me hier een groep vrienden voor met mss dezelfde interesses . Het lijkt me als je alleen sociaal heel betrokken blijft bij deze ene groep en je interesses niet uitbreiden gaat naar ook andere zaken/mensen je op dat niveau blijft. Je karakter eigenlijk ook een beetje meegaat in die groep. Als voorbeeld een ruige groep met ruwe woorden, op de werkvloer zal denk ik ook tot uiting komen tot welk soort type dit mens genoemd kan worden . Zou je ditzelfde persoon nu een poosje in een totaal andere groepering zetten er mogelijk een verandering komt in taalgebruik en gewoontes . Mensen zijn groepsdieren die denk ik de neiging hebben om gedrag over te nemen. Het is alleen aan jezelf wat je wilt , wat je aantrekt en wat je zelf wilt zijn . of je genoegen neemt met datgene of dat je verder wilt en ontdekken , wilt groeien en verbeteren .
Dit is denk ik ook een beetje bepalend hoe je karakter is om te willen groeien en qua opvoeding wat je bekend is en leefomgeving . Of je strijdbaar bent ...of alles wel prima vind zo ..nieuwsgierig bent en de drang hebt om de wereld te verkennen. Vooruit willen komen of de acceptatie van dat dingen zo zijn en daar vrede mee hebben.
@hortensia-groepsgedrag
Dat is inderdaad zo, dat veel gedrag geactiveerd, gestimuleerd of geremd wordt in groepsverband.
Het interessante is dan wel weer, dat degene die onder wat voor omstandigeheden dan ook zich minder aanpast aan de rest.. vaak de underdog, of juist de leider wordt.... dat is dan wel weer apart...
Zo wordt verlegen gedrag in China bijvoorbeeld als iets ontzettends positief gezien en diegene heeft veel vrienden, gewoon omdat het gezien wordt als zijnde repsectvol en ingetogen... Hier in het westen is 'verlegen' al gauw iets voor 'watjes'... dus wordt basic niet als positief aanschouwt...
Onplooiing is sowieso wel een belangrijke factor, inderdaad
@ Imagine
Als je jezelf deze vragen stelt, kan 'cognitieve gedragstherapie' je misschien extra informatie geven
Gedachten -> Gevoelens -> Gedrag (niet andersom) Ik ben ervoor bij een psycholoog geweest. Het is echt de moeite waard als deze materie je bezighoudt
@Imagine, misschien heel simplistisch antwoord
Ik me jaren lang altijd aangepast, aan situaties, aan anderen.
Tot ik een jaar of 30 was, want het beviel me niet. Ik was mezelf niet als ik me moest aanpassen. En het werkte niet. En kwam er achter dat het ook niet hoefde eigenlijk. Ik bereikte altijd meer in het leven, in zaken doen, in alles eigenlijk als ik gewoon mezelf bleef.
Dus, sinds die tijd ben ik altijd mezelf gebleven, heb me nooit aangepast, of gedraag ik me anders bij bepaalde situaties.
De boodschap hier is, wees gewoon altijd jezelf
Tis eigenlijk een heel simpel antwoord, maar ik ben van mening het enige juiste antwoord op deze hele discussie 
Of denk ik nou te simpel?
Re:
Of denk ik nou te simpel? Glimlach
Nogal ja, iedere situatie vraagt een aanpassing....
heb me nooit aangepast
Als jij je hetzelfde gedraagt bij een feest of als bij een begrafenis heb je toch echt een probleem.....
dat is niet hetzelfde met wat ik bedoel.
T staat een beetje ongelukkig lees ik nu in me tekst, maar ik bedoelde met situaties meer dingen als relaties etc ets.
Dat is niet hetzelfde wat jij bedoelt. dat neemt niet weg dat ik wel mezelf ben bij beide situaties.
Ik doe mezelf niet anders voor, mijn gedrag past zich wel aan. ik ga niet lopen juichen nee op een begrafenis of huilen op een feest. Maar mijn meningen, uitspraken, waar ik voor sta of wie ik voor doe is altijd hetzelfde.
Ik doe mezelf niet verdrietiger voor op een begrafenis als dat ik me voel.
Jezelf zijn heeft te maken met hoe jij je profileert tegenover andere mensen en ook jezelf, doe je jezelf beter voor dan dat je bent? of leuker dan dat je bent? ga zo maar door, de lijst kan lang zijn.
ik doe dat niet, ik ga niet ineens mezelf beter of anders voordoen dan ik ben. Dat werkt namelijk niet.
En, daarbij, zeker in liefde, er is niks zo fijn als gewoon helemaal jezelf kunnen zijn. Werkt dat niet met die ander? dan zit je dus bij de verkeerde partner. simpel.
Pas je niet bij je vrienden? dan heb je verkeerde vrienden.
Maar aanpassen aan de situatie staat daar compleet los van. Das niks meer als sociaal en logisch.
Re re:
Aanpassing speelt een grote rol, denk ik.
Maar wat zegt het over iemand, als iemand zich daadwerkelijk makkelijk of juist moeilijk aan kan passen?
Het kan wat zeggen over je inlevingsvermogen of hoe gevoelig / emotioneel je bent als persoon zijnde. Het kan ook dat iets zeggen over de mate waarin je je grenzen aangeeft, of de mate waarin iemand te beinvloeden is.
Dus zegt zulk gedrag, dan echt wat over de kern of over 'gewoontes', opvoeding, omgeving....etc.etc.
En ja, gek dat iedereen het 'normaal' vind dat je in China je anders gedraagt dan in Afrika....maar dat het toch een stuk 'minder normaal' is als je als je in je directe omgeving wel of niet aanpast...
@imagine
Aanpassing speelt een grote rol, denk ik.
Maar wat zegt het over iemand, als iemand zich daadwerkelijk makkelijk of juist moeilijk aan kan passen?
zeg ik op mijn beurt, waarom zou je je willen aanpassen? voor wie?
Aanpassen aan een omgeving is niet zo moeilijk, de dresscode zegt wit, dus kom dan niet in knalrood aan. Maar jij zelf pas je daarmee niet aan. Je past je klederdracht aan.
Iedereen moet je maar nemen zoals jij bent, en als je dat doet, is de kans groot dat iedereen je accepteert, en waardeert daarvoor, mits je natuurlijk wel een leuk persoon bent.
Als je een zee van slechte gewoontes en alles bent, dan zou ik kiezen om dat voor jezelf op te lossen inplaats van toneel spelen naar de buiten wereld toe.
Jezelf zijn is het meest persoonlijke wat je ooit in je leven kan doen, en het voelt ook het beste.
Als iemand zich constant anders voor doet, en zichzelf nooit is, verteld mij in ieder geval dat die persoon een hoop issues heeft, en dat ik daar ver weg van moet zijn.