Slapen wil nog steeds niet echt, nachtenlang wakker zijn of amper slapen. Is niet echt lekker. Eten gaat al wat beter, alhoewel ik niet altijd het voedsel door me keel krijg.

Veel trillen, en gespannenheid nog steeds, ondanks het gesprek met de psych, en de medicatie.

Wel een lichtpuntje.

Een van de katten hier heeft geworpen. 4 kittens, allemaal in blakende gezondheid. En ik heb de eerste keuze. Ofcourse neem ik de mooiste. Iets om afleiding mee te hebben, maar dat duurt nog wel even voordat dat gebeurt.

Hou je sterk mensen.

Net, 5 mins geleden, heeft ze me gebeld. Uit mijn slaap gehaald. Als dromen over haar al niet genoeg is.

Ze wou weten hoe het met me was, dus ik met me stomme kop verteld wat er allemaal aan de hand was (zenuwinzinking, overspannenheid, zelfmoord pogingen, en alles erop en eraan).

Daar werd ze bang van zei ze. Dat ze zelf ook zoiets meegemaakt zou hebben. Ik weet het niet, had ze me nooit verteld.

Ze zei dat we eerst goede vriendschap op moesten bouwen, en dan misschien verder zouden kunnen gaan. Maar dat dacht ik niet. Ik laat niet meer met me spelen.

Ze zei dat we elkaar teveel zagen in de begin-fase.

gisternacht heerlijk kunnen slapen. Geen dromen gehad over haar.

Niets over te zeggen dus

Vandaag (de 11e) naar kennisen van me geweest. Was uitgenodigd om een recept van haar te proberen. Pindasoep. Klonk goor, maar was enorm lekker. Heb me er kapot aan gevreten. Dus ook weer eens goed gegeten

We hebben met zijn 3en nog een film zitten kijken. White Noise.
Die zal niet zo snel uit mijn gedachten gaan denk ik, vanwege mijn 1e vriendin.

De hele avond verder gezellig gehad. En tja.. ik heb "gezondigd".. ik heb 2 biertjes gedronken

Verder alles gezellig gegaan.

TOT ik thuiskwam. Toen begon het gezeik. De mensen waar ik mijn kamer huur, hebben dit keer echt ruzie, en dan denken ze niet aan de anderen die hier wonen. Deuren worden hard dichtgegooid, er word gegooid met spullen, veel geschreeuwd, etc.. Moeilijk om op te slapen, en moeilijk om tot rust te komen dus.

Het zit vandaag niet mee. Alles loopt fout.

De dingen waar ik goed in ben, lukken niet.

Was vandaag naar mijn neef gegaan om naar zijn computer te kijken. Alles schoongemaakt van Virii en Spyware, HD opgeschoont door tijdelijke bestanden te verwijderen, toen zijn computer resette. Dat ging dus helemaal fout. Windows opnieuw installeren.

Mijn brommer begeeft het onder mijn reet, en kan hem niet repareren. Figures...

De server van het spel wat ik speel is gecrashed. dus geen afleiding. figures...

Slecht weer.

Een kennis van me die een spel voor me heeft, laat niets meer van zich horen, en gaat zelfs met msn offline wanneer ik vraag of het nog doorgaat.

Net als velen hier beleef ik vandaag ook een terugval.

De hele dag huilbuien, stijf staan van de spanning, veel zenuwen, trillen, overal pijn, alleen maar denkend aan haar.

"Zal ik haar bellen om te vragen hoe het gaat?"

Ik durf het niet.. ik WIL het niet, maar het toch blijft aan me knagen.

Ik denk nu constant, laat haar haar eigen boontjes maar doppen, maar aan de andere kant zou ik ook willen weten hoe het met haar gaat. Is ze gelukkig nu?, heeft ze verdriet?

Tja.. "Genaaid" of niet, ik zal altijd om haar geven, no matter what.

Kan haar niet spreken op msn, die heb ik geblocked en verwijderd. Zou haar terug kunnen zetten, maar waarom weet ik niet. de gevoelens zijn op het moment weer enorm sterk, maar ik moet me ook sterk zien te houden.

Hmm.. heb net met de vriendin van mijn neef gesproken op Msn.

Zij is een Chinese die gebrekkig engels spreekt/schrijft, maar wel makkelijk te verstaan.. (als al die irritante animatie's niet door de text heen komen )

Wij hebben dik een uur met elkaar gesproken. Het begon toen ze zei dat ze van mijn neef had gehoord dat ik problemen had met mijn vriendin.

Ik vertelde mijn verhaal. Ze leek echt mee te leven.

Toen begon ze haar verhaal te vertellen, dat ze met mijn neef ook problemen had.
Hij zou in zijn slaap de naam van zijn ex genoemd hebben met de woorden "ik hou van je" erbij. (sommige zinnen verstaat ze goed).

Het eerste gesprek bij de psychiater was vrij formeel. Het was een andere dan die ik in het geforceerde gesprek had. Niet veel over te vertellen dus.
Het luchtte ook niet echt op, jammer genoeg.

Wat ik wel te weten ben gekregen, is dat ik over twee weken in het Riag(g) terecht kan. Daar zal ik intensieve behandeling krijgen met alles wat er in mijn verleden en tot op heden is gebeurt.

Er gaat dan misschien ook gewerkt worden aan de chronische hyperventilatie. Ik hoop dat dat voor elkaar komt, aangezien dat iets is wat een hoop "verkloot". Vooral de stress en prikkeligheid maakt het erger.