Dit weekend heb ik een terugval gekend.
Vorige week ging alles goed. Ik had men zoontje uit vorige relatie en ik kon goed functioneren met hem erbij. Koken, slapen,... alles ging vlot en ik dacht wat minder aan haar (tot bijna niet). Tot ze donderdagnacht (23u20) een sms stuurde dat ze mij en men zoontje miste. ik reageerde niet direct omdat ze toch nog vasthoudt aan feit dat het gedaan is . En dan belt ze twee keer en ik weigerde op te nemen. Heb erna een sms gestuurd van (ik heb nog bezoek kan niet opnemen). Leugentje om bestwil om ook eens te tonen dat ik niet meer elk uur van de dag voor haar paraat sta.

Vrijdagavond ging men zoontje weg. Ik had eigenlijk wel leuke weekendplannen; maar om een bepaalde reden slaag ik er niet in om er ten volle van te genieten (altijd denkende van dit zou ze ook leuk gevonden hebben,...). Ik moest mezelf wat verplichten om iets te doen. Hoe komt dit door haar sms of gewoon even zwak moment? Deze ochtend van haar gedroomd om 4u15 wakker en de slaap niet meer kunnen vatten. Nochthans was ik laat gaan slapen.

Ik vind het hard tegenvallen de vorige 2 weken gingen vlot. Moest niet op facebook gaan kijken of ze iets had gepost. deed men mailbox niet elk uur open of ze toch geen mailtje had gestuurd,...
Maar nu lijk ik weer nood te hebben aan contact. Waarom? i don't know.

Als ik heel eerlijk tegen mezelf ben is men verdriet vooral het feit dat ik vrees om niemand meer tegen te komen.
Ik heb geen zin om alles opnieuw te beginnen, leren kennen, opnieuw samenwonen. Ik weet niet dat ik die energie ooit nog zal terugvinden.