Okee ik doe mee!
Allereerst: ik heb een fijn weekend gehad MAAR de maar in mijn leven ben jij en wat jij hebt achtergelaten aan verloren vertrouwen in de liefde, het lege gevoel doordat je je zo ineens (maar toch tergend langzaam) uit mijn leven vertrokken bent. Ik haat je niet, want ik haat liever niet, maar oh wat een woede heb ik naar jou toe gevoeld!! Dat je me zo aan een lijntje hield in de tijd dat je 'ruimte' nodig had. En dat je zei: 'alleen dingen te moeten uitzoeken en geen relatie te kunnen hebben (nu)' maar dat je na mij al wel met 2 anderen geweest bent! Ik vind het heel heel erg dat jij nog steeds hele delen van mijn dag aanwezig bent in mijn hart, hoofd en lijf.... ik vind het vreselijk dat ik nog steeds veel contact wil zoeken, maar me elke keer maar sterk moet houden. Ik vind het heel heel erg dat jij zulke lieve, mooie dingen zei die nu ineens zo niet waar meer lijken te zijn. Ik vind het vreselijk om verliefde stelletjes te zien, zoals vannacht op een feest, die me zo aan ons doen denken Argh, ik hield zoveel van jou en doe dat ergens nog steeds, maar het is zich gaan vermengen met zoveel onbegrip naar jou toe. Je bent van mij ophemelen naar mij negeren gegaan en dat vergeef ik je nooit. Je hebt me zo niet-respectvol behandeld, door gewoon te verdwijnen en ook nog te zeggen: 'ja maar zo ben ik gewoon, ik kom en ga wanneer ik wil.' En dan het feit dat ik door al die dingen weet dat ik meer waard ben... maar toch nog met zoveel gevoel aan je denk. Nog steeds hoop dat het goed met je gaat. Als je eens wist hoe je mijn leven beheerst, nog steeds, maanden verder. Schande hoe jij met mij bent omgegaan, ik deed zoveel voor jou!! En daar dan zo mee omgaan, walgelijk!!!!!!!!!!! Ik hoop dat je ooit nog eens spijt krijgt, maar denk maar niet dat ik hier dan smachtend op je wacht. Te laat, je had alles en hebt alles door je vingers laten glippen. En dan te bedenken dat je verder gaat met je leven, voor zover dat een leven is, en je maar voor alles blijft weglopen BAH. Gisteren dacht ik nog aan hoeveel geld ik voor je heb uitgegeven, ik deed het nog uit liefde ook, maar niks in jou wat eraan denkt daar iets van terug te geven of wat dan ook. Je bent onvolwassen, eigenwijs, koppig en soms ronduit onaardig. Ik hoop dat je snel ophoudt met in mijn gedachten zweven en het gevoel van gemis is ronduit vreselijk, dat het maar snel mag uitwerken!!!!!!!!!!!!! Ik vind het ook heel erg dat ik door jou onzekerder ben geworden.. en daar vecht ik dagelijks tegen, ik mag er zijn en ik doe wat ik doe en dat goed ook! Dat jij dat nou niet zag, dat ligt aan jou, kortzichtig als je bent. In ieder geval: al mijn eerdere woorden, waarom heb ik ze gezegd? Uiteindelijk heb je toch je eigen plan getrokken. Hoe dan ook je hebt me geleerd dat daden echt meer zeggen dan mooie woorden, want als je al je mooie woorden had waargemaakt dan waren we nu nog gelukkig. Ik haat het dat ik nog vaak denk aan dat wildvreemde mensen tegen ons zeiden hoe we straalden Het was toch echt?? Waarom moest je dat dan verpesten, weet je, laat maar: ik stop weer met je aan je denken en ga me weer focussen op mezelf. Zoals jij zelf tegen het einde ook tegen mij zei, alsof ik een vage kennis was: 'laters' Tss, je bent me een rare, maar ik hield van je met al je rare dingen, maar het begint op te raken. En dat is maar goed ook.

Goed initiatief! Ik volg.

Ik haat jou omdat je mij niet meer graag ziet. Ik haat jou omdat je mijn vertrouwen in jou hebt weggenomen. Ik haat je omdat je mijn vertrouwen in de liefde hebt weggenomen. ik haat je omdat je je plots zo afstandelijk en kil gedraagt - terwijl je in het begin bleef zeggen dat ik belangrijk zou blijven. Ik haat je omdat jij iedere dag kan uitgaan met je vrienden en plezier kan beleven. Ik haat je omdat het voor jou een stuk makkelijker is om door te gaan - jij moet immers geen gebroken hart verwerken. Ik haat je omdat je tegen andere personen zal zeggen wat je tegen mij zou moeten zeggen. Ik haat je omdat je met andere vrouwen het bed in zal duiken. Ik haat je omdat je mij niet deftig hebt laten afscheid nemen van 'ons'. Ik haat je omdat je zo hard en kil bent geworden. Ik haat je omdat je mij doet twijfelen aan mijzelf. Ik haat je omdat je mij doet twijfelen aan wat we hadden. Ik haat je omdat ik je nog steeds graag zie. Ik haat je omdat ik je voor de rest van mijn leven graag zal blijven zien. Ik haat je omdat je wist dat ik het moeilijk had om mannen te vertrouwen en jij mij er toch liet intuinen. Ik haat je omdat je het niet hebt volgehouden. Ik haat je omdat je mij en ons hebt opgegeven. Ik haat je omdat je zo koppig bent. Ik haat je omdat je niet meer samen met mij wil zijn. Ik haat je omdat ik je kwijt bent. Ik haat je omdat jij vlug terug gelukkig zal zijn en ik niet. Ik haat je omdat alles nu een leugen blijkt. Ik haat je omdat we zo goed waren samen. Ik haat je omdat ik alles wou opgeven om naar Spanje te trekken.

Maar eigenlijk haat ik je helemaal niet.