Het is nu ongeveer een half jaar 'uit' met E. Ik heb twee jaar een relatie met hem gehad, en ineens was het uit. Ik heb het uit gemaakt, ik werd verliefd op iemand anders en dit gaf mij aan dat het niet verder ging. Tevens leefden E. en ik ontzettend langs elkaar heen. We woonden samen, aten en sliepen samen maar geestelijk waren we beide op andere plaatsen. Dus het ging uit. Na twee maanden is mijn vader overleden (in okt), en ik had verwacht iets van mij ex te horen (een kaart, brief, smns, belletje) maar ik heb niets gehoord tot nu toe. Dit heeft mij zo ontzettend pijn gedaan dat ik hele lelijke dingen tegen E. heb gezegd. Hele lelijke dingen....maar ik was boos en vanaf dat moment haatte ik hem...dacht ik.
Rond december kwam de klap. Ik miste hem, wilde hem terug, hield weer van hem. Oh wat een verdriet had ik. Ik heb contact met hem gezocht, we zijn immers uit elkaar gegaan zonder echt te praten, ik wilde tenminste dit nog...een goed gesprek over 'ons', niet eens om weer bij elkaar te komen alhoewel dat wel "leuk" zou zijn. Maar helaas, hij wilde géén contact met mij en wilde 'misschien ooit eens in de toekomst' met me praten, het gesprek zal er zeker komen beloofde hij.
Om mijn aandacht van hem af te trekken ben ik iets begonnen met een andere jongen (want, arrogant of niet, ik ben wel in trek bij jongens dus heb de eerste de beste genomen) maar ik voel niets bij hem. Ik vind het heerlijk dat hij er is maar mijn gevoel zit nog steeds bij E. Deze jongen en ik zijn nu gewoon vrienden maar nu nog vind ik het verschrikkelijk om alleen te zijn. Moet ik dit leren? Moet ik dit maatje minder gaan zien, want ik zie hem 4x in de wk. WAT MOET IK DAN IN GODSNAAM DOEN????
Ik wil hem zo graag vergeten en doorgaan maar ik denk nog elke dag aan hem. Hoe kan ik hem uit mijn hoofd krijgen?
Ik zoek hem nog vaak op op het internet (msn spaces of hyves, hij is een bekend American Football speler dus dit is simpel om te doen) dit zal ik waarschijnlijk moeten stoppen.
Ik wil zo graag door met mn leven en weer kunnen genieten van alles, gelukkig zijn. Ik geloof niet dat ik ooit nog zo veel van iemand kan houden als van hem, toch realiseer ik me zo nu en dan dat er wel degelijk iets niet klopte in onze relatie. Ik ben erachter gekomen dat hij heel veel gelogen heeft tegen mij en dat hij me slecht behandeld heeft. Toch vind ik hem nog leuk...
Oh *zucht* help...
je houd iemand aan t lijntje
je houd iemand aan t lijntje omdat je niet alleen kunt zijn? beetje zielig toch? en al helemaal niet eerlijk t/o van hem..
jij moet eerst eens aan je zelf gaan werken.. het is toch niet nodig om je identiteit op te hangen aan een relatie? een relatie moet een mooie aanvulling zijn op je leventje.. maar het moet geen levensvoorwaarde zijn..
wordt eerst maar eens gelukkig zonder relatie, voordat je weer ergens aan begint.. en ik denk dat je zult zien dat een relatie op die manier veel waardevoller is dan een relatie om maar niet alleen te hoeven zijn..
en zo te horen is de ex van je ook geen ideale partner.. dus heb je intussen mooi de tijd om hem te vergeten
Happiness is the best revenge
euhm, juist....
Is hier nog iets aan toe te voegen... es effies kijken... Neej, ik vind dat kitty helemaal gelijk heeft... Wat ik me afvraag, weet die jongen waar je nu mee bent ook van het hele verhaal?? Hmmm, ik zou het in ieder geval niet accepteren als ik hem was... (en tja, misschien zit je dan niet op dit soort commentaren te wachten, maar ik denk dat er hier wel meer op deze site zijn die aan het lijntje zijn gehouden, en ik geloof niet dat die dit zo'n fijn gedrag vinden...). En geloof me, alleen zal je echt niet zijn... Je hebt toch altijd nog je familie en vrienden?? En oh ja, dat je in oktober boos was, daar kan ik me wel wat bij voorstellen ja... nog gecondoleerd met je vader... 4 maanden is niet echt lang, en het zal nog wel zwaar zijn denk ik
grtz zwemmertje
Is it not beautiful to watch the sunrise?
Deze jongen weet er van, Ik
Deze jongen weet er van, Ik ben iemand die altijd open en eerlijk is tegen mensen dus zodra ik iets verkeerds voel weet die persoon er van af. Hij accepteert dat ik alleen vrienden wil blijven. Ik heb op dit moment geen relatie. Toch ben ik wel vaak bij die jongen. Het commentaat van Kitty is voor mij erg waardevol, ik weet dit wel, heel goed zelfs, maar het onder ogen zien is toch een klap! Ik ben er hard mee bezig maar ik wil die ene jongen niet kwijt. Toch denk ik dat ik het contact met hem opzij moet zetten, maar hij wil juist contact met mij houden!
je wil hem niet kwijt zeg
je wil hem niet kwijt zeg je, maar heb je hem dan??
change happens automatic progress requires strategy & action.
Heb ik hem dan...
Ik geloof niet dat je ooit iemand bezitten kan maar ik denk dat ik hem 'heb'als in vriendschap. Ik ben graag bij hem maar daarentegen weet ik dat ik moet leren om alleen te zijn. Maar is het zo verkeerd om niet alleen te kunnen zijn? Is het verkeerd om liever in bijzijn van anderen te zijn? Ik zie in dat je jezelf pas leert kennen als je om jezelf bent maar ik ken mezelf ook wel, ben er niet tevreden mee, maar ken mezelf wel. Ingewikkeld allemaal...
het is niet slecht dat je
het is niet slecht dat je liever in bijzijn van anderen te zijn.. het komt alleen een gezonde relatie niet ten goed als je van een ander afhankelijk bent, dat je anderen opzoekt om maar niet alleen te hoeven zijn...
aan de ene kant geef je die ander dan onbewust een machtspositie over je.. maar aan de andere kant kan de ander zich ook af gaan vragen of het echt om hem gaat of omdat je gewoon niet alleen kunt zijn en genoegen neemt met elk persoon dat je gezelschap wil houden..
snap je een beetje hoe ik het bedoel?
de meeste mensen zijn liever in gezelschap dan dat ze alleen zijn.. maar het lijkt me niet gezond als je niet alleen kunt zijn, dat je dus altijd andere mensen nodig bent om jezelf te ontvluchten..
Happiness is the best revenge