Start › Blogs › Zorro2012's blog

Zucht

afbeelding van Zorro2012
Don, 29/03/2012 - 12:22 — Zorro2012

Zo, het gaat de laatste tijd een stukje beter.. Ik zou alleen zo graag weer contact met hem hebben, maar ik ben bang dat het er bij hem nog niet inzit. (1,5Mnd geleden) En ik ga het contact ook zeker niet opzoeken na wat er allemaal is gebeurd.

Ik vind het zo naar om te bedenken dat ik hem niet meer zie of spreek.. Of moet ik gewoon geduld hebben en ergens gewoon doorgaan met mijn leven, zodat het een keer van zijn kant moet komen.. Ik weet niet echt hoe hij zich voelt, maar volgens mij gaat het verwerken bij hem ook helemaal niet zo voortvarend. Wat moet ik doen? =(

Don, 29/03/2012 - 14:04 — elisa875
afbeelding van elisa875

Ik ook al ruim een maand

het huilen is niet minder geworden, maar heb wel steun hier gevonden gelukkig. Het is een rouwproces he waar je doorheen moet en dat moet je niet onderschatten. Een aantal collega's op mijn werk heeft het al eens meegemaakt en zeggen dat t wel een jaar kan duren voor je er geestelijk helemaal vanaf bent. In de tussentijd wel doorgaan met je leven. Ik volg de Ja-therapie, oftewel ik zeg op alle afspraken die ik aangereikt krijg, ja, ook al voel ik me nog zo rot, ik ga.
Maar gisteravond sliep ik nog in "zijn armen", ik rook m, ik voel m, ik hoor m. Als jullie begrijpen wat ik bedoel...........

Don, 29/03/2012 - 21:51 — Moerbei
afbeelding van Moerbei

Het heeft tijd nodig, vaak

Het heeft tijd nodig, vaak meer dan je geduld kan opbrengen, maar...uiteindelijk slijt het en wordt het beter.
Mijn ervaring is dat als je het ergste achter de rug hebt (duurde bij mij een week of 10) je weer een redelijke kwaliteit van leven kunt hebben. Nog steeds verdrietig, dat is niet verdwenen, maar wel weer in staat om goed te slapen, te genieten van dingen, naast hem me ook op andere dingen te richten.
Verdriet en geluk kunnen in hetzelfde huis wonen zei iemand jaren terug tegen me en dat vind ik zo waar.
Kortom...het is dus niet het eind van de wereld - zelfs als dat een tijdje wel zo voelt.
Uiteindelijk verwerken we het allemaal, we moeten er echter wel doorheen. En tijdens dat 'erdoorheen gaan' er het beste van maken!!!

Sterkte meis...gun jezelf de tijd...én...komt tijd komt raad, ook mbt tot weer contact hebben, etc. Zet jezelf op nummer 1 & probeer niet voor hem te denken.