Mijn ex en ik hebben elkaar3 jaar terug leren kennen. We leven in een kleine gemeenschap,wist altijd wel wie hij was en was bevriend met een neef van hem. 3 jaar terug kwam hij weer in Nederland wonen. Hij had een aantal jaar in canada gezeten voor werk. Ik kwam hem tegen in een kroeg....we raakten die avond aan de praaten dat was erg gezellig. De weken erop kwamen we elkaar vaker tegen en wisselden nummers uit. Ik werd verliefd....hij werd verliefd,en we kregen samen een relatie. Na een paar maanden begon ik me niet goed te voelen,ontzettend moe,hoofdpijn en duizelig. Huisarts geweest,doorverwezen voor bloedonderzoeken maar er kwam niks uit. Tot een vriendin tegen mei zei: Ben je niet zwanger???

Hier heb ik nooit bij stil gestaan want ik heb een hormoonprobleem waardoor mij altijd verteld is dat ik niet op de natuurlijke manier zwanger kon worden. En daarnaast slikte ik maandelijks mijn bescherming. Toch een test gedaan....en die was positief. Ik kon het niet geloven,maar het was echt. Aan de ene kant was ik helemaal in paniek maar aan de andere kant voelde dit echt als een wonder. Een dag later vertelde ik mijn ex het nieuws,hij schrok enorm maar werd na een tijdje rustig. We gingen dit samen doen! Toen ik 3,5 maand zwanger was besloten we het onze familie en vrienden te vertellen. Mijn familie schrok,maar steunden me in deze keuze. Zijn familie was een ander verhaal,ze hebben een hele slechte band met elkaar. Zijn ouders hebben een moeilijk huwlijk,veel problemen en niet veel liefde. Ze waren ook vreselijk kwaad,en wilden dat ik abortus ging doen. Mijn vriend kreeg enorm veel stres hierdoor,vooral toen zijn moeder ook nog een dna test wilde. Ze vertrouwde mij dus niet,een vreselijk gevoel was dat.

Het was heel heftig maar ik richte me op de zwangerschap en mijn vriend,helaas begon mijn ex zich raar te gedragen. Afstandelijk,we woonden niet samen...maar ook geen plannen maken,veel weg met vrienden. En op een avond kwam hij langs....met een ticket in zijn hand voor canada. Hij trok het niet meer en wilde voor 3/4weken even weg. Ik was zo kwaad....hij lietme in de steek. Hij ging idd...3weken geen contact gehad. Hij zou terug komen voor de 20 weken echo...maar hij kwam niet. 7 weken later kwam hij terug. Maar ook toen hij terug was bleef hij zich raar gedragen. Ik kreeg een geplande keizersnede,2 weken hiervoor kwam hij langs...en hij werd weer zichzelf,de jongen waar ik van hield.

Inmiddels was onze dochter geboren,tijdens de kraamweek is mijn ex bij ons blijven slapen en niet meer weg gegaan. Tot 1,5 maand terug. Het is een hele tijd goed gegaan tussen ons. Zoveel liefde,zo gelukkig,zoveel lol samen,een prachtige dochter,samen op vakantie....gewoon een fijne relatie. De laatste tijd had hij weer problemen met zijn ouders,ze hebben een familie bedrijf en zien elkaar daardoor elke dag. Er waren problemen terwijl het super druk was...ik zag gelijk verandering bij mijn ex. Toch probeerde ik hem te steunen,maar er kwamen financiele problemen waar ik niks van af wist. Hier maakte ik mij zorgen om en hier sprak ik dagelijks over. Mijn exkon daar niet tegen...hij werd weer afstandelijk. Toen kwam het nieuws dat een vriendin van hem uit canada ook weer naar nederland kwam wonen. Haar vader was overleden en samen met haar moeder kwam ze terug. Haar moeder was hier al een tijdje en nu kwam ook die vriendin. Zehad mijn ex gevraagd of hij haar van schiphol wou komen ophalen.Ik zag er verder niks achter want ze belde gewoon naar ons huis en vroeg dan ook naar mij en onze dochter. Ook nooit wat verdachts gelezen in een sms ofzo. Maar toch vond ik het niet zo leuk....mijn ex heeft een drukke baan en als ikwat vraag dan was het altijd moeilijk.

Inmiddels woonde die vriendin bij ons in de omgeving. Maar ze vroeg mijn ex bijna elk weekend of hij met haar ging stappen,ik wilde dat niet. Vriendschap is leuk maar wij waren een gezin. Hier kregen we ruzie door en met al die andere spanningen was dat niet fijn voor onze relatie. Mijn ex was veel aan het werk,en als ik savonds vroeg hoe laat hij thuis was dan was het altijd laat. Maar na een tijdje kwam ik erachter dat hij ook veel in de kroegen zat. Met zijn vrienden en ook die vriendin erbij. Ik werd ontzettend boos...liegen vind ik echt heel erg. Dus op een avond wist ik dat hij in de kroeg zat en ik zo boos werd,en daardoor een aantal berichten naar hem toe stuurde. Hier werd hij ontzettend boos om en vertelde dat hij niet thuis kwam te slapen. Toen heb ik gezegd dat hij dan ook niet terug hoefde te komen.

De volgende dag heeft hij zijn spullen gepakt en kon hij in een huisje van een vriend. Na een weekje rust kregen we weer contaxct en we wilden alle 2 dat het weer goed zou komen. Tot ik weer achter leugens kom,hij gaat dan in de kroeg zitten,verder niks. Terwijl we afspraken gemaakt hadden. Weer ruzie....en toen is hij dat huisje gaan huren. TV,wasmachine en droger gekocht. Ik wist niet wat ik hoorde....

2 weken terug hadden we een gesprek,hij wilde me niet kwijt,wilde het rustig aan doen maar wel voor onze relatie vechten. Ik kreeg weer hoop. Hij ging daarna een weekend naar Duitsland,was een tractor show. Niks van hem gehoord,terwijl hij zou laten weten of hij goed was aangekomen. De volgende dag toen hij weer terug was kreeg ik een sms met dat hij geen bereik had en gelijk door moest met werken,samen met zijn vader. Wat ik niet wist is dat er 4 mannen uit canada ook naar die tractor show waren gekomen en 2 weken vakantie gingen vieren in Nederland. 4 vrienden van hem....gister zijn ze weer terug gegaan na 2 weken hier tezjn geweest. Maar in die 2weken heb ik mijn ex niet gezien of gesproken. Ons dochtertje heeft hij nu bijna een maand niet gezien. Ik heb een aantalkeer gevraagd of hij langs wilde komen,en weer kreeg ik allemaal leugens.

Hij heeft 2weken geleefd als een vrijgezelle man zonder kind. Heb geen idee of hij vreemd gaat,maar kijk er niet raar van op. Ondertussen blijf ik achter met ons dochtertje. Heb niet genoeg inkomen dus ben druk aan het solliciteren. Ben compleet van slag,ik eet bijna niet,ben zo onrustig in mijn hoofd,zit met zoveel vragen. Word gek van verdriet.

Hij doet ons zoveel pijn...en toch mis ik hem,hou ik van hem. Begrijp er niks van. Ik wilde het graag even van me af schrijven.